Wat een dag zeg...Een dag waarop ik weer eens veel aan het huilen ben, waarop ik jou zo erg mis. De dag dat we vaak samen bij elkaar waren.
Hoe moet ik nou zonder jou?! Ik wil niet zonder jou, sorry maar ik kan het geloof ik nog niet accepteren. Ik snap er helemaal niks van...Hoe kan je al die mooie momenten opgeven?! Die waren zo mooi, zo intens...We voelden ons het gelukkigst als we bij elkaar waren...Ik weet dat van jou ook.

Ik weet dat ik verder moet, soms gaat het beter dan de andere keer. Maar ik zou er alles voor over hebben om jou terug te krijgen...Terwijl ik je niet zou terug moeten willen. Omdat je me weer eens pijn hebt gedaan, omdat je gewoon eigenlijk zwak bent. Zwak om tegen je ouders in te gaan, zwak om je eigen keuzes te maken, zwak om het niet recht in mn gezicht te zeggen...

Hey allemaal,

Hier weer een verhaal van mij, want ik moet het even kwijt. Er is zoveel gebeurd!

4 weken geleden vertelde mijn ex dat hij me niet kon vergeten en me miste. We spraken af, we hadden afgesproken dat we zouden zien hoe het zou gaan en als het goed zou gaan zou hij het aan zn ouders vertellen. Na een week wilde hij toch geen contact meer, het kon toch niet, ivm zn ouders en hij dacht dat het weer fout zou gaan. Ik weer een wrak...

Vorige week maandag vroeg hij opeens 'lieverd, zullen we het weer proberen samen? '. Dus ik zei van: zeg dit nou niet, over een week denk je er weer anders over. Maar nu meende hij het echt, hij wilde ervoor gaan, hij had zelfs met zn moeder gepraat. Iets wat ik nooit had verwacht! Zij zag in dat hij me erg miste! HIj had het er zelfs met vrienden en collega's over gehad omdat hij er zo mee zat. Hij heeft alles ook uitgelegd aan mijn ouders.

Het weekend is voor mij het ergst. Dan mis ik hem het meest, dan huil ik het meest, dan voel ik me eigenlijk zo verdrietig!

'Vroeger' waren we vaak samen in het weekend. Dan sliepen we op vrijdag of zaterdag bij elkaar en dat was heerlijk! Samen uitslapen, als we wakker werden nog lekker dicht tegen elkaar aanliggen...We waren zo gelukkig!

Ik haat het weekend nu. Ik heb niet zo heel veel te doen en ik voel me vaak slecht. Toen het nog aan was, had ik zin in het weekend...Zonder hem is alles veel minder leuk. Ik kan hem niks meer vertellen, ik kan geen leuke dingen meer met hem doen, alles is weg.

Ik moet weer even mn ei kwijt...

Ik voel me gewoon zo alleen, zo eenzaam, zonder hem...

Woensdag heb ik hem nog gebeld (ik kon het niet laten) en hij deed nu wel weer gewoon aardig! Hij zei dat hij wel contact wilde houden, maar hij wist niet of het verstandig zou zijn...Het was wel gezellig en hij zou me nog een keer bellen...

Maar ja, ik heb nog niks gehoord (had ik ook niet verwacht). Maar ik mis hem echt zo erg!! Ik heb net weer heel veel zitten huilen. Ik mis gewoon de leuke dingen die we deden, samen lachen, enz. Ik wil hem niet kwijt! Ik wil hem terug! Zo graag! Ik ben zo gek op die jongen...

Ik moet weer ff mn verhaal kwijt.

Als jullie mn blogs hebben gelezen, hebben jullie gelezen dat mn ex en ik na 4 maanden weer meer contact hadden. Dat we maandag hadden afgesproken hadden en dat het echt super was! Hij had me heel erg gemist en we waren weer echt verliefd bezig. Het is duidelijk dat hij nog heel veel gevoelens voor me heeft.
We hadden afgesproken om het rustig aan te doen, af en toe af te spreken en dan kijken hoe het zou gaan...Want hij was bang ivm zn ouders en dat ik niet veranderd was.

Ik was blij dat het weer zo goed ging, want hij belde ook weer en het was allemaal supergezellig en hij was zo lief! Maar ik was ook bang...bang dat ik weer teveel hoop had dat het weer goed zou komen, en dat dat dan uiteindelijk toch niet zo was...

Hoi allemaal,

Ik ben een weekje op vakantie geweest en dat is echt een aanrader! Een hele andere sfeer en leuke dingen doen. Ik heb veel minder aan mn ex gedacht en af en toe vond ik hem niet eens meer zo leuk.

Maar als je dan weer thuiskomt...pff moeilijk zeg!

Mijn ex en ik hadden al een tijdje geen contact meer gehad. Dat leek mij ook beter. Wel hoorde ik via via dat hij me erg miste en soms wou dat het weer goed was. Ik heb hier niks mee gedaan. Toen ik op vakantie was, stuurde hij een smsje. Ik heb niet gereageerd. Hij stuurde er nog 1 en toen ik terug was, bleek dat hij ook gemaild had. Iets later begon hij ook te bellen, ik nam niet op. Ik sprak hem gister sinds een paar weken weer op msn...

Hoop en verdriet: dat heb ik.

Inmiddels is het meer als 3 maanden uit met mn ex. Nu heb ik sinds 2 weken geen contact meer, dat is denk ik voor mezelf wel goed...

Toch mis ik hem vaak nog erg. Zijn sterke armen, zijn lieve lach, zijn mooie gezichtje, zijn lekkere lichaan, zijn knuffels, zijn kusjes, de seks met hem, het lachen met hem, het kletsen met hem, het slapen met hem, enz...Ik huil al steeds minder, maar soms komt het weer. Ik hou gewoon van hem. Ik heb nog steeds verdriet...

Maar ik heb ook nog hoop. En dat wil ik niet hebben!!! Ik wil het gewoon niet. Hij heeft me sowieso 2 maanden nadat het uit was veel hoop gegeven, bv door deze dingen: