Korte blog... maar moest het even kwijt

afbeelding van jufnaatje

Het zal wel aan de tijd liggen die tussen zijn laatste mail en nu verstrijkt, maar ik kan weer niet ophouden met aan hem denken. Vooral de WAAROM's zijn erg groot. Waarom heb je niet gekozen voor met je Grote Liefde (zei ie zelf) zijn, in een land met meer kansen, ipv in dat Frankrijk met een slechte economie, wenig kansen voor je en wonend bij je ouders? Waarom was je zelf en je angst blijkbaar groter dan je liefde voor mij? Waarom kiezen voor zo'n nergens naartoe leidende weg? Waarom vertrouwde je me niet genoeg? En als je zo'n tijd hebt samengeleefd... alles wat ik doe, doet me aan je denken. Ben jij mij nu al vergeten? Was het voor jou makkelijker om door te gaan? En hoor ik daarom niks meer? Ik zou het wel uit willen schreeuwen: de deur staat nog steeds open, herinner je je dat nog?! Ik mis je, ik mis je! Kom bij me terug!
En dan toch weten dat je in je eentje verder moet. Hij kan je schreeuwen niet horen, en moet het ook niet horen. Als hij voor mij kiest, moet hij het zelf doen. Niet omdat ik nou zo wanhopig naar hem verlang.

afbeelding van Layla

@ jufnaatje

Hey Jufnaatje,
De waarom's zijn zo herkenbaar, maar ook je laatste woorden die je schrijft, : Als hij voor mij kiest, moet hij het zelf doen. Niet omdat ik nou zo wanhopig naar hem verlang.
Dat neemt niet weg dat je vragen hebt, vooral nu blijkt dat hij helemaal niets meer heeft laten horen.
Dat brengt voor jou teleurstelling met zich mee, omdat je toch diep in je hart anders had gehoopt.
Het doet pijn te merken, dat hij helemaal niets meer van zichzelf heeft laten horen.
Maar je gaat wel denken, (ik als buitenstaander) dat je dan toch de juiste beslissing hebt genomen, om naar NL te komen.
Hij heeft voor de (voor hem) makkelijkste weg gekozen, dat heeft hij steeds gedaan.
Ik denk dat daarin de antwoorden liggen, voor een aantal waarom's.
Daarom is je laatste zin zo belangrijk, dat hij vanuit zichzelf voor je zou moeten kiezen want dan weet je, dat hij dit uit eigen overwegingen gedaan heeft maar ook (nog belangrijker) dat zijn liefde voor jou alles overwint.
Sterkte!
Layla

afbeelding van jufnaatje

@Layla

En dat laatste, weet ik objectief gezien, gaat niet gebeuren. Ik zei tegen een vriendin vandaag dat 95% van mijn hersenen bewust ermee bezig zijn daarmee te dealen. Maar die ene 5% dagroomt nog steeds hoe hij over een tijd toch voor de deur staat en alles ervoor wil doen om met me samen te zijn... Heel naief stemmetje Verdrietig

Overigens vind ik jouw reacties altijd zo goed verwoord... Misschien omdat je moderator van dit forum bent. Maar je hebt echt een duidelijke analytische b;ik. Dat helpt me altijd.

afbeelding van Layla

@ Jufnaatje

Jee dat is een heel compliment Jufnaatje, dank je wel, (beetje verlegen hier).
Ik heb jaren terug psychologie gestudeerd maar bovenal heb zelf nogal wat meegemaakt in mijn eigen leven en weet uit eigen ervaring wat ldvd met een mens kan doen.
Ook ben ik een aantal jaren Moderator geweest op een ander forum en ik lees een blog vaak een paar keer door en probeer me dan in te leven, hoewel ik zeker niet alle wijsheid in pacht heb, was dat maar zo dan had ik bepaalde dingen in mijn eigen leven heel anders gedaan., geloof mij.
Soms nemen we risico's en kijken daar later op terug, soms moeten we voor onszelf kiezen al doet dat ontzettend veel pijn.
Mensen en liefde, het kan zo mooi zijn, maar tegelijkertijd ook zo ingewikkeld allemaal.
Soms wil je iets heel erg graag, maar kun je om de één of andere reden toch niet bij de persoon zijn waarvan je houdt en dat doet gewoon pijn.
En ergens blijft een stukje hoop achter, wat ook in jou verhaal heel menselijk en begrijpelijk is.
Ik heb veel respect voor de keuze die jij hebt gemaakt, want ik weet hoe enorm veel verdriet erachter zit.
Ondanks alles ben je een vechter, en is het zo dat je er iets van probeert te maken en dat vind ik zo positief aan jou.
Dank je wel, voor je aardige berichtje, dat doet me erg goed!
Liefs Layla en sterkte!

afbeelding van Letje

@jufnaatje

Kop op meid, het is heel herkenbaar wat je schrijft, een soort wanhoop en je hebt er geen oplossing voor.. het is keihard, maar je moet kiezen voor jezelf en hier moet je doorheen.
Het is goed om je gevoelens hier op te schrijven, heb ik ook gedaan en het is fijn dat hier mensen zijn die je begrijpen en weten wat je doormaakt! Schreeuw het maar uit, kan heerlijk opluchten, geef jezelf tijd om hier doorheen te worstelen, want het is geen makkelijke weg, ik weet het.
Hou je taai!
Liefs Letje

afbeelding van jufnaatje

@Letje

Ja, ik moet door. Dat is dan ook hetgene dat ik doe. Kiezen voor wat IK wil. Ook dat is trouwens lastig als je zo gewend bent om voor 2 mensen te denken...
Ik wee dat na deze periode van vragen en verdrietig zijn en zelfmedelijden hebben weer een periode komt dat het beter zal gaan en ik me sterk voel. Daar hou ik me maar aan vast; Zoals ik iemand hier zag schrijven: keep on swimming...

Wil niet zeggen dat dat zachte kleine stemmetje achter in mijn hoofd me niet nog steeds hoop geeft... tegen beter weten in...

afbeelding van Letje

@jufnaatje

Rationeel denken is makkelijk, tuurlijk weet je het wel, maar zo werkt het niet, daar zijn we allemaal al achter gekomen, en hoop.... ja hoor,heb ik ook gehad, gelukkig is het bij mij weg pfff dat is slopend.
En ik geloof niet in zelfmedelijden, zo moet je niet denken, jij bent verdrietig om wat je allemaal hebt meegemaakt en dan voel jij je ongelukkig, is toch heel normaal joh.