Het is zo stil
De laatste tijd

Geen geluid
Geen stem
Zelfs geen
ademtocht

Dus zo voelt het
Luchtledig
Bijna vacuüm

Het is zo stil
Zonder jou

Al weer een tijdje veel gekeken op de site, maar niets gepost.
Het is deze week niet goed met me gegaan. Ik ben weer naar mijn eigen kamertje vertrokken.
Maar het ging deze week echt niet. Het gevoel alsof alles overheerst word door een diep, naar gevoel.
Ik ben nu pas weer bezig met mijn studie en het blijkt dat het niet zo loopt als ik van te voren dacht. Ik heb best wat dingen niet gehaald, maar ik heb de hele zomer niet bij stil gestaan bij het feit dat mijn studie langer gaat duren.

Alweer wat verder dan paar weken geleden.
Ik weet niet goed waar ik moet beginnen. Vandaag lijk ik helemaal verzwolgen in mijn gevoelens.
Morgen ga ik weer naar mijn studentenkamer. Maar het is erg moeilijk om me er toe te zetten.
Thuis gaat het ook nog niet goed. Ik rommel een beetje, ga af en toe met mijn moeder wat doen, maar er gebeurt te weinig. Vorige week nog ziek in bed geweest.

..op mijn eigen vejaardag. Hulpeloos achter de computer.
Vorige week dacht ik écht dat het beter ging. Maar het is gewoon niet waar.
Heb al flink potje gehuilt net.
Had mijn ex gister toch maar gesmst. Dat ik van geen contact alleen maar meer verdriet heb, omdat we gewoon in dezelfde vriendengroep zitten.
Gister was ik ineens zo ver dat ik hem wilde vergeven. Maar dit duurde hooguit 2 uur..

Van de week was ik in Walibi. Even een dagje eruit!
Het mooie aan de attracties is, is dat je je even lichamelijk kunt voelen hoe je je de afgelopen tijd emotioneel hebt gevoelt. Dat is een aparte gewaarwording!
Emotioneel zit ik in een grote achtbaan, met alle ups en downs. Voor jullie zeker herkenbaar.
Het liefst stap ik nu in bij de zweefmolen. Daar krijg je zo'n constant, heerlijk, kriebel-gevoel van in je maag. Precies zoals je je in het begin van de relatie voelde.

Zoals jullie misschien weten, ben ik niet meegeweest met mijn ex en zijn vriendengroep op vakantie. Achteraf een goede beslissing, alhoewel die vrienden mijn keuze niet echt begrijpen. Ze hadden me nog een kaartje gestuurd met hoe leuk ze het er hadden...
Ik snap dat het uit goede bedoeling gedaan is, maar ik ben er echt niet blij mee. Waarom snappen sommige mensen dit dan niet?

Zo, ik ben nu alweer meer dan een maand verder. En het gaat redelijk me me.
De scherpe kanten zijn van mijn gevoel af. Soms word ik nog wel overvallen door het gevoel, maar het is draaglijk. Ik kan er mee leven!
Zoals meerdere van jullie al zeiden, het gaat stapje voor stapje beter. Daar ben ik erg blij om.
En ik heb ook zoveel geleerd de afgelopen maand.