Het is nu bijna 16 maanden geleden.... Het is lang geleden dat ik serieus op deze site ben geweest en ook lang geleden dat ik echt verhalen heb gelezen of reacties heb gegeven. Ook een beetje uit zelfbescherming om er niet telkens mee bezig te blijven.

Van liefdesverdriet is eigenlijk geen sprake meer. Het is zo ontzettend heftig geweest bij mij maar terugkijkend en vergelijkend ook wel weer redelijk kort. Tenminste die heftige gevoelens dan. Maar ik ben zo diep gegaan.

En zoveel sterker ervan geworden.

Gek genoeg lijkt het erop dat ik deze pijnlijke periode nodig heb gehad in mijn leven. Enerzijds baal ik ervan omdat ik nooit meer onbevangen zal zijn en in mijn nieuwe relatie ook altijd een beetje onzeker. Maar het houdt me ook scherp. En ik ben veranderd. Ik ben zo gegroeit en zoveel sterker geworden.

Een jaar geleden heb ik een nieuwe backpack gekregen. Ik had er wel eentje maar die was klein, hooguit een dagrugzak van 35 liter. De nieuwe is op zich best wel stoer, een 70liter, maar ook erg zwaar.

Toen ik deze backpack kreeg was hij meteen al gevuld met hele zware negatieve dingen. Ik heb de inhoud niet in de maanden daarvoor beetje bij beetje gekregen, maar in één keer, deze dag, nu een jaar geleden. In de eerste maanden nadat ik dit cadeau kreeg wist ik niet zo goed wat ik ermee aan moest. Ik vond het cadeau verschrikkelijk. Ik heb er alles aan gedaan om het cadeau terug te geven maar een gift kan je niet teruggeven h?ɬ®. Toen ik dat besefte besloot ik dat ik de inhoud als iets positiefs moest gaan zien, iets waar je aan kunt werken.

Waar moet ik beginnen.... Er is zoveel gebeurd het afgelopen jaar en de "oudgedienden" kennen mijn verhaal.

Het meeste wat mij is opgevallen is dat ik deze heftige gebeurtenis tot iets positiefs heb weten om te bouwen. Ik heb geleerd. Zoveel.... Ik heb goed en eerlijk naar mezelf gekeken en bepaalde patronen aangepast. Ik heb gelezen. Zoveel.... Niet alleen mijn 7-jarige, eerste echte relatie, was over maar er zijn ook meer dingen veranderd om me heen. 2006 was mijn meest pijnlijke maar ook leerzame jaar.

Inmiddels heb ik sinds een paar maanden een nieuwe liefde. Het is echt werkelijk heerlijk moet ik zeggen. Op veel vlakken vind ik het leuk om nieuwe dingen aan een persoon te ontdekken, vooral de dingen die mijn ex niet had. Niet dat mijn ex niet goed genoeg was, maar gewoon anders. Dit doet overigens geen afbreuk aan de onvoorwaardelijke liefde die ik zal blijven koesteren voor mijn ex. Geen liefdesrelatie meer maar een groot respect en dankbaarheid voor de manier waarop wij samen zijn opgegroeid.

Misschien een goed nadenkertje voor vandaag, denk er maar eens over:

Het lijden heeft niets te maken met gebeurtenissen, maar met iemands reactie daarop.

Morgen is het 9 maanden geleden dat mijn ex onze relatie verbrak. Het kwam als een donderslag bij heldere hemel. Ik heb maandenlang ontzettend veel verdriet gehad en ben door het diepste dal gegaan. Niemand had ooit verwacht dat het "perfecte stel" uit elkaar zou gaan. Zelfs hij niet. Er waren geen signalen. Tot op de laatste dag bleef hij "Ik hou van je" zeggen. En nog steeds zal hij het menen. Ik weet inmiddels dat we niet uit elkaar zijn door een gebrek aan liefde. Het is moeilijk uit te leggen maar misschien zou je zelfs kunnen zeggen dat er té veel liefde was. In ieder geval zijn we tot de conclusie gekomen dat we allebei gevers waren. Maar zo jong al een serieuze relatie.... De manier waarop we in de relatie stonden heeft ervoor gezorgd dat we bepaalde dingen in ons leerproces hebben overgeslagen. We zijn dan wel samen opgegroeid maar daardoor hebben we bepaalde dingen ook niet geleerd.

Nou die boosheid-fase was maar van korte duur. Haha, 1 dag ofzo.

Volgens mij zit het gewoon niet in me. Ik weet het niet. Weet het echt niet.

Verder gaat het goed met me. En daar heb ik eigenlijk weinig aan toe te voegen.

Ik hoop wel dat het ons gaat lukken om die vriendschap op te bouwen want ik mis hem wel als goede vriend. Het gaat nog niet van een leien dakje maar het is natuurlijk ook onrealistisch van mij om meteen te denken dat we zo kunnen overschakelen op een vriendschap. En hoe hecht kan die vriendschap zijn, enz enz. Maar we doen ons best.

Verder mis ik mijn ex-schoonfamilie bij tijd en wijle. Ik wil ze binnenkort opzoeken maar zit er nog tegen aan te hikken. Ik wil supersterk zijn als ik daar kom. Ben bijna zover...

Allereerst, het gaat erg goed met me de laatste tijd. Ik heb me helemaal verzoend met mijn nieuwe leventje en geniet zelfs veel van mijn vrijheid, het uitgaan, mijn vernieuwde ik, vrienden en familie. Ook geniet ik weer erg van het flirten e.d.

Maarrrrrrrrr...... Er is 1 ding.

Volgens mij ben ik sinds een paar dagen in mijn boosheid-fase belandt, wat mijn ex betreft. Ik hoef hem niet meer. Ik ben woedend op hem. Oh ja, die vriendschap die we opbouwen, ja daar wil ik wel verder mee, maar even rustig aan. Nu heb ik even ruimte nodig om gigantisch pissig op hem te zijn.

En oh wat ben ik in de war door al deze gevoelens. Het meest frustrerende is dat ik op sommige momenten boos op hem ben en daarna meteen weer medelijden met hem krijg omdat ik boos op hem ben. Wat is dat nou? Ik mag toch ook wel boos zijn? Het is net als tijdens onze relatie. Toen waren we ook ontzettend bang om elkaar te kwetsen. Nou is hij allang niet meer bang om mij te kwetsen, gezien onze relatiebreuk maar nog steeds wil ik niet boos zijn.