Na 2 weekjes rust is de onvermijdelijke dag weer aangebroken. Terug naar mijn studentenstad, terug naar het huis waar 'hij' ook een kamer heeft...

Hier zit ik nu & ik voel aan elke vezel in mijn lichaam dat hij hier ook is. Ondertussen heb ik al ongeveer 3 weken niets van me laten horen & het is goed zo. Mijn grootste vrees is alleen dat hij hier nog steeds niet zo over denkt & toch weer contact zal zoeken nu dat weer makkelijk kan...

Maar die zorgen houd ik voor als het zover is. Voor de rest gaat het prima. Ik heb nog mijn mindere momenten maar ze duren steeds minder lang.

Woensdag heb ik een soort van blind date, heeft een vriendin van me geregeld.

Vandaag weer een kleine terugslag gehad. Ik heb nu al een week geen contact meer met 'hem', ik dacht dat ik het ergste wel weer gehad had & bovendien dacht ik dat hij wel begrepen had dat we geen vrienden zouden blijven... Het is alles of niets voor mij, & alles is ondertussen al lang niet meer mogelijk.

Maar vandaag ineens weer een smsje. We hadden toevallig nog een cadeaubon om met z'n tweetjes naar de sauna te gaan. Of ik zin had om deze week te gaan??? Daar word ik dus boos om! Dat toont alleen maar dat hij niet beseft wat hij mij aandoet. Het leven & de liefde zijn echt maar een spel voor die jongen.

Wat moet je op zo'n dag? Natuurlijk waren we vorig jaar samen op dit moment & natuurlijk was dat leuk, maar ik zit nu niet bepaald in de put. Ik heb het vandaag best fijn gehad met mijn familie, sinds het uit is schieten we steeds beter op. Ik vergeet hoe volwassen mijn broertje & zusje worden, maar ik kan steeds beter met hen praten. Zo zie je maar, uit elk verdriet komt ook iets goeds voort...

Over 'hem': ik weet niet waar hij nu is, ik weet niet hoe het met zijn nieuwe vlam is. Ondertussen zit ik weer aan 5 geen contactdagen & deze keer geef ik het niet meer af. Ik zie hem nu zeker 2 weken niet & als hij zelf wat meewerkt komen daar nog heel wat dagen bij. & het is goed zo. Hij doet maar. Ik hoop dat ze elkaar heel goed leren kennen & tot de conclusie komen dat ze totaal niet bij elkaar passen. Dat zou nog eens leuk zijn. & ik hoop dat ik tegen dan de mooiste, de liefste, de grappigste, de man van mijn leven heb ontmoet.

Mijn vriendinnen & ik waren hierover aan het discussiëren: Opnieuw beginnen met je ex? Lukt dat?

Ik vroeg me af wat iedereen hier ervan denkt. Puur hypothetisch, bij mij is het ondertussen nog steeds zo uit als uit kan zijn.

Kan je verder gaan met iemand die je in het verleden gekwetst heeft? Heeft iemand hier ervaring mee? Of met een ex die jou liet staan & hier achteraf spijt van kreeg?

De lente is geen goede periode voor de liefde in mijn omgeving. Nu wil het toeval dat de relatie tussen mijn beste vriendin & haar vriend net ook na 2 jaar geëindigd is. Natuurlijk wens ik haar alleen het beste & treur ik met haar mee, maar iemand hebben die net hetzelfde meemaakt als jij op net hetzelfde moment... Ze begrijpt wat ik zeg, meer dan wie ook.

We zijn deze middag gezellig op een terrasje gaan eten & hebben ons even helemaal laten gaan. We hebben alle slechte eigenschappen van onze exen opgesomd & daarna de redenen waarom we beter verdienen. Ze zit niet helemaal in dezelfde positie als ik, omdat zij degene was die het uitmaakt, maar dan wel na de relatie ontelbaar veel kansen te hebben gegeven. Ik denk dat deze middag ons allebei deugd heeft gedaan. Ik sta alleszinds weer een stapje verder.

Ik krijg de laatste tijd veel complimentjes over hoe ik met de situatie omga & dat doet deugd, maar evenveel keer wordt me de vraag gesteld wat ik nu nog precies voel, wat ik zou doen als hij morgen weer terugkomt.

Wel, niet veel. Hij heeft me niet alleen bedrogen, hij heeft er ook nog staalhard over gelogen. Tussen ons is alles wat er ooit was stuk. Onherstelbaar stuk. Ik vertrouw hem niet, & doordat hij mijn hart zo gebroken heeft ben ik hem ook in een ander licht gaan bekijken. Ik hou niet meer van hem zoals ik dat nog niet zo lang geleden wel deed.

Ik zal altijd de jongen missen die ik dacht dat hij was. Maar de realiteit is dat hij niet bestaat. De jongen die me dit heeft aangedaan is niet degene waar ik zo verschrikkelijk verliefd op was. Het is iemand anders, iemand die ik niet eens graag mag. Ik verdraag het niet dat hij naar me kijkt in de les, ik verdraag zijn smsjes niet...

Vandaag ben ik mijn geen-contact-dagen opnieuw moeten beginnen tellen, & daar ben ik niet blij mee.

De reden: Gisteren een berichtje van 'hem' gekregen. Om te vragen hoe het met me ging. Hij sprak me zelfs aan met mijn bijnaampje van toen we nog samen waren. Dat vond ik wel gek, dat heeft hij niet meer gedaan sinds het uit is gegaan, nu toch al zo'n anderhalve maand geleden.

Ik had hem vorige week nochtans duidelijk gemaakt dat ik geen contact mee wilde. Hoe kan je 'ik wil geen vrienden blijven', 'ik wil geen contact houden' & 'ik wil je niet meer in mijn leven' anders interpreteren?

Nu had ik wel aan zijn gezicht gezien dat hij dacht dat ik het niet meende. Hij had zo'n blik van 'ze-is-duidelijk-boos-dus-zal-ik-haar-een-week-gerust-laten-dan wordt-ze-mijn-maatje-wel-weer'... Niet dus... Dus heb ik nogmaals teruggestuurd dat we geen vrienden zijn & dat ik dat ook niet zie gebeuren.