Bah. Een jaar na de breuk van m'n vorige relatie te vroeg weer aan een nieuwe relatie begonnen. Nu bijna een heel jaar kwijt aan iemand die mij eigenlijk niet leuk genoeg vond. En ik hem misschien ook niet. Maar vanwege allerlei moeilijkheden, onzekerheden in mezelf en mijn leven en waarschijnlijk een laag zelfvertrouwen toch veel te lang aan hem vastgeklampt, hoewel ik na een week al doorhad dat hij niet genoeg moeite voor me deed nam en mij niet kon geven wat ik nodig heb van een relatie. Daar heb ik nog 6 a 7 maand mee doorgemodderd. Een tijd vol problemen en ruzies en verdriet in de hoop dat hij zou veranderen. Om vervolgens nog 3 maanden na de breuk wanhopig te blijven hopen dat het weer goed zou komen en er letterlijk elke dag kapot van te zijn dat ik hem kwijt was. Maar wat ben ik eigenlijk kwijt? Iemand die me niet waardeerde en mijn liefde niet terug gaf. En toch zoveel pijn en verdriet hebben en me aan elk strohalmpje vastklampen wanneer hij me weer even aandacht gaf waar ik bijna letterlijk om schreeuwde. Ben vooral mezelf even kwijt. Ben volledig mijn eigen leven uit het oog verloren. Ben weer even terug bij af. Had dit nooit van mezelf verwacht, maar het kan blijkbaar toch. Ik heb erg veel werk te verzetten met mezelf. Tijd voor bezinning.