Heey allemaal,

Ik heb inmiddels de moed gevonden om maar weer eens een blog te schrijven.Echt van me afschrijven heb ik de afgelopen 2 weken niet gedurfd,er is zoveel gebeurd en nog zo veel te doen.....

Ben 2 weken terug volledig ingestort,na 3 sterfgevallen een zoontje die erg ziek werd en de nodige problemen rondom de scheiding van X,is dat eigenlijk niet gek.
Ik heb medicijnen gekregen om mijn hart en bloeddruk wat beter te maken,maar dat is echt chemische rommel.heb steeds het gevoel dat ik dronken rondloop.

Een week met afwisselend verdriet,onmacht,ongeloof en haat.......

Wat ik 6 weken terug begon,ben ik nu aan het afmaken...

Liefdesverdriet had ik,ik kroop over de grond,was vast van plan om X uit mijn systeem te krijgen,ik zou wel even koste wat het kost over hem heen zien te komen,echter nog geen 2 weken later faalde ik grandioos.IK miste hem,dacht niet zonder hem te kunnen,met alle gevolgen van dien.

De meesten van jullie hebben kunnen lezen over het hoe en waarom ik op deze site ben gekomen,waarom ik hier mijn hart heb gelucht,onder jullie zijn mensen waar ik diep respect voor heb,ik heb tenslotte een relatie met een getrouwde man laten klappen,ik ben ooit een relatie met hem begonnen en bij de meesten van jullie is het verdriet daarom begonnen.Toch konden ook zij het begrip opbrengen ,hebben mij advies gegeven en gesteunt, Mijn dank daarvoor!!!

Om maar even uit te wijden over vanmorgen......

Nadat ik gisteren mijn blog erop heb geploft heb ik contact gekregem met de vrouw van X via sms.....

Eeen ezel over het algemeen stoot zich niet tweemaal aan dezelfde steen,

Aangezien ik toch al alles op deze site klap kan dit er ook wel bij....

Heb vanavond zekers anderhalf uur over de grond gekropen van verdriet,muziek keihard aan en dan weer janken,dan weer gillen en dan weer ijsberen.....de buurt zal wel denken;DIE IS HARTSTIKKE GEK......

Gezworen is mij woensdagavond dat alles goed komt,ik hoefde me geen zorgen te maken.....het kwam goed....

Vanmiddag mijn 4e sessie bij de psycholoog gehad en dat was confronterend....

Zij merkte aan mij dat ik tegelijkertijd afstand nam en tegelijk aantrok....IK vraag haar om hulp om mezelf terug te vinden en vervolgens doe ik er weinig mee.Verstand en gevoel zitten niet op 1 lijn,daarom loop ik nog steeds met een rotgevoel rond.