Hey mensen,

Ik ben sinds een paar dagen weer wat actiever hier. Mijn laatste blog ging over dat T. (ex vind ik geen fijn woord ) mij misschien terugwilde. Hij wilde het wel graag, maar zat nog erg met de angst dat het weer fout zou gaan, bang en onzeker was hij daarover. Maar we zouden positief blijven, allebei ervoor gaan en hij zei dat we ons gewoon even door de beginfase heen moesten slaan.
Ondanks de adviezen hier en in mijn omgeving ben ik ervoor gegaan. Ik hou echt superveel van hem en vind het gewoon superk*t zonder hem, ik ben te zwak. Ik dacht echt dat het goed zou gaan...ja dat ging het, om precies te zijn 4 weken.

hey mensen...

Gister schreef ik in mn blog het verhaal dat ik weer contact met mn ex heb. Dat hij me dus MISSCHIEN terug wil. Maar het ergste probleem ligt (zoals ik heb vernomen uit de gesprekken) denk ik dat hij heel bang is dat het weer fout gaat dat we weer veel ruzie krijgen, daarom kan hij er (nog) niet 100% voor gaan.

Maar ik voel me nu zo verdrietig!!! Ik heb vandaag nog niks van hem gehoord..Hij is ook niet online. Ik word er gek van. Ik mis hem supererg . De tranen stromen weer over mn wangen en ik ben heel bang. Ik heb waarschijnlijk weer teveel hoop...Ik kan echt niet zonder hem!!!

Ben ik weer...En nu met beter nieuws . Maar voel me er nog niet echt fijn bij.

Donderdag was ik erg overstuur, en toen heb ik hem gebeld...(we hadden dus al een maand geen contact gehad). Na een tijdje werd het heel gezellig. We hebben gelachen, het over 'vroeger' gehad toen we nog wat hadden, en over hoe het nu was...Hij wilde misschien ook dat het weer goed was tussen ons. O nee, gaan we weer!!! Dit is nou al de 100ste keer! En 1 keer hebben we het geprobeerd en dat was 4 dagen...
Hij vertelde wel dat hij bang was dat hij mn ouders weer moest zien. Omdat hij toen namelijk aan mijn ouders alles heeft uitgelegd en iedereen had weer vertrouwen in ons en na 4 dagen maakte meneer het weer uit, zonder duidelijk reden.

Hey allemaal,

Zoals mijn titel al zegt: het gaat niet goed...Ik begin echt gek aan het worden. Ik mis hem zoooo erg en ik word gek van alle gedachtes wat hij gister heeft gedaan. Voor mij hoeft dit kutleven allemaal niet meer...

Gister hoorde ik via via dat hij naar de Time Out (grote disco) ging. Ik moest werken, maar anders was ik er ook heen gegaan. Ik zou mezelf niet tegen kunnen houden. Op werk dacht ik de hele tijd aan hem. Ik heb al bijna een maand geen contact met hem, dus ik weet niks meer van hem. En dat vreet aan me. Ik vind het helemaal niet meer leuk. Misschien heeft hij gister wel iemand gekust of met iemand seks gehad, of vindt hij iemand leuk...Ik kan er niet meer tegen, ik word gek van die gedachtes. Ik denk echt niet dat ik zonder hem kan .

Ik ben helemaal op...Nog steeds elke dag huilen, hem zo verschrikkelijk missen, aan alle fijne dingen denken die we meemaakten.

Ik kan dit niet meer, ik kan niet meer, ik wil niet meer, pff ik voel me zo slecht. Zo alleen en zo eenzaam zonder hem.

Als ik onze msngesprekken nalees, is het gewoon zo duidelijk dat hij nog superveel voor me voelt en heel veel van me houdt! En het was echt zo vertrouwd, zo fijn, zo veilig bij elkaar. Bij elkaar waren wij het gelukkigst.

Wat moet ik nou?? Ik weet het allemaal niet meer...Ik word echt helemaal gek. Ik kan het niet accepteren (misschien wil ik het niet eens??), ik kan hem niet loslaten, of ik wil het niet??? Maar toch al een maand geen contact, ow wat doet dat pijn!!!

Ben ik weer...

De laatste weken ging het iets beter. Maar ik heb zo vaak nog moeilijke momenten. Ik heb minder last van heftige huilbuien, dat ik me geen raad meer weet met mn leven. Toch gister weer zo'n bui gehad...

Ik mis hem te erg. Ik wil hem nog steeds terug . Alle supermooie momenten samen kan ik niet vergeten. Zo verliefd en gelukkig. Overal kom ik herinneringen van hem tegen.

Nu toch alweer 4 weken geen contact gehad...En aan de ene kant vind ik het goed van mezelf, maar aan de andere kant doet het me pijn. Pijn omdat ik niks meer van hem weet...wat hij doet, hoe hij zich voelt. Ik was altijd erg bezorgd om hem...Aan de ene kant wil ik dat hij gelukkig is, omdat ik zoveel van hem hou, en aan de andere kant wil ik dat hij ongelukkig is, dat hij misschien beseft dat hij niet zonder mij wil/kan en dat hij ook een keer ongelukkig mag zijn nadat hij me zoveel pijn heeft gedaan.

Ben ik weer...
De afgelopen 2 weken heb ik geen contact meer gehad met mn ex. Het ging me best goed af. Tot maandag, hij vroeg wanneer hij zn horloge kon komen ophalen. Nu wil hij opeens dat ik hem opstuur...

Maar ik denk heel veel aan dingen die hij gezegd en gedaan heeft, ik kom maar tot 1 conclusie: ik snap er NIKS van waarom het nog steeds uit is, en 1 ding weet ik ook: dit is niet wat hij wil!!!

De laatste maanden dat we weer contact hadden wilde hij me graag terug en hij heeft vaker gezegd 'het kan niet meer'. En dat omdat zn ouders het niet wilden. Die worden boos als we weer contact hebben...We hadden het weer superleuk samen, maar hij was bang dat zn ouders het niet goed vonden. Na een tijd had hij toch met ze gepraat en ze hadden door dat hij me echt erg miste. Dus het was weer aan. Maar na een paar dagen waren zijn ouders weer heel boos geworden dat het toch nooit zal werken tussen ons. En meneer wordt daardoor beinvloedt en luistert daarnaar, dus het was weer uit...