Toch even moeilijk

Het is zo vermoeiend om zoveel emoties op een dag te hebben. Vanochtend voelde ik me bijna.. nouja okay. Gisteren dat sms'je van hem dat hij graag op de duur contact met me wil houden maar vandaag alleen maar over zijn spullen en of hij ze toch niet zo op kon halen (zonder mij in de buurt).

Heb aangegeven dat dat dus niet gaat maar ineens dringt het weer tot me door. Nergens in die sms'jes gaat het over mij.. hoe het met me gaat.. of ik het trek... NIKS. Waar ik gisteren bang voor was, het gevoel dat het alleen om zijn spullen ging lijkt vandaag een klap in mijn gezicht.

Vandaag in de post zat een contract voor hem van zijn nieuwe baan en een aanbieding van een huis. Twee dingen die op het laatst in onze relatie voor stress hebben gezorgd. In mijn hoofd denk ik steed maar: wat als hij eerder een baan had gekregen...minder stress had gehad.. we groter hadden kunnen wonen.. was het dan wel..

Maar ik weet dat ik dit niet moet doen. Toch doet het pijn. Het doet verschrikkelijk, verrekte, ondoenlijk veel pijn. Ik heb hem net een sms gestuurd om te vragen of hij niet vandaag zijn spullen op kan komen halen maar geen reactie. Eigenlijk wil ik gewoon helemaal niets meer.

Het voelt alsof er tegen me gelogen is.. over onze liefde.. toen ik nog de ware was. Toen hij zei dat hij nog nooit zoveel voor iemand had gevoelt... leugens? Sociaal wenselijk? Wie zal het zeggen.

Mensen waarom moet dit zoveel pijn doen en waarom voelt het als een trap na die sms'jes!

ChristaW's blog
login of registreer om te reageren

Don, 17/02/2011 - 22:14 — Sanna

@Christa

Ja, dat is zó moeilijk! Plotseling zomaar aan de kant worden gezet en dan opeens ook geen fatsoenlijk contact meer kunnen hebben. Wie weet wat er zíjn hoofd omgaat, of in zijn hart, for that matter. Ga er vanuit dat op het moment dat hij die lieve dingen tegen je zei, dat hij ze ook écht meende. En dat er omstandigheden zijn gekomen, waardoor hij er anders over is gaan denken. Let wel: omstandigheden. Het komt dus niet door jou! En je hebt nu eenmaal geen grip op omstandigheden. Daardoor doet hij nu heel anders tegen je en herken je hem niet eens meer. Alles wat jij voor waar hield, is in één klap opgehouden te bestaan. En het heeft echt even tijd nodig om aan die nieuwe waarheid te wennen. Maar je doet het heel goed! Je krijgt al door dat hij alleen nog maar aan zichzelf denkt. Dat het gaat om geld en spullen en hem, maar niet om jou. Blijf die nare dingen tegenover jezelf herhalen en je went er langzaam maar zeker aan dat deze man niet meer bij jou hoort. Kop op, je komt echt steeds een stapje verder!

Vrij, 18/02/2011 - 08:47 — godin hera

De waarheid verdraaien, dat kunnen ze!

Goede morgen Sanna en Christa,

Ben er na vier jaar nog niet uit over het waarom. Waarom veranderd een persoon van een lief verzorgend iemand langzaam na 27 jaar in een hard en sarcastisch iemand. Ook ik vind het onbegrijpelijk dat hij van af de eerste dag dat ik weg gegaan ben zelf geen contact meer opgenomen heeft. Als ik hem zelf bel dan verloopt het gesprek normaal totdat ik iets zegt dat hem niet bevalt en dan hoor ik weer de man waar voor ik ben weggegaan. Ik moet daar na altijd huilen omdat ik nog van hem hou maar na een tijdje besef ik dat ik het beste af ben zonder hem. Net als bij jullie staat mijn ex partner voor op, wij hebben hun pijn gedaan en niet anders om. Natuurlijk zijn zij op hun ziel getrapt en zo komen ook de leugens in de wereld waar voor het allemaal mis is gelopen. Dat doet zeer! Maar nu kan ik dat een beetje afsluiten, hij doet maar. Raar als mensen het hele verhaal weten om te draaien, ik weet nog heel goed van mij zelf wat ik fout heb gedaan. Ik wens jullie beiden veel sterkte, Hera

Vrij, 18/02/2011 - 08:49 — StormBC

@christaW

Ik denk dat je niet te veel mag stilstaan bij wat ALS.
Het is nu zo gelopen zoals het nu is hoe erg het ook is.
Je moet er gewoon door en dat gaat u zeker lukken.

