Hoi allemaal,

Ik ben een weekje op vakantie geweest en dat is echt een aanrader! Een hele andere sfeer en leuke dingen doen. Ik heb veel minder aan mn ex gedacht en af en toe vond ik hem niet eens meer zo leuk.

Maar als je dan weer thuiskomt...pff moeilijk zeg!

Mijn ex en ik hadden al een tijdje geen contact meer gehad. Dat leek mij ook beter. Wel hoorde ik via via dat hij me erg miste en soms wou dat het weer goed was. Ik heb hier niks mee gedaan. Toen ik op vakantie was, stuurde hij een smsje. Ik heb niet gereageerd. Hij stuurde er nog 1 en toen ik terug was, bleek dat hij ook gemaild had. Iets later begon hij ook te bellen, ik nam niet op. Ik sprak hem gister sinds een paar weken weer op msn...
Na een tijdje bekende hij dat hij me erg miste. Hij vroeg of ik met hem wilde gaan zwemmen. Eerst wilde ik niet, maar heb toch maar ja gezegd. Het was echt super! We waren echt weer heel verliefd. Hij zei dat hij me zo gemist had, hij hield me ook echt heel stevig vast. Het leek net alsof er niks was gebeurd, zo vertrouwd allemaal...Hij zei dat hij weer wilde dat het zoals vroeger was.

Voordat hij naar mij toekwam, had hij wel het gevoel dat het nog goed kon komen. Maar later in de avond niet meer, omdat hij opeens dacht aan de reactie van zn ouders en hij dacht dat ik niet was veranderd en dat het weer slecht zou gaan.
Ik denk echt dat de reactie van zn ouders heel erg negatief zou zijn, als hij zou vertellen dat hij het bv weer met mij zou willen proberen. Ze hebben een keer gezegd dat hij zn spullen maar moest pakken als hij dacht dat hij met mij gelukkig zou worden! (ik hoop niet dat ze dit menen...).
En ik weet niet hoe ik hem moet bewijzen dat het wel goed kan gaan tussen ons. We hebben het zo fijn samen! Veel plezier, veel kletsen, zelfde eigenschappen, enz. Hij gelooft niet meer in mij...heeft er geen vertrouwen meer in door mij. Hij had me al een 2e kans gegeven...

We hebben nu afgesproken rustig aan te doen. Elkaar nog wel zien, maar niet te veel en te vaak. Dan kijken we hoe het gaat, en als het goed gaat wil hij het pas aan zn ouders vertellen. Maar hij heeft ook gezegd dat ik niks moet verwachten. En dat doe ik wel! Ik denk er steeds ana hoe mooi het zou zijn als het weer goed zou zijn. En ik wil geen hoop hebben, want ik val dan weer in een gat..En als ik goed nadenk, kan het wel goedkomen?! Vooral ivm zn ouders? Ik ben zo bang he!
Ik weet wel dat onze liefde heel diep zit...Anders heeft hij die gevoelens niet nog na 4 maanden.

Wat moet ik nou doen? Ik heb hem vandaag ook al gezien en hij belde ook nog. Allemaal heel leuk. Wat denken jullie dat het beste is? Of zou het beter zijn om weer een tijd geen contact te hebben?

Misschien ook andere ervaringen van mensen?

Liefs