Ik ben moe, heb een druk weekend achter de rug gehad waar ik weinig in heb geslapen, ik ben gewoon helemaal kapot.
De hoop die ik heb begint nu om te slaan in harde feiten. Feiten die me langzaam de grond intrappen. Die me naar beneden trekken, weer terug in het verdriet. Die zeggen dat het nooit meer goed komt. De tranen staan me regelmatig weer in mijn ogen. Ik kan het even niet meer hebben.

Ik zou hem gisteren zien, maar hij had toch maar niet besloten om te komen.
We waren met een groepje en hadden een leuke avond gehad. Hij had net gewerkt en was bek af, dus hij kwam niet. Soms denk ik dat het door mij komt dat hij niet kwam. Hij wist dat ik er zou zijn. Ook al was hij er niet, die avond was heel zwaar voor mij. Ik beelde me in hoe het zou zijn geweest als we nog met elkaar hadden. Dan wist ik precies wat we deden. De gevoelens kwamen weer naar boven toe. Ik was erg moe, maar dit keer kon ik niet in zijn armen liggen.

Hier een paar mooie zinnen die ik met jullie wouden delen die haast allemaal over ldvd gaan,
sommigen zijn al oud en vaker gezegd hier maar zet ze er maar even bij:

- You can close your eyes for things you don't want to see, but you can't close your heart for things you don't want to feel.

- Don't cry because it's over, smile because it happened.

- i'm jealous of every girl who held you, 'cause at that moment, she held my entire world.

- don't dream your life, but live your dreams

- realise the worth of something before it is gone.

- only real friends can hurt you.

Wat bedoel ik met deze naam? Ik krop mijn gevoelens altijd op en nu komt het er weer uit. Opnieuw. Heb een drukke dag gehad en moet zometeen ook weer weg.
Maar zodra ik thuis kwam ging ik kapot. Had weer veel over hem gehoord vandaag. Weer werd er gezegd dat ik weer met hem moest nemen, ook al was het meer als grapje bedoeld. Ze kunnen er maar niet over stoppen, hoeveel lol ze wel niet met mijn ex hebben. Hoe leuk hij wel niet is.

Het verscheurd mijn hart. Al die dingen die hij doet. Hij blijft nieuwsgierig naar me. Heeft laatst weer mijn site bezocht. Dat heeft ie niet meer gedaan sinds het uit was. Alles waar ik van hoopte kwam uit. Dus dat laatste ook?

Het is echt fijn dat er een site als deze bestaat,
je kan hier goed je verhaal kwijt! Aangezien ik er met niemand in mijn
omgeving erover kan praten, raak ik het hier allemaal kwijt.

Als het goed is zie ik hem volgende week weer. Vreselijk aan de ene kant, te leuk om waar te zijn aan de andere kant. Mijn verstand en gevoelens werken niet echt samen, en dat is zeker niet fijn! Ik las het hier anders altijd op de site, weet niet precies wie het was: gevoel en verstand zijn buren, maar vrienden zullen ze nooit worden. Er zit zeker een kern van waarheid in.

Als ik op mijn pagina van een website zit kan ik altijd zien wie mijn website heeft bekeken (de laatste 5 bezoekers althans). Altijd hoopte ik mijn ex zijn naam er tussen te zien staan. Nooit, nooit gebeurde dat.

Niet alleen hoop doet leven, maar ook dagdromen.
Vaak genoeg bedenk ik hoe het zou zijn gwst als hij bij me was.
Nouja, als ie bij me terug zou komen. Want ben erg veranderd en veel
spontaner geworden en zelfverzekerder. Dus ik durf ook veel meer bij hem.
Vroeger was ik verlegen naar hem, nu is het van: hier ben ik,
zie jij mij ook? En als het moet plaats ik zo de nodige opmerkingen naar hem toe, als ik hem een x niet negeer haha.

Binnen 2 weken zie ik hem weer. Vraag me af wat er gaat gebeuren die avond.
Beide single dan...in dezelfde omstandigheden als eerst.
Zijn houding veraad dingen, nerveus en altijd maar naar me lachen. Niet wetend wat te doen als ie in mijn buurt is. Als ie me ff aanraakt gelijk zenuw8ig zijn excuses aanbieden...ik bedoel: tkan gebeuren toch dat je elkaar ff aanstoot?

Pff...heb weer even de behoefte om van me af te schrijven...
Gewoon even mijn verhaaltje weer te doen.

Ja, over 2 weken zie ik hem weer. Precies indezelfde omstandigheden als toen we wat met elkaar kregen. Onze 1ste ontmoeting, liefde op het eerste gezicht.
Maargoed, dan al een stap verder. Er is ook een grote kans dat hij me thuisbrengt met de fiets. Hij bood een ander feest ook al eerder aan om me thuis te brengen met een vriendin. Maargoed, ik was met de auto. Maar dit keer wil ik wel met de fiets, als ie me thuisbrengt hebben we zeker een half uur om bij te praten met elkaar. Dat zal nog wat gaan worden haha.

Het begon zo snel. Liefde op het eerste gezicht...het bestaat.
Ook al was het de 2de x dat we elkaar zagen, na de 1ste keer liet je mijn hart al sneller kloppen. Maar die 1ste x zijn we elkaar uit de weg gegaan.
Die 2de x. was het toeval? Toeval dat er alleen nog een klein krap plekje naast mij was om te gaan zitten? Toeval dat je als laatste binnenkwam? Of was het voorbestemd? Ik weet het niet, ik heb er anders veel van geleerd en soms denk ik zelf het nodig te hebben gehad. Mijn wereld moest gewoon nog eens goed instorten, en dit keer helemaal goed. Tot er niks meer van over was. Dat ik soms zo ellendig was dat ik er een eind aan wou maken. Het leven had geen zin meer, ik haatte het. Waar ik zoveel van hield was nu ook weg. Waarom was ik er nog?