Ik ben zo blij! M'n ex stemde vandaag uit het niets in met een gesprek, nadat we hier een maand ruzie over hebben gehad en het er naar uitzag dat het nooit meer zou gebeuren. Pff, wat ben ik opgelucht. Heb alles kunnen zeggen wat ik wou en voel me nu zoveel beter. Hoe moeilijk het ook was om tegenover hem te zitten en te zien dat hij geen gevoelens meer voor mij heeft en geen relatie meer wil. Ik zat met zoveel gedachten en gevoelens die ik kwijt wou tegen hem, maar waarvoor hij me al deze tijd geen kans wou geven om ze uit te spreken. Nu mocht ik dus langskomen. Hij heeft alles rustig aangehoord en ook goed gereageerd. Ook al waren het vaak niet de dingen die ik zou willen horen. Het komt er nu op neer dat hij eigenlijk al een tijd lang liever vrijgezel wil zijn, ook vanwege de problemen in onze relatie, hij wilde meer vrijheid en geen verplichtingen. De breuk voelt voor hem dus als een opluchting, ook omdat hij al zijn twijfels en gevoelens al die tijd tegenover mij stilgehouden heeft. Nu is er een last van z'n schouders afgevallen. Inmiddels ben ik ook op een punt gekomen dat ik onze relatie ook niet meer terug wil op dit moment. Door alles wat hij me de afgelopen maanden heeft aangedaan, door volledig voor zichzelf en zijn eigen gemoedsrust te kiezen, zie ik het nu ook even niet meer zitten. Ik ga nu voor een paar maanden naar het buitenland om tot rust te komen, ben zo blij dat ik dan afleiding heb en echt letterlijk afstand creëer. Maar nu is er dus ook een soort last van mijn schouders af gevallen. Ook al zou ik altijd nog meer willen en kunnen zeggen natuurlijk, maar ik heb gelijk tegen hem gezegd dat ik in principe geen contact meer wil als ik weg ben. Nu maar hopen dat ik het vol kan houden! Sterkte allemaal en ik blijf jullie volgen.