Al anderhalve maand geleden dat ik hier nog iets geschreven heb en nu heb ik het gevoel dat het weer nodig is. Sinds een paar dagen brandt de leegte weer in mn keel. Er is wel een ent ander gebeurd afgelopen weken.
Nadat mn ex me verteld had dat zij een nieuwe vriend had. Ben ik zelf even volledig het noorden kwijt geraakt. Dagen en nachten niet geslapen... en waarom?? Dan een week later op een feestje, plots iemand tegengekomen. Heel raar... zij keek naar mij, ik naar haar... Heel de avond met elkaar staan babbelen. Dan een keer afgesproken, maar uiteindelijk is het toch niets geworden. Via dating site had ik ondertussen iemand anders leren kennen. Eerst even op en neer gemaild en dan afgesproken. We zaten echt op dezelfde golflengte en kvond haar leuk. De week erna leefde ik op wolkjes... I felt alive... Samen gaan schaatsen in het weekend en gaan uiteten. Heel gezellig! Dan savonds naar feestje van een vriend van mij. Heel de avond enkel aandacht gehad voor elkaar! Dan in de week elke dag gebeld en elkaar 1 keer gezien, tot het weekend. Had opnieuw een feestje maar deze keer met al mn vrienden. Zij was er bij, maar voor de eerste keer in een paar weken voelde het niet meer echt echt. Savonds is ze nog bij me blijven slapen, maar de volgende dag kon ik het niet meer voor mezelf houden. Ze was er heel erg van aangedaan, terwijl ik eigenlijk vooral mezelf wou beschermen. Het was gewoon té vroeg! Mijn ex was jarig die dag. En dat ging continu door mn hoofd, terwijl zij langs me lag. Uiteindelijk toen ze weg was van mijn appartement, kreeg ik een enorme klop. Voelde alsof ik iemand had pijn moeten doen, doordat ikzelf minder pijn wou hebben. En nu was zij betrokken. De week erna via via in contact gekomen met een meisje wat heel erg kampte met liefdesverdriet. Zij had uit met haar vriend sinds begin november. Ik heb haar opgevangen... ze heeft veel met mij gepraat op msn, daarna stuurde ze regelmatig smsjes... die na een tijdje niet meer over haar verdriet gingen. Op een woensdagavond belt ze mij plots helemaal overstuur... Kheb 2 uur met haar gepraat, in begin was ze in tranen. Maar op het einde van ons gesprek was ze helemaal relax en had ik haar aan het lachen gekregen. We hadden echt gepraat... over van alles en nog wat. Het was half 2 's nachts, maar ik voelde kriebeltjes, het voelde warm vanbinnen. Volgende morgen kreeg ik nog een heel warm smsje. Life went on! En toen... NIKS MEER! Na 4 dagen stuurde ik haar hoe het was... Kreeg 3 uur later sms, dat ze terug was bij haar ex. Dat was weer even slikken voor mij.
Dan begin deze week, kreeg ik plots een E-card van mijn ex. Ze wenste me fijne feesten en hoopte dat ik me wat beter voelde dat de laatste keer dat ik haar gezien had. Dat ze er altijd zou zijn voor me, alsk iemand nodig had om mee te praten :-s Ik trok weer wit weg langs mijn neus. Savonds heb ik teruggestuurd, dat ze zich geen zorgen meer moest maken om mij. Dat ik ondertussen ook al iemand was tegengekomen en dat het leven mij ook weer toelachte. Ik wenste haar nog veel geluk en fijne feestdagen. closure noemen ze dat. Maar dat was buiten haar gerekend. Kreeg zowat onmiddelijk een mail terug, dat wat meer details welkom zouden zijn. Ik niet gereageerd, die avond heeft ze me nog 4 keer gesmst... dat ze vond dat ze het recht had te weten met wie haar exvriendje nu omging. :-s De volgende dag kreeg ik een lange mail van haar... dat het raar deed te horen dat ik iemand anders had. Dat ze even bevestiging nodig had, te weten wie het was. En dat haar diepste wens was nog ooit normaal als vrienden met elkaar om te gaan, want dat ik haar nog altijd het best kende en dat ik vooral altijd haar beste maatje zou zijn, alsk dat nu leuk vond of niet. Ik heb teruggestuurd, dat ik niet meer de behoefte had dat met haar te delen, dat mijn leven voortging, dat ons verleden samen haar geen recht gaf om een zicht op mijn toekomst te hebben. Dat ik hoopte dat ze gelukkig was in alles wat ze deed, maar dat het verhaal daar voor mij op hield. Kreeg terug van haar dat ik onrespectvol was. Dan derop teruggestuurd wat ze allemaal tegen mij gezegd had in oktober en dat ze echt wel EQ had van ne pot choco. Daarop stuurde zij terug dat ze wist dat ik ook niet wilde dat ons contact verbroken werd. Heb nog 1 keer gereageerd, dat ze me moest loslaten en dat ik niet zag zitten nog met haar om te gaan. Daarop heeft zij nog gereageerd door te zeggen dat ze het accepteerde. Ik kreeg alweer een klap, definitief niks meer van haar te horen. Terwijl ze nog altijd door mn hoofd spookt, dag en nacht...
Dat was verleden week donderdag. Dit weekend heb ik helemaal niks meer gedaan... heb niemand meer gezien en de eenzaamheid dringt zich weer op. Ik weet echt niet hoe het verder kan. Der is gewoon niemand meer... waark bij thuis kan komen. en door hier binnen te zitten, vraag k me af waark nog ooit iemand ga tegenkomen, die mij nr waarde weet te schatten... Mn wereld ligt nog altijd helemaal in stukken, een half jaar later, komt dit nog ooit goed...