Ik denk dat je nu echt aan je zelf moet denken en of dat je effectief nog nadien met hem terug contact wil houden. Wil je dit zelf of zou je dat enkel voor hem doen?
Het is nooit gemakkelijk zeker niet... Tenslotte hebben jullie samen een verleden (zowel de mooie als de slechte dingen). De vraag is of je daar steeds wil worden aan herinnert

Hoor me nu bezig ik heb het zelf moeilijk mee om dit te doen maar ik besef al wel dat het beter zo is. Dat je echt aan je zelf moet denken.
Eerst zelf gelukkig zijn voor je iemand anders gelukkig kunt maken.

Veel sterke...

Storm

Vrij, 18/02/2011 - 10:47 — JoyAndPain

Moeilijk

Hi Christa,
ik kan me voorstellen dat dit zo moeilijk is, en niet te begrijpen.
Ik denk dat je ex zelf het ook niet weet wat te doen en hoe te reageren, ook zij worden nog heen en weer geslingerd door gevoelens, al hebben ze DE beslissing al wel gemaakt. Maar hij wil je nog wel in zijn buurt hebben, helaas niet meer als vriendin
Dat dit je raakt kan ik mij zo goed voorstellen...dit is niet wat je wil en er niets wat je er aan kan doen.
En het voelt gemeen aan, ook al bedoeld hij het misschien niet zo

Probeer de sms-jes van je af te zetten, blijf op je standpunt staan wat goed is voor jou.
Jij hebt niets meer met zijn wensen te maken, hij heeft zijn keuze gemaakt en zal zich naar jou moeten voegen.
Jij hebt gezegd hoe hij zijn spullen kan ophalen en laat de rest bij hem, wil hij het zo niet OK dan heeft hij zijn spullen gewoon niet terug dat is zijn keuze niet de jouwe.
Hou je haaks he!!! Hugs

Vrij, 18/02/2011 - 11:01 — ChristaW

@ieder

Dank jullie wel voor de reacties. Ik kan soms zo vreselijk balen van mezelf. Weet net of jullie het herkennen hoor maar het gevoel dat je soms compleet overspoelt kan worden door je gevoel en je twijfels.

De angst om alleen te blijven, de twijfel nog wel iemand tegen te komen, dat het gevoel niet meer hetzelfde is, angst de boot te hebben gemist en ook de angst niet meer te kunnen vertrouwen op je gevoel en op de ander..immers al dit misgaat wat gaat er dan nog meer mis. Maar daar tegenover ook simpelweg de pijn van het niet begrijpen, het moeite hebben met iedereen die gelukkig is ook al gun je het echt wel een ieder.

Het spijt me als ik nu erg negatief klink. Probeer echt positief te blijven maar soms vind ik het moeilijk

liefs

Vrij, 18/02/2011 - 12:26 — JoyAndPain

Misschien helpt het als je

Misschien helpt het als je jezelf eraan herinnert dat dit een stap is in het proces naar heling.
Helaas gaat elk stapje weer gepaard met zo'n vloed van emoties en pijn.
Je hart wil het nog niet loslaten, wil nog niet een stapje verder en zal er alles aan doen om te voorkomen dat je verder gaat.
En dat doet het beste met die vloed van emoties en herinneringen, je moet er doorheen.
Hou je elke seconde als het moet gewoon voor dat dit gevoel ook eindigt, seconde na seconde, minuut na minuut, uur naar uur.
Concentreer je op het NU om te overleven en niet op de toekomst, the what ifs etc etc...dat komt later wel.
Beloof het aan jezelf dat je dat later mag doen..dat geeft al soms rust in je hoofd!
x

Wie is online

Enquête

ChristaW's Buddies