Ik weet wel dat dit bericht niet echt meer thuis hoort op ldvd. M'n ldvd is na een dik jaar nu wel over. Af en toe is er nog wel eens een "wat als" gedachte, zowel de variante waarbij in het verleden iets anders zou gebeurd zijn, als die waarbij morgen alles weer omgedraaid zou worden, maar eigenlijk zijn die momenten zelden en leiden meestal tot de conclusie dat ik eigenlijk niet terug wil (want vertrouwen is er helemaal niet meer).

Het is een tijdje geleden dat ik de nood had om hier nog eens te posten, maar vandaag is het dubbel en dik prijs. Even herhalen voor wie het niet meer weet:
- ikke samen met haar sinds we 18 waren, nu zijn we 40
- 12 jaar geleden getrouwd
- 8 jaar geleden zoon gekregen
- 6 jaar geleden heeft ze me bedrogen met haar baas
- ik heb haar toen nog vergeven en ze leek veranderd
- van de zomer betrap ik haar weer op afspraakjes, nu met de (getrouwde) vader van een vriendje van onze zoon
- zij beweert dat ze enkel praatten
- maar toch wil ze scheiden ...

Ondertussen zijn er vier dagen voorbij zonder echte ruzie. Niet dat we nu beter overeen komen, maar ik heb haar al 4 dagen ontweken. 's Morgens gewoon de andere deur nemen zodat ik haar niet hoef tegen te komen. Pas naar de keuken als zij er al weg is en 's avonds zit zij op de zolderkamer en moet ik haar dus ook niet aankijken.

Bovendien was het vandaag een klein feestje op het werk en aangezien het "haar week" is om voor de zoon te zorgen, ben ik er gewoon naartoe gegaan. Wel te veel gegeten, maar het was eens leuk om niet aan de rotzooi thuis te moeten denken.

Vandaag met de zoon naar het strand geweest. We hadden haar ook meegevraagd, maar ze voelde zich ziek. Tot daar toe. De zoon heeft zich goed geamuseerd in het water en toen we weer thuis kwamen ging ik aardappelen schillen en hij ze tot frieten snijden. Ze was heel hulpzaam daarbij en alles verliep super gemoedelijk. We hebben mekaar zelfs omhelst. En toen was het etenstijd.

Ik heb er toch maar een nieuwe blog entry van gemaakt, ook al zit er al een deel in de reacties op m'n vorige blog ...

Vandaag was het zover: ik ben de vrouw van die vent waar mijn vrouw afspraakjes mee had tegengekomen (aan de school van m'n zoon). Ik hield het niet meer, de waarheid moest er uit. Ik heb al 6 jaren haar eerste vreemdgang verzwegen voor iedereen, maar heb me nu voorgenomen dat eerlijkheid en de waarheid nog altijd het best zijn.

Ik: Ik veronderstel dat je al weet dat m'n vrouw en ik gaan scheiden?
Zij: Nee, dat wist ik niet.

Gisteren zit ik nog aan te geven dat ik over haar ben, vandaag heb ik al een dip ...

Ook al heb ik totaal geen vertrouwen meer in haar, ergens diep vanbinnen zit er nog altijd dat beetje hoop om de vrouw terug te vinden waar ik van hield. Ik weet niet wat er met die vrouw is gebeurd. Het lijkt wel of haar lichaam werd overgenomen door een boze heks of een alien. En nog maanden moeten samenwonen met die heks lijkt me onmogelijk, ook al betekent haar aan de deur zetten dat ik dan ook dat beetje hoop opgeef om de vrouw van weleer terug te vinden.

Eigenlijk hoor ik hier niet meer te posten. Mijn ldvd is nu echt wel door, maar om het verhaal te vervolledigen, ga ik toch nog even door.