Vandaag, tja vandaag... Vandaag schijnt de zon, de lente is weer in het land & op zich voel ik me ook niet zo slecht meer. Ik denk wel aan hem, elke minuut, maar ik heb al lang de drang niet meer om hem dat te laten weten.

Alleen heeft hij vanavond een galabal om naartoe te gaan, normaal zou ik degene zijn die daar dicht tegen hem zou staan, met hem zou dansen... Die rol zal nu wel voor de vlam zijn weggelegd, maar tja... Doet me wel weer een beetje down voelen.

Maar goed, het weekend staat weer voor de deur, dag studentenstadje, hallo huisje. Er is niets wat een vers gekookte maaltijd van mijn mama niet kan oplossen.

Ik will survive. Prettig weekend iedereen!