Ik zit weer even diep hoor. Het komt vast doordat mijn afspraak met de arbo-arts dichterbij komt (komende vrijdag). Maar ik ben zo verdrietig. En boos. Waarom zit ik hier, met de last van die verbroken relatie (waar ik blijkbaar niet mee om kan gaan) en het remigreren, een baan waar ik niet meer naar terug wil (of kan, ik heb het gevoel dat ik moet overgeven als ik er alleen al aan denk). Bij mijn zus in huis... En hij: heerlijk (gewild) onder de vleugels van zijn ouders. Met zijn baan die hij niet op wilde geven. Met blijkbaar wenig gedachte meer aan mij.

Het is weer een tijd geleden dat ik hier heb geschreven. Maar had er nu echt even behoefte aan.

En ja hoor... waar ik op za te wachten is gebeurd... moest me vandaag ziekmelden. 2 weken geleden ook al op de maandag. En vorige week op maandag al gesproken met mijn cheffin dat het niet goed gaat. En vannacht dus weer een night from hell. Alles door elkaar speelt door mijn hoofd;
R. En waarom hij me zomaar heeft laten gaan. En hoe graag ik hem terug wil. Maar niet zoals het was.
Het gevoel overal misplaats te zijn. Ik mis mijn flat in Frankrijk. En zelfs mijnn leven in Frankrijk. Is dit cultuurshock ofzo? In Frankrijk ergerde ik me aan hartstikke veel dingen.

Goed voorbeeldje vanmorgen...

Onder de douche stond ik te luisteren naar

(en okee, te denken aan mijn ex-collega in Luxemburg, volledig onbereikbaar, maar dacht mocht de pret niet drukken... )

Vervolgens gin g Sky-Radio naar een triest nummer van -ik vermoed- Anouk. Helemaal op 'ons' afscheid te plakken... Ik wilde 3 seconden erin meegaagn... en dacht toen "NEE, jufnaatje, je voelt je net zo fijn!" *klik, radio af*

Mag ik weer even zeuren?
Ik zit blijkbaar echt weer even in een R-dipje (R=ex). En waar komt dat dan vandaan? Volgens mij heb ik het er als een eerder over gehad... Over de dingen die nu in mijn leven niet zijn zoals ik ze had willen hebben...

Het zal wel aan de tijd liggen die tussen zijn laatste mail en nu verstrijkt, maar ik kan weer niet ophouden met aan hem denken. Vooral de WAAROM's zijn erg groot. Waarom heb je niet gekozen voor met je Grote Liefde (zei ie zelf) zijn, in een land met meer kansen, ipv in dat Frankrijk met een slechte economie, wenig kansen voor je en wonend bij je ouders? Waarom was je zelf en je angst blijkbaar groter dan je liefde voor mij? Waarom kiezen voor zo'n nergens naartoe leidende weg? Waarom vertrouwde je me niet genoeg?

Even een blogje op deze gekke dag.
Vanochtend lekker uitgeslapen, na gisteravond na Joseph te zijn geweest
Leuk leuk leuk leuk leuk!!! Mooie stemmen, leuke liedjes, mooie kostuums. En natuurlijk: Freek Bartels in lendendoek.... Een van de redenen dat single-zijn leuk is: geen jaloerse fransman die vraagt "of hij knapper was dan ik"