auw.. zo ben ik een tijdje geleden begonnen met de blogs en zo zit ik nu weer. E was vanmiddag hier en zoals ik al voorspelde.. Eerst een bakje koffie.. auto overschrijven.. nog een bakje koffie.. papieren regelen.. Dat ging inderdaad zoals ik verwachtte. Vervolgens hebben we heel goed gepraat. Samen gehuild in elkaars armen. Ik was 'blij' dit bij haar te zien.
Maar wat hierna gebeurde heeft mij erg diep geraakt. Ik had haar de cd gegeven met Goodbye gegeven en haar gevraagt deze te beluisteren. Dit zou ze doen. Echter hierna liep ze naar haar tas toe en gaf me een envelop. Ze gaf hem mij en of ik hem wou lezen als ze weg was. Ze was weg en ik opende de brief. In deze brief stond dat ze een nieuwe relatie heeft met iemand die we beide kennen. Ze gaf ook aan dat iedereen het wist die we samen kende. Deze brief haalt alle gevoelens weg waarmee ik juist probeerde haar kant te begrijpen. Hiermee heeft ze me echt pijn gedaan. Ze heeft mij een paar maanden voor de gek gehouden. voorgelogen en is nep geweest. En geloof me... dit knalt er bij me in.. Ik heb gehandeld uit liefde voor haar. Ik heb gehandeld omdat ik een gever ben.. En erica is geen nemer.. maar is blijkbaar een zuiger. En dit doet pijn om dit na 10 jaar te ontdekken. Ik ben boos, verdrietig, en teleur gesteld. Ze heeft mij niet met enig respect behandeld. En hiermee tevens ook onze relatie verlochend.

Na een hele avond in de file te hebben gestaan, en veel na kunnen denken is het over een paar uurtjes zo ver. Dan is het James Blunt - goodby moment er. althans het begin ervan. De papierhandel. Ik noem het maar defcon 2. Ik moet gaan slapen maar kan het niet, wil het niet. ik had vanavond na het voor het eerst horen van dat nummer echt weer even een instort moment. Ze horen erbij, maar waarom komen die krengen zo onaangekondigd? Ik ga dat nummer voor haar op cd branden en geef hem morgen als ze hier weer weggaat, als een soort symbool denk ik.. k weet et niet. waarom is dit zo moeilijk ? Het is over.. daar ben ik nu al 4 weken achter.. Ik weet dat deze dingen moeten gebeuren, maar ze zijn zo fucking hard. Straks als ze er is, zal er waarschijnlijk niks aan de hand zijn.. gezellig bakje doen.. beetje buurten.. dan even naar het postkantoor toe.. auto overschrijven, dan weer naar huis.. weer bakkie doen. dan aan de papiermeuk beginnen, opzeg briefjes maken, adreswijzigingen maken.. Allemaal ff zo te doen..

Aankomende zaterdag zie ik E weer. Dan gaan we samen alle dingen regelen. De papieren en bankzaken enzo. Ik zie daar best tegenop, weer een stukje richting het definitief einde. De relatie is over, dat weet ik wel. Maar dit is meer richting het afhandelen ervan. Heb daar best moeilijk mee, niet dat ik er nog om huil of zo maar er gewoon moeite mee heb. Ik vrees ook wel een beetje voor een stukje terugval naar de pijn. Ik heb E vandaag even aan de telefoon gesproken en over mijn werk gehad (wederom een vervelend gesprek gehad daar) en over onze vrienden waar ze wel of geen contact mee had. Eigenlijk heel oppervlakkig, maar niet onprettig. Ze vertelde me wel dat ze de logs hier gelezen had en ermee gestopt was ze te lezen. Ze vond dat ze er teveel als boeman werd omschreven hier. Ze heeft naar mijn idee alleen gelezen wat ze niet wilde lezen volgens mij. Want als ze goed gelezen zou hebben zou ze ook gezien hebben hoe ik het allemaal probeer te relativeren toch? Of zou de waarheid voor haar te hard aankomen? Ik weet het niet, heb er geen idee over. Toch is het nog steeds vreemd, met je vriendin aan de telefoon zitten, en dan bedenken dat je niet meer samen bent, en ook niet meer samen komt. Raar is dat, je vriendin, je maatje, je vrijer, dat is allemaal niet meer.. heel gek is dat.. Die persoon waar je alles mee deelde (soms meer dan me lief was) en nu is het eigenlijk net zoiets als de overbuurvrouw.. iemand waar je mee praat meer niet. Niet dat het zo voelt natuurlijk.. lees 'het lijkt' gevoelsmatig ligt alles natuurlijk nog overhoop. Het rare is dan ook dat als je dr dan spreekt het toch vertrouwd aanvoelt. Vreemd is dat allemaal hoor, geen relatie meer hebben met haar. Ik vraag me af hoe zij die gesprekken vind? zou ze het lastig vinden? Of zou het voor haar echt zonder gevoelens zijn.. dus echt met de overbuurman praten? Ik weet het niet, en moet het me ook eigenlijk niet aanpraten. Ik moet gewoon dit afhandelen.. de papieren en spullen regelen. En er dan echt een punt onderzetten. Maar dit zegt mijn verstand dan.. Mijn gevoelens zeggen nog een heleboel wartaal. Ik heb me rot gezocht naar dat pilletje waar regelmatig naar gevraagd word op ldvd.nl... Maar moet jullie toch echt teleurstellen. Het is er niet. Dr schijnt maar een remedie te zijn.. Tijd.....

Vanmiddag stuurde ik een smsje naar E ivm een cd die ik nodig heb. Kreeg toen een vraagje terug hoe het met de hond was, en hoe het met mij ging. Ik was enigzins verbaast dat ze dit vroeg. Heeft ze tot nu toe nog niet gedaan. Ik heb haar een eerlijk antwoord gegeven, ik sms'de haar terug dat ik haar mis en dat ik er moeite mee heb om die 10 jaren zo maar opzij te zetten. En knal ik zakte weer even helemaal terug naar de pijn die ik heb. Ze was verbaasd dat ik niet naar een verjaardag kwam van mijn maat (waar ze nu in zijn vriendin dr huis woont) Tjemig zeg.. Zou zij het daar niet moeilijk mee hebben dan? Ze smste me terug dat ze het heel goed snapte dat ik die 10 jaar niet zo even aan de kant kon zetten en dat het me pijn doet. Maar verder stond er ook niets bij. Ik heb haar gevraagd hoe het met haar gaat (tot 2x toe) en ik krijg er (nog) geