Ik zit hier alleen mezelf kapot te zuipen en dan te weten dat ik nauwelijks drink. ik voel me alleen belazerd en klote, heb ook pillen geslikt, niet teveel don't worry al zou ik het zo graag doen.
Hij is nu bij haar, hij zou naar huis gaan en denken ,maar zit bij haar te blowen,. hij heeft vanavond vertelt ze willen nu al gaan samewonen en praten doen ze niet, het is nog niet eens echt uit met mij, ja nu dus wel. Ik wou dat ik kapot was gegaan, gister, eergister vannacht ik heb geen zin meer, niet na alles wat ik heb mee moeten maken en ik kan nu niemand bereiken en heb ff iemand nodig om te praten.....ik ga letterlijk kapot voel me heel slap en week.

Ik wil nog maar een ding:
Slapen voor altijd

Met heel veel pijn zit ik achter mijn computer te overwegen of ik mijn verhalen op internet kwijt wil. Mijn pijn, verdriet, mijn leven. Ik weet het nog niet? Ik heb veel gelezen en veel herkend.
Ik heb altijd teveel liefde gegeven en erg veel pijn en bedrog terug gehad. Ik weet niet of ik alles al kan schrijven, ik weet wel dat ik heel veel steun en lieve mensen nodig heb. Maar bovenal mensen die te vertrouwen zijn.
Mijn vertrouwen is te vaak beschaadt. Dat zal voor een deel aan mij liggen, alleen ik begrijp niet dat ik bij anderen altijd zoveel kon zien als er wat was of speelde en bij mezelf niet. Waarom kan ik die eigenschap niet in mijn leven niet toepassen? Wat blokkeer ik in mezelf?