Lieve NTM,

Waarom kan je nu opeens niet meer van me houden?
Wat heb ik misdaan? Het enigste wat ik deed was van je houden, was dat fout?

Je zei dat je gevoelens zomaar weg waren, ze er opeens niet meer zijn en waarom weet je niet.

Maar je bent opeens niet toe aan een vaste relatie, je weet niet wat je wilt maar je hebt je beslissing al gmkt. Is dat niet een beetje dubbel? Niet weten wat je wilt maar toch al een beslissing gemaakt hebben? En die beslissing is dat je niks meer voor me voelt, dat het over is.

Je weet hoe het is om in het slachtofferrol te zitten, want ik ken je via deze site. En deze site heeft ons bij elkaar gebracht. Heeft ervoor gezorgd dat we na anderhalf jaar vertrouwen verliefd op elkaar werden. Ik was perfect voor jou zei je, je wou kinderen met me. Je wou alles met mij delen en je zou breken als je mij kwijt zou raken.

Volgens mij ben je nog steeds niet gebroken, je wilt vrienden blijven omdat we zoveel van elkaar weten. Maar uit eigen ervaring kan ik je vertellen dat het nooit meer wordt zoals eerst. En ik hoop stiekem dat je dit leest. Want nu zit ik niet vanwege een K. op deze site, maar vanwege jou.

Ik was zo blij met je, alles zit me tegen maar ik had jou. En als ik jou zag dan was het leven perfect. Lekker liggend in jowu armen. Jij zei ook dat het zo goed aanvoelde.

Waarom ben je nu dan weg? Je kan geen vaste relatie aan zeg je. Meiden ben je zat. Maar deed ik jou dan wat fout? Ik houd van je zeggen kon ik niet goed, want ik heb een soort bindingsangst. Niet wetende dat het jou zo onzeker zou maken.
Maar lieverd begrijp dan dat ik dat nu geleerd heb dankzij jou.

Eerst mocht ik je nit bellen omdat je bang was bot zou doen tegen mij, ff later niet omdat je dan niet wist wat je zou moeten zeggen, en nu mag ik je opeens wel bellen? Bellen zal ik je zeker vanavond. Hopelijk kan ik je van gedachte veranderen. Want als je dan beslist mij los te laten dan krijg je wat je eerst had nooit meer terug. Het vertrouwen etc..dat is er dan niet meer. Als je een probleem hebt kan je maar beter niet bij mij aankloppen want waarom zou ik iemand helpen die mij gebroken heeft?

Je zegt dat je in de war bent en het niet meer weet. Maar laat mij nu niet achter, ik houd van je. Ik heb je zo hard nodig!

Bepaalde dingen zaten je dwars, waarom zei je dat niet gelijk tegen mij? We zeiden altijd alles tegen elkaar. Je zei het zelf tegen mij: als je twijfelt of dwarszit praten. Maar je deed het zelf niet, en ik probeerde contact op te nemen met je om erover te praten want ik had al door dat er iets foutging. Maar dat kreeg ik niet met je.

Liefde vond ik weer leuk dankzij jou.. maar nu is het een hel geworden. Opnieuw...alweer. Je wist dat als we wat zouden nemen wij onze anderhalf jaar vriendschap op het spel zouden zetten. Dat het niet meer terug zou komen als onze relatie zou eindigen. Je wist hoe zwaar ik het heb afgelopen dagen, waarom geef je me dan dit verschrikkelijke nog eens kado?

Liefs,
Dearest...