Al anderhalve maand geleden dat ik hier nog iets geschreven heb en nu heb ik het gevoel dat het weer nodig is. Sinds een paar dagen brandt de leegte weer in mn keel. Er is wel een ent ander gebeurd afgelopen weken.

het is eruit! Ze heeft een ander... Donderdagmiddag kreeg ik plots een sms van haar, de 60 dagen periode is om, en ze wou me zien om iets belangrijks te vertellen. Ik voelde de bui al hangen en heb haar onmiddelijk gebeld.

Het zit weer helemaal mis in mijn hoofd. Er komt gewoon geen beterschap. Ondertussen zijn we 50 dagen ver in onze geen contact periode. Ik heb me tot vandaag er aan kunnen houden. Ookal heb ik afgelopen weken het niet gemakkelijk gehad. Vooral omdat ik verleden week vrijdag op dag 43 een mail van haar heb gekregen. Het was eigenlijk een heel kort mailtje, waarin ze schreef dat ze eventjes geen zin had om zich aan de 60 dagen regel te houden en dat ze zich eigenlijk afvroeg hoe het met mij ging. Meer niet... :-s na zo'n periode was dit alles wat ze te zeggen had.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier op mijn blog ben geweest. Het is vandaag exact een maand geleden dat ik alle bruggen heb opgeblazen. In het begin ervaarde ik rust en wist ik dat ik de juiste keuze had gemaakt. Nu een maand verder weet ik het eigenlijk allemaal niet meer... Ik heb haar gisteren gezien op de kermis, ze kwam voorbij met haar vriendengroep. Zij heeft mij niet gezien, maar mijn hart stond weer stil. Het sneed door me heen... Heb echt keihard de neiging gehad om haar te sturen maar heb me kunnen bedwingen...

Hier zit ik weer... volledig van de kaart... Afgelopen weken is mijn leven een emotionele achtbaan geweest en nu is de rit voorbij. Sinds 3 weken was er terug contact. Na de wilde stapnacht... zijn we enkele dagen later samen naar bios gegaan. Daar kroop ze terug dicht tegen me aan. Achteraf hebben we tot een gat in de nacht gepraat. Over ons, over een toekomst... uiteindelijk was de conclusie dat we nog leuke dingen gingen doen en dat de tijd zou leren. Ik ben dan 3 dagen naar festival geweest. Tijdens festival hebben we veel gesmst en gebeld.

Dit weekend heeft de hele saga een nieuwe wending genomen. Ik heb me afgelopen dagen echt kranig weten te houden. Gisteren, zondag bleek mijn ex vriendin te komen stappen in dezelfde stad als ik woon. Ze vroeg aan me of ik zin had om mee te gaan en of het ok was dat ze dat nachtje bij me logeerde.
Ik had heel veel zin om haar te zien, dus heb ik ja gezegd.

Toen was het moment er, dat ze voor de deur stond. Heel opgewekt, heel zelfzeker, "hier ben ik dan!" Ze kwam op mijn appartement en nam me vast. Al heel snel ging het weer over ons. Dat zij echt tijd nodig had, en dat ze zich nu zo goed amuseerde dat ze geen behoefte had om bij me te zijn. Toen ging ik in op, waar haar gevoel heen was? Dat verdwijnt toch niet van vandaag op morgen. Toen kwam het helemaal eruit... "Sorry ik heb u niet alles durven vertellen, ik vond het niet relevant op dat moment en wou u niet harder kwetsen dan nodig" Nu bleek dat ze in mei iemand anders heeft leren kennen, die haar helemaal de hoofd op hol bracht. Ze is steeds verder van mij afgekeerd. het gevoel dat ze bij mij had, zat nu bij hem. Afgelopen weken is gebleken dat het toch niks kon worden tussen hun. En nu was alle gevoel weg bij haar... (voor de duidelijkheid, ze heeft niet gekust of iets anders gekust met die jongen) Hetgeen zij nu wil doen, is terug dingen samen doen met mij, om te zien of haar gevoel voor mij nog terugkomt...Daar zat ik dan, alleen in een onmetelijke zee van verdriet!

Na een maand hier de verhalen en reacties gevolgd te hebben, heb ik besloten om ook mijn verhaal te delen.

Sinds 2 jaar was ik met een meisje dat ik had leren kennen via internet. Na 3,5 jaar alleen te zijn geweest voelde het zo goed om weer thuis te komen bij iemand. We waren dolverliefd en het leven was fantastisch. Elke dag leek een cadeau, maar na anderhalf jaar begon ik erg te twijfelen of dit wel was wat ik wou. Zij bleef heel verliefd, terwijl ik steeds meer dingen op mn eentje ging doen. Eind mei had ik gezegd dat ik het niet meer zo goed zag zitten, ik was niet meer zo met onze relatie bezig. Dat is een shock voor haar geweest, waarna ze plots heel veel begon uit te gaan met anderen. Ik voelde haar ontglippen en werd jaloers, probeerde haar tegen te houden. Tot het moment dat zij zei, " ik voel me niet meer goed bij ons, en ik wil graag een pauze" Ik moet zeggen dat de eerste dagen ik opluchting voelde. Maar dan begon het verschrikkelijke gemis en schuldgevoelens aan mij te knagen. In alles wat ik deed miste ik haar. Ik heb geprobeerd haar te overtuigen om terug samen iets op te bouwen, dat ik haar nodig had en dat ik wou proberen de zaken die ik misgedaan had, goed te maken. Dat wilde ze niet, maar ze wilde wel nog dingen samen blijven doen als vrienden. Maar ondertussen begon zij steeds meer te stappen en dingen te doen met anderen. Ze leefde helemaal op. Ik belde haar om te horen hoe het ging, en het leek wel alsof ze bevrijd was. Ik voelde me met de dag slechter en het feit dat zij zo op leefde, deed me besluiten dat er voor mij geen plaats meer was. ik wilde niet meer geconfronteerd worden met haar gedrag. Ik ging naar haar toe om afscheid te nemen, zij bleef onbewogen. Geen traan, NIETS... Vanaf die dag 15 juli, moest ik het alleen zien te redden. Dan kreeg ik plots bericht van haar dat er nog zaken geregeld moesten worden. Ze bleef me sturen, ik probeerde afstand te houden. Uiteindelijk afgeproken op een parking... Ik wilde asap afhandelen, zij wou praten. We hebben de hele middag zitten wenen, knuffelen, handje vasthouden. Maar op het einde kwam het erop neer dat er voor haar niks veranderd was. Toch met een goed gevoel vertrokken. Dagen derna contact gehouden, maar weer werd ik er mee geconfronteerd dat ze nachtenlang uitging. Opnieuw hakte ik de knoop door, ik moet mezelf beschermen en afscheid nemen. Na een week van stilte, kreeg ik een brief van haar, waarin ze nogmaals zei dat ze een pauze wilde. Geen afscheid! Dat ze haar gevoel goed moest zetten, tijd nodig had om na te denken, maar dat ze dit niet verloren wou laten gaan. Ik heb me toen weer laten overhalen, terug contact met haar te hebben, tegen beter weten in. Want de volgende dag, kreeg ik een enorme inzinking. Heb haar snachts liggen bellen en zij werd als maar kwader. Zij hakte toen de knoop door, ik wil niks meer van u horen, het is echt gedaan!