Lieve allemaal,

Het is een tijd geleden dat ik geschreven heb. Ik had even niks te melden en vooral heel veel om over na te denken.

Allereerst wil ik iedereen hier bedanken voor zijn of haar wijze woorden. Ik noem liever geen namen, omdat ik bang ben dat ik misschien iemand vergeet. Enfin, al jullie raad heeft me veel goed gedaan. Het is heel fijn dat deze plek er is om je gedachten van je af te schrijven. Dat mensen die jou niet kennen je toch kunnen helpen, juist misschien wel doordat anonieme.

Met m'n ldvd ben ik weer wat stapjes verder. Ik heb weer meer energie. Zit beter in m'n vel. De scherpe kantjes zijn ervan af. Mijn werk gaat goed. Prive doe ik nieuwe dingen. Dat doet me goed. Al denk ik nog elke dag aan hem en mis ik hem nog steeds, na al die maanden.

Ik ben sinds een paar maanden ook weer begonnen met date

Hallo,

Ik heb een vraag over de priveberichten. Kan het zijn dat die vertraagd in je inbox aan komen?

Een van de leden stuurde me vrijdagavond een bericht. En ik krijg dat bericht pas vandaag te zien... Ik was in tussentijd een aantal keer online.

Hebben anderen dit ook en kan het opgelost worden? Hoop het!

Wow, wat is het een mooie dag. Fijn die zon op m'n huid. Lekker die wind langs m'n gezicht. En wat naar die ex in m'n hoofd.

Ik hou nog steeds van hem. Hij hoort bij mij. Maar blijkbaar kunnen we niet samen zijn.

Lieve allemaal,

Heb een paar weken niet geschreven. Veel nagedacht en gesproken, ook met een aantal lieve mensen hier - namen zijn niet nodig denk ik, want jullie weten zelf wie jullie zijn.

De afgelopen periode was gek. Ik begon met focussen op mezelf en 'eindigde' vorige week met een ontmoeting met m'n ex.

Wat was dat onwennig, fijn en heftig tegelijk. Dat nieuwe huis waar ik het eerder over had, nou dat heb ik gezien. Stelde me gerust. Fijn dat daar ben geweest. Dat ik nu toch ook een verbonden ben aan zijn nieuwe plek - al is het maar een piepklein beetje.

Met mij is er niets aan de hand. Issues uit het verleden zijn veilig opgeborgen en verwerkt. Althans dat dacht ik. Eeuwige optimist.

Ik wil zoveel zeggen en schrijven, maar ik weet niet waar te beginnen...

Vanmiddag onderweg van werk naar huis een soort helder inzicht: waarom kan ik hem niet loslaten? Waarom kon ik me aan hem geven op een manier die ik niet eerder kon?

Continue heb ik me gefocust op hem en waarom hij niet meer verder kon. Mijn eigen verhaal daar nauwelijks in betrokken. Het wordt tijd dat ik dat ga doen.

Lieve maatjes,

Even een dilemma of eigenlijk dilemmatje waar ik niet uit kom.

APPEN OF NIET APPEN? Hij is dit weekend verhuisd, omdat hij uit zijn oude appartement moest. Ga ik hem nu een 'verhuisappje' sturen of juist niet?

De feiten:

- Sinds ongeveer een maand geen app-contact meer. In zijn laatste app zei hij dat we ons eigen plan moesten trekken en niet meer moesten hopen op iets dat nu niet zou gebeuren. Auwch!

"I know what you told me
I know that it's all over
And I know I can't keep calling
Just every time I run, yeah
I keep on falling on you"