Het zit weer helemaal mis in mijn hoofd. Er komt gewoon geen beterschap. Ondertussen zijn we 50 dagen ver in onze geen contact periode. Ik heb me tot vandaag er aan kunnen houden. Ookal heb ik afgelopen weken het niet gemakkelijk gehad. Vooral omdat ik verleden week vrijdag op dag 43 een mail van haar heb gekregen. Het was eigenlijk een heel kort mailtje, waarin ze schreef dat ze eventjes geen zin had om zich aan de 60 dagen regel te houden en dat ze zich eigenlijk afvroeg hoe het met mij ging. Meer niet... :-s na zo'n periode was dit alles wat ze te zeggen had. Op het eerste moment was ik kwaad. Ik vond het respectloos dat ze de regel doorbroken had, maar daarna kreeg ik weer het gevoel, ze heeft nog aan me gedacht. En sinds die dat zit er weer hoop in mn hoofd. Tot gisteren kon ik alles nog redelijk goed controleren, totdat ik zo stom ben geweest, msn gesprekken te lezen uit de begindagen. Vanmiddag heb ik een mail conversatie gelezen uit december 2005 en ik werd echt niet goed. Ik kreeg geen lucht, alles werd donker... Ik had onmiddelijk de reflex om op haar mail te willen antwoorden. Zeggen dat het als maar donkerder wordt en dat ik haar echt mis... dak nooit beseft heb hoe graag ik bij haar was. Heb me kunnen bedwingen... met het idee dat zij toch niet zit te wachten op zo'n boodschap van mij. Ik zou me alleen maar slechter voelen, dus geen contact is het beste. Dan daarstraks onderweg naar huis kreeg ik plots het idiote idee om haar te gaan bezoeken na haar training. Ben tot aan de sportzaal gereden en toen beseft dat dit het alleen maar erger ging maken. Heb besluit genomen gewoon nr huis te rijden. Hier zit ik dan weer in zak en as... geen lichtje meer...