Al weer een tijdje veel gekeken op de site, maar niets gepost.
Het is deze week niet goed met me gegaan. Ik ben weer naar mijn eigen kamertje vertrokken.
Maar het ging deze week echt niet. Het gevoel alsof alles overheerst word door een diep, naar gevoel.
Ik ben nu pas weer bezig met mijn studie en het blijkt dat het niet zo loopt als ik van te voren dacht. Ik heb best wat dingen niet gehaald, maar ik heb de hele zomer niet bij stil gestaan bij het feit dat mijn studie langer gaat duren.
Dat kon er van de week ook nog wel bij. Gelukkig heb ik het nu wat meer geaccepteert en ga proberen het er het beste van te maken.
Het gekke is dat ik als ik me zo slecht voel, me echt afsluit van iedereen. Ik kan ook geen telefoon meer opnemen. Het lijkt wel dat door contact met mensen te hebben ik gelijk in huilen uit zal barsten als ze vragen hoe het gaat. Ook hetzelfde als op deze site. Als het slecht gaat, heb ik niet eens de moed om te posten en reageren. Als het wat beter gaat doe ik het wel. Gelukkig had ik gistermiddag- en avond een beter moment.
Ik merk dat mijn hoofd zo vol zit! Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Zoiets heb ik nooit eerder meegemaakt. Je hele dag overheerst er een naar gevoel, en af en toe kan ik echt zo in huilen uitbarsten en moet ik vechten tegen de tranen.
Ik ga deze week nog wel leuke dingen doen, maar ik zie er zo tegenop! Ik heb vandaag ook geprobeert wat te studeren, maar het lukt niet!
Ik had van te voren nooit gedacht dat dit zo diep zou gaan, en dat een verbroken relatie zoveel impact kan hebben op je hele leven. Herkennen jullie dit ook?
Ik ben misschien van plan om hulp te zoeken bij een psycholoog, maar ook dat vind ik eng. Ik heb zoiets nog nooit gedaan en weet ook echt niet wat ik er van kan verwachten. Heeft iemand hier ervaring mee en op welke manier kan een psycholoog je helpen? Alvast bedankt!