Kijk ik ben al aardig over hem heen aan het geraken, ik denk nu zoiets doe je niet, wat hij met me deed. We zien elkaar nog wel, maar hij blijft liegen. En ergens hoop ik nog steeds dat hij op zijn bek gaat en goed, omdat ik weet dat dat de enige manier voor hem is te realiseren wat hij me heeft aan gedaan. Niet dat hij het misschien uit wilde maken dat kan gebeuren, maar alles erom heen en dingen nooit een kans hebben willen geven en gewoon in het bed van een ander verder leven. Met zoveel gemak terwijl je overal leest dat de ander de klap ook nog krijgt of het op zijn minst moet verwerken.

Iedere keer als ik je toevallig zie met haar, zie je er gelukkig uit in mijn ogen. Je doet dingen met haar die je hier nooit wilde, koken, winkelen en klussen. Als ik met jou ergens heen wilde, moest ik er echt mijn best voor doen om je te overtuigen en erop aan dringen hoe belangrijk het voor me was, voor je ?ɬºberhaupt meeging. En dan nog vaak met een ontevreden houding van het maakt me allemaal niet uit. Als ik je dan vroeg waarom, zei je, dat niets je interesseerde. Je wilde blowen en computeren. Je wilde niets van het leven.

Ik heb altijd geloofd, dat je wel iets wilde, maar dat je dat diep had weggestopt. Temeer omdat je zei thuis nooit echte liefde te hebben gehad en je vrienden van vroeger zeiden dat je ooit zo anders was. Ze zeiden tegen me wat je in hem ziet zit erin, maar hij verblowt het weg. Dat was de rede dat ik investeerde, ik wilde je helpen en steunen en soms hadden we een lichtpuntje, maar dan zakte je weer in je oude gedrag.

Lost

If roses are meant to be red
And violets to be blue
Why isn't my heart meant for you

My hands longing to touch you
But I can barely breathe
Starry eyes that make me melt
Right in front of me

Lost in this world
I even get lost in this song
And when the lights go down
That is where I'll be found

This music's irresistible
Your voice makes my skin crawl
Innocent and pure
I guess you heard it all before

Mister Inaccessible
Will this ever change
One thing that remains the same
You're still a picture in a frame

Lost in this world
I even get lost in this song

Lost

If roses are meant to be red
And violets to be blue
Why isn't my heart meant for you

My hands longing to touch you
But I can barely breathe
Starry eyes that make me melt
Right in front of me

Lost in this world
I even get lost in this song
And when the lights go down
That is where I'll be found

This music's irresistible
Your voice makes my skin crawl
Innocent and pure
I guess you heard it all before

Mister Inaccessible
Will this ever change
One thing that remains the same
You're still a picture in a frame

Lost in this world
I even get lost in this song

Weet je ik vraag me af of ik het ooit kan loslaten en accepeteren. Met het bedoel ik de hele situatie. Niet eens hij want op hem ben ik niet eens boos, ik zie hem als een kleine jongen, die niet beter weet. Ben ik zijn moeder geweest of praat ik mezelf maar aan dat hij er niets aan kan doen om hm te beschermen? En waarom wil ik dat dan? Want anderzijds wil ik hem ook gekwetst zien worden en daarna mag hij gelukkig worden, maar niet eerder.

En waarom als er een god is mag dit? Het gaat allemaal te gemakkelijk voor de klootzakken onder ons. En zij waarom flikkert zij niet een end op. Of ze is oerdom en ziet niet wat ze zich op de hals haalt of ze is slim, maar wat moet ze dan met iemand die leeft voor computers, drugs en bier. Maar ja wat moest ik ermee? Dat kun je je afvragen en tot vandaag toe is het me nie gelukt te beantwoorden wat ik zo ontzettend in hem mis, maar ik mis hem. Toch wil ik niet terug. Niet meer zo als het was.

Hoi

Er zit nog een groot brok. Ik wil het eruit gooien en eruit huilen op muziek van muse en rammstein, maar de tranen willen niet meer. Toch moet er iets uit. Weet je wat het pijnste doet, dat 2 van die gemene mensen zo gemakkelijk gelukkig mogen worden.
Zij heeft hem gewoon moedwillig losgeweekt van me door hem drugs, bier te geven als hij eigenlijk alleen zou zijn om na te denken. Ze heeft hem de ruimte niet gegeven daarvoor maar bood zich gewoon aan. Hij heeft geen seconde nagedacht wat hij deed, gewoon wegflikkeren wat je 4 jaar gebruikt hebt (sorry ik kan het niet anders meer zien als je met zoveel gemak je vriendin inruild)en die 2 zijn happy, na na dat snap ik niet. Het is zo oneerlijk, dat stukkie moet er nog uit bij mij maar hoe? Het liefst ga ik op een heel hoge berg staan en schreeuw ik de werewld toe, maar ja die bergen zijn hier niet .....

Zo bedrogen, zo voorgelogen, zo misbruikt en toch kan ik nog niet geloven, dat hij zo slecht en gemeen is. Dat kan toch niet na 4 jaar, heeft het danniets betekent, was ik een vervangend tehuis? Of is hij gewoon ziek?
Nee, ik wil hem niet terug en dat kan ook niet meer. Ik zal hem nooit meer kunnen vertrouwen en ik typ dit echt met tranen in mijn ogen want ik had hem zo graag vertrouwd. Houden van een leugenaar doet pijn. En ik hield van hem, teveel.
Maar waar het op neer komt is dat ik nog met zoveel vragen zit, waarom heeft hij nooit geprobeerd ervoor te knokken? Kan hij het niet of hield hij niet van me?