Bah. Een jaar na de breuk van m'n vorige relatie te vroeg weer aan een nieuwe relatie begonnen. Nu bijna een heel jaar kwijt aan iemand die mij eigenlijk niet leuk genoeg vond. En ik hem misschien ook niet. Maar vanwege allerlei moeilijkheden, onzekerheden in mezelf en mijn leven en waarschijnlijk een laag zelfvertrouwen toch veel te lang aan hem vastgeklampt, hoewel ik na een week al doorhad dat hij niet genoeg moeite voor me deed nam en mij niet kon geven wat ik nodig heb van een relatie. Daar heb ik nog 6 a 7 maand mee doorgemodderd.

Pff, weer even een dipje vandaag...

Het gaat sinds deze week iets beter met me, hoewel het nog maar 5 week geleden is. Het is uit, dat kan ik enigszins accepteren, op dit moment weet ik zelf ook niet meer wat ik wil. Ik wil hem, maar moet ik hem dit vergeven? We hebben na een maand ruziën eindelijk een goed gesprek gehad, waar ik zo veel behoefte aan had maar waar hij tot het laatst aan toe geen nut in zag en geen zin in had. Op zich heb ik nu meer antwoorden en een beetje meer uitleg van zijn kant, waardoor ik het beter zou moeten kunnen accepteren.

Misschien help ik nog iemand met de volgende tekst die ik tegenkwam in een tijdschrift:

Als je moeite hebt met loslaten, zet je jezelf in de wacht. Je wordt afhankelijk van de situatie of van de ander. Het leven loopt niet altijd zoals jij wilt. Daar kun je ongelukkig van worden, maar je kunt er ook voor kiezen om het los te laten. Als je ergens geen energie meer in steekt, verliest het zijn kracht.

Ik ben zo blij! M'n ex stemde vandaag uit het niets in met een gesprek, nadat we hier een maand ruzie over hebben gehad en het er naar uitzag dat het nooit meer zou gebeuren. Pff, wat ben ik opgelucht. Heb alles kunnen zeggen wat ik wou en voel me nu zoveel beter. Hoe moeilijk het ook was om tegenover hem te zitten en te zien dat hij geen gevoelens meer voor mij heeft en geen relatie meer wil. Ik zat met zoveel gedachten en gevoelens die ik kwijt wou tegen hem, maar waarvoor hij me al deze tijd geen kans wou geven om ze uit te spreken. Nu mocht ik dus langskomen.

Pfff ik zit er weer midden in en ik heb het natuurlijk zelf gedaan een strijd tussen mijn hoofd en mijn hart...

Ik ben zo moe van de pijn. Het ging een paar dagen iets beter met me sinds ik vorige week definitief het contact met mijn ex verbroken had. Dat heb ik moeten doen omdat hij me teveel pijn deed met zijn negatieve gedrag en houding tegenover mij. Ook was bij mij vorige week wel een grens bereikt en ik pikte het niet langer. Ik was er zelf ook klaar mee.