Start › Blogs › Doornroosje1987's blog

Wat te doen...

afbeelding van Doornroosje1987
Zat, 15/08/2009 - 19:08 — Doornroosje1987

Zoals jullie misschien weten, ben ik niet meegeweest met mijn ex en zijn vriendengroep op vakantie. Achteraf een goede beslissing, alhoewel die vrienden mijn keuze niet echt begrijpen. Ze hadden me nog een kaartje gestuurd met hoe leuk ze het er hadden...
Ik snap dat het uit goede bedoeling gedaan is, maar ik ben er echt niet blij mee. Waarom snappen sommige mensen dit dan niet?
Vanavond wil ik toch een keer weer met wat mensen uit. Maar hij is er vanavond ook, want hij hoort ook bij de groep. Gister kreeg ik, na een maand niets van vernomen te hebben, een smsje. Of ik er gisteravond zou zijn en of ik er bezwaar tegen had om hem te zien. Ik heb niet geantwoord.
Maar ik zie er dus zo tegen op om er vanavond heen te gaan, maar het zal toch wel weer een keer moeten. Hoe meer ik het uitstel, hoe vervelender het word.
Wat moet ik nu doen als ik hem vanavond zie? Mijn hele hoofd loopt over, ik weet het niet meer. En als ik er aan denk dat ik hem zie spoelt mijn hele maag over met zenuwen.
Het liefst zie ik hem nooit meer, maar dat gaat niet....

Zat, 15/08/2009 - 20:27 — Anitasten (of verwijderd)
afbeelding van Anitasten

voor jezelf

Als je er nog niet aan toe bent om hem te zien, niet gaan.
Jij moet verder met dit verdriet en je gevoel, je hoeft niemand wat uit te leggen....
Ik zou ook gewoon eerlijk reageren op smsjes. Het ''probleem'' hier is niet zo zeer ldvd, maar voor jezelf opkomen!
Zet m op, kies voor duidelijkheid en rust!

Zon, 16/08/2009 - 10:10 — Doornroosje1987
afbeelding van Doornroosje1987

Ik ben ook niet gegaan. Ik

Ik ben ook niet gegaan. Ik was moe en had geen zin om hem te zien.
Het voelt echt zo oneerlijk, dat hij gewoon lekker op stap gaat met zijn vrienden.
Ik `moet` gewoon thuis blijven, omdat ik het niet aan kan. Het is écht oneerlijk. En als ik ergens niet tegen kan is het wel oneerlijkheid... pfff...

Zon, 16/08/2009 - 10:51 — mrbean
afbeelding van mrbean

Mr Bean @Doornroosje1987 oneerlijkheid

Hé Doornroosje1987, zo moet je je niet voelen, die oneerlijkheid, dat had ik in het begin ook. Ik thuis met de kids, zij bijna elke dag in haar roze wolk met die ander uitgaan, eten, naar de bios, hotelletje, had haar hoogste prio, meer dan de kids! Maar op een gegeven moment heb ik mijn eigen leventje opgepakt, voor mezelf en de kids het leventje aangenaam proberen te maken. Op een gegeven moment als je je eigen leventje ook aangenamer gaat maken, zul je denken, die ander mag erin stikken, wat die ander doet kan het me niet meer schelen. Ik ben nu ook gelukkig, zonder die ander.
Moet je ook doen, niet bij de pakken neer blijven zitten, beetje afleiding zoeken, vrienden of familie, uitgaan, bios, terrasje, reizen. Ondertussen moet je wel genoeg tijd en rust geven aan je verdriet dan, niet wegstoppen. Maar dat hoeft niet persé thuis, met de gordijnen dicht, dan voel je je nog ellendiger, dan is het nog oneerlijker. Snap je? Dus begin met jezelf een beetje te verwennen, dan zal dat gevoel van oneerlijkheid ook verdwijnen.
Naar de kapper of schoonheidsspecialist, misschien een idee? (zie blog van Jelle) Knipoog

Veel sterkte en succes!

Mr Bean

Zon, 16/08/2009 - 21:20 — Doornroosje1987
afbeelding van Doornroosje1987

@ MrBean

Hey,
Bedankt voor je reactie. Je hebt gelijk, je kunt zélf bepalen in hoeverre het nog oneerlijk is. Gister had ik echt een dieptepunt, omdat ik niets liever wilde om even lekker weg te gaan en m'n gedachten te verzetten, maar dat het niet kon omdat hij er ook zou zijn. Het maakt het gewoon lastig dat we beide in het leven hier zoveel deelden.
Wat doe je dan als die twee mensen in dezelfde wereld elkaar niet willen/kunnen zien?
Ik worstel gewoon erg met wat ik op dit moment het beste kan doen. Er komt een dag dat ik hem weer moet zien. Hoe zal dit gaan?
Ik probeer wel afleiding te zoeken, maar iedereen is genoeg met zijn eigen leven bezig, waardoor ik ook het gevoel heb dat ik overblijf ofzo..
Naar de kapper ben ik inmiddels geweest:) Het heeft geholpen, redelijk;)
Ik heb alleen mijn haar geverft in de kleur waardoor m'n ex op me gevallen is.. is dat wel goed?Tong

Zon, 16/08/2009 - 22:09 — mrbean
afbeelding van mrbean

Mr Bean @Doornroosje1987 terug naar de kapper

Hoi, is niet erg, dat je even nergens zin in heb, als je daar genoeg van hebt, dan sleur je jezelf wel uit dat slachtofferstoel, maar ondertussen heb je gewoon veel tijd en rust nodig voor je pijn en verdriet.

Hem weer zien, over een tijdje als je echt meer over hem heen bent zal dat geen probleem zijn, echt waar, heb ik nu ook, alles went. De angst ervoor is veel erger, de realiteit valt vaak wel mee, maak je gewoon geen zorgen, geen angst en schaamte, is nergens voor nodig. Ik had dat in het begin ook, maar ben nu nergens meer bang voor, schaam me nergens meer voor, niet dat ik nu opeens roekeloos leef ofzo Knipoog

Je hebt nog een lange weg te gaan? Je haar in jouw ex lievelingskleur, not done Glimlach
Gauw oververven in een kleur die je zelf echt mooi vind, voor jezelf, niet voor hem, het kan hem toch niets meer schelen, dus gauw weer terug naar die kapper? Knipoog

Mr Bean

Ma, 17/08/2009 - 18:07 — Doornroosje1987
afbeelding van Doornroosje1987

@ MrBean

Hey!
Je hebt gelijk, het is misschien meer de angst voor de ontmoeting. Het zal toch een keer gebeuren. Hoe en wat ik dan ga doen weet ik niet.
Ik vind het echt verschrikkelijk dat het verstikkende gevoel me soms nog overvalt, waardoor ik echt even alleen kan huilen en geen lichtpuntjes meer zie. Vorige week en de week daarvoor ging dat beter, terwijl het deze week weer minder gaat.
Het liefst wil ik (zoals iedereen wel) gewoon 's ochtends wakker worden en echt zín hebben in de dag en het hele gevoel wat ik heb vergeten.
Maar dat kán gewoon nog niet. En wanneer dat zal komen, is ook gewoon afwachten. Maar ik wist niet dat ik zo ongeduldig kon zijn;)
Mijn haarkleur is gelukkig de kleur die ik al jaren heb, en die ik al had voordat ik hem kende. Het is dus ook míjn kleur gelukkig. Maakt dat het minder erg?Knipoog