Het is zo vermoeiend om zoveel emoties op een dag te hebben. Vanochtend voelde ik me bijna.. nouja okay. Gisteren dat sms'je van hem dat hij graag op de duur contact met me wil houden maar vandaag alleen maar over zijn spullen en of hij ze toch niet zo op kon halen (zonder mij in de buurt).

Heb aangegeven dat dat dus niet gaat maar ineens dringt het weer tot me door. Nergens in die sms'jes gaat het over mij.. hoe het met me gaat.. of ik het trek... NIKS. Waar ik gisteren bang voor was, het gevoel dat het alleen om zijn spullen ging lijkt vandaag een klap in mijn gezicht.

Vandaag is het dag acht. Hoewel ik niet kan zeggen dat ik me nu zoveel beter voel kan ik wel wat anders zeggen. Ik ben dankbaar.

Nu heb ik altijd al geweten dat ik geweldige vrienden heb maar deze week is me het voor de zoveelste keer weer duidelijk geworden. Toen ik gisteren thuiskwam lag mijn brievenbus vol met alle mogelijke repen chocolade die er maar te koop zijn en in de avond ben ik liefdevol opgevangen door een vriend. Ik weet nu dat ondanks dat de liefde van mijn leven weg is, de liefde mij niet heeft verlaten en dat helpt!

De afgelopen dagen lijkt het een beetje alsof jullie een verlengde van mijn hersenen zijn geworden. Wat een lieve raad en advies heb ik gekregen. Mijn dank naar een ieder! Het is moeilijk om er voor een ander te zijn als je zelf in de put zit.

Vandaag heb ik jullie advies weer nodig. Ik heb de hele dag niets van me laten horen. Heb niet de brief gestuurd die ik heb gemaakt en heb hem niet gezegd over de voordeursleutel. Ik ontvang echter net een sms.

Daarin staat het volgende:

Zoals jullie weten heb ik vanochtend ontdekt dat een groot deel van ons geld weg ik. Ik heb vanochtend een nieuw slot op mijn deur laten zetten. Nu twijfel ik of ik hem dit moet laten weten. Hij heeft namelijk nog spullen en kleren hier staan welke hij toch wel terug zou willen. Ik denk dat hij deze morgen wil halen als ik naar mijn werk ben. Ik ben bang dat hij zo boos word dat hij wellicht wel een ruit van mijn voordeur inslaat om binnen te komen... ik weet het echter niet.

Hoe kan je gevoel in drie seconden omslaan van het gaat naar dikke ellende! Ik kom er net achter dat mijn ex gisteren (op valentijnsdag notabene) de dag dat ik hem een lief smsje stuur een grote som geld van onze gezamenlijke rekening heeft gehaald!! Niet alleen zijn deel maar een deel van mijn geld erbij.

Vandaag is zo'n dag dat iedereen zegt dat het wel goed komt. Hoewel je met heel je hart niets liever wilt dan dit geloven is het toch moeilijk als je je beseft dat dit de vierde keer is dat een relatie stuk loopt. Hoe vaak moet het nog 'goedkomen'.

Al vroeg in de ochtend heb ik de fout gemaakt een sms te sturen. "ik denk aan je". Ik hield het niet meer. Hij blijkbaar niet aan mij gezien ik niets gehoord heb. Nu voel ik me stom omdat ik mezelf deze pijn aandoe. Als ik niets had gestuurd was dat in ieder geval niet opnieuw de bevestiging. Hoe kan het dat andere mensen zo sterk zijn.

Mijn naam is Christa en ik ben een chronisch gedumpte. Niet helemaal zo pakkend als de opening van een AA meeting maar toch waar.

Het is nu drie dagen geleden dat de persoon met wie ik mijn leven wilde gaan delen mij heeft laten gaan. Acht maanden kenden we elkaar. Twee maanden daarvan hebben we samengewoond. Ik durf voor ons beide te zeggen dat de eerste zes maanden een soort hemel op aarde waren. Alle kriebels, de verliefdheid. Het was alles wat er over de roze wolk wordt beweert en meer.