Lieve NTM,

Waarom kan je nu opeens niet meer van me houden?
Wat heb ik misdaan? Het enigste wat ik deed was van je houden, was dat fout?

Je zei dat je gevoelens zomaar weg waren, ze er opeens niet meer zijn en waarom weet je niet.

Maar je bent opeens niet toe aan een vaste relatie, je weet niet wat je wilt maar je hebt je beslissing al gmkt. Is dat niet een beetje dubbel? Niet weten wat je wilt maar toch al een beslissing gemaakt hebben? En die beslissing is dat je niks meer voor me voelt, dat het over is.

Je weet hoe het is om in het slachtofferrol te zitten, want ik ken je via deze site. En deze site heeft ons bij elkaar gebracht. Heeft ervoor gezorgd dat we na anderhalf jaar vertrouwen verliefd op elkaar werden. Ik was perfect voor jou zei je, je wou kinderen met me. Je wou alles met mij delen en je zou breken als je mij kwijt zou raken.

Anderhalf jaar heb ik om mijn ex lopen treuren...
Anderhalf jaar! Niet normaal meer toch?
Maar nu kan ik zeggen dat ik dat boek kan sluiten met trots.

Heb hier veel verhalen gelezen, veel steun en advies gehad.
En ik dacht zelf ook dat ik er nooit meer overheen zou komen, dat ik nooit meer iemand anders zou vinden. Dat ik niks was, dom dat ik hem niet eens bij me kon houden!

Maar geloof me, zelfs als je denkt dat je er nooit meer overheen zal komen kan je er ook uit komen! Het heeft soms gewoon tijd nodig, heel veel tijd zoals bij mij.

Ik heb nu een veel liever iemand gevonden :$

Elke dag zweeft je naam nog in me hoofd.
Er is geen dag dat ik niet even aan je denk.
Ik ga verder, het is ook zeker mijn tijd om verder te gaan.
Langzaam maar zekerder sla ik mijn eigen weg in.
Ben opmezelf gaan wonen, 130 km van mijn stekkie vandaan waar ik me
hele leven geleefd heb. Een studie begonnen die ik al me hele leven wil doen, me droom aan het najagen. Het wordt beloond, al dat harde werken. Steeds stapje bij stapje kom ik dichterbij en ik benieuwd wat de komende jaren mij allemaal
gaan brengen.

En ik vraag me af, elke dag. Wat deed je zo veranderen?
Je was altijd al onzeker geweest, ook was je bang mij kwijt te raken heb ik uit verhalen van je beste vriendin gehoord. Maar opeens hakte jij de knoop door.

Afgelopen weekend mijn ex weer gezien. Het was raar...
Raar om zijn stem weer te horen, raar om zijn gezicht weer te zien.
Hij feliciteerde iedereen op een normale manier...maar tegen mij zei
die dat al op een andere toon: van ooowh jee. Beetje gespannen feliciteerde hij mij ook. Ik zei heel relaxed terug dat voor hem hetzelfde gold.

Hij was zo erg veranderd. Hij hangt nu de player uit...tis net uit met zijn andere vriendin. Ze heeft t uitgemaakt omdat hij niet genoeg praatte.
Hij had ook met haar afgesproken dat ie niet meer deed aan:
ik houd van je praatjes want daar werd ie ziek van. Lekkere relatie is dat dan geweest.

Moppie,

Ik mis je, regelmatig zit je nog in mijn hoofd. Zelfs na zo'n lange tijd. Je hebt me in de war gemaakt, dingen gezegd die niet klopten. Zo zou ik het uit hebben gmkt, je zei: ik weet niet wrm het uit is gegaan, dat moet je aan haar vragen!
Ik was zo stom verbaasd dat ik zelf niet eens wist wat ik moest zeggen. Je was zo dubbel en we hebben er nooit over gepraat. Het is nu te laat denk ik, alhoewel ze zeggen: tis nooit te laat. Elke keer als ik je vergeten ben, of het daarop echt begint te lijken kom je terug. Op een vreemde manier.

Ik heb het geprobeerd, verder te gaan. Maar hoe lukt dat me dat als ik naar de bios ga met vrienden om me op te vrolijken vanwege mijn familiesituatie dat jij zonodig meemoet? Het was voor mij bedoelt en jij stond out of the picture. Maar nee jij moest mee. Logisch? Nee niet echt. Hoe wist je dat k naar de bios zou gaan? Hebben ze je dat verteld. Wist je het van mijn vader...wou je me zien? Je wist je geen houding aan te nemen toen ik aan kwam lopen. Waarom maak je het me zo moeilijk? Waarom kan je me niet gwn haten en weg blijven!!!

Ik was uit met vrienden en er was in stad totaal niks te beleven!
Toen liep ik langs zijn werk, hij moest die avond werken. Ik zag hem staan bij de ingang, ik maakte tempo erin en iedereen vroeg zich af waarom ik zo snel liep. Een vriendin moest pinnen en dat was verderop.
Maar toen we weer terugliepen van het pinautomaat werd het hun duidelijk. Een vriendin ging daarom extra vervelend doen, ze schreeuwde me naam en 1tje begon: ow hij kijkt om het hoekje hoor! Erg gemeen, erg gemeen.
Heb het hun 10x gezegd dat ze dat niet moesten doen, maar ze wouden duidelijk zijn aandacht hebben. Wat ze gelukkig niet kregen, of er niet naar uit zag. Want hij was druk bezig met zijn werk.

Het is alweer een enorme tijd geleden toen jij mij voor het laatst in je armen nam. Ik mis het, ik mis je warmte, je armen, je lach en je stem, je hele manier van doen. Want toen ik je voor het eerst zag wist ik het, met jou wou ik verder. Gelukkig had jij dat bij mij ook. Want het liedje van Roxette: I'm sorry komt me erg bekend voor. Na een uur naast elkaar te hebben gezeten als volslagen vreemden zaten we zoendend in elkaars armen. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Zo zeker was ik ervan, en ik kende alleen maar je naam.
Daarna deed je zo je best om mij te veroveren. Je had het alleen nog maar over mij, volgens vrienden zat ik de hele dag in je hoofd en was je alleen nog mar aan het dagdromen. Als je me zag was je niet bij me weg te slaan.