Vandaag, tja vandaag... Vandaag schijnt de zon, de lente is weer in het land & op zich voel ik me ook niet zo slecht meer. Ik denk wel aan hem, elke minuut, maar ik heb al lang de drang niet meer om hem dat te laten weten.

Alleen heeft hij vanavond een galabal om naartoe te gaan, normaal zou ik degene zijn die daar dicht tegen hem zou staan, met hem zou dansen... Die rol zal nu wel voor de vlam zijn weggelegd, maar tja... Doet me wel weer een beetje down voelen.

Maar goed, het weekend staat weer voor de deur, dag studentenstadje, hallo huisje. Er is niets wat een vers gekookte maaltijd van mijn mama niet kan oplossen.

Ik ben er nog steeds rotsvast van overtuigd dat ik hem niet meer wil zien, maar toch, ik heb mijn goede & mijn minder goede dagen.

De minder goede zijn eigenlijk makkelijk te definiëren: de dagen dat 'zij' blijft slapen in hetzelfde huis als ik. Wat haat ik haar omdat ze alles kapot maakte, wat haat ik haar omdat ze zelf al een vriend had & hem hetzelfde wordt aangedaan als mij, wat haat ik haar.

& toch haat ik hem meer, hij moest er niet op ingaan, hij werd tot niets gedwongen, hij heeft mij opgegeven voor een meisje dat hij niet eens kende.

Hoe is het mogelijk dat je je zo kan vergissen in iemand?

Het is nu zo'n maandje uit met mijn vriend. We hebben 3 jaar lief & leed gedeeld. Ik leerde hem in mijn studentenstad kennen, we huren een kamer in hetzelfde huis. Hij was mijn eerste grote liefde... Voor het eerst was alles perfect.

Tot hij me kwam vertellen dat hij een ander op het oog had. Een meisje dat hij al maanden kende. Hij beweert dat hij me nooit bedrogen heeft, maar wat moet je nog geloven?

Ik heb gesmeekt, geschreeuwd & gehuild. Tot het niet meer ging. Ik was op, fysiek & mentaal.

We hebben een aantal dagen geprobeerd vrienden te zijn. Iets wat ik eigenlijk helemaal niet wilde, maar goed, ik was ook niet klaar om hem los te laten. Tot nu. Ik klauter langzaam uit mijn dal, & nu pas dringt tot me door wat kerel mij eigenlijk heeft aangedaan. Ik was duidelijk nog niet helemaal in orde toen ik aangaf dat ik best vrienden wilde zijn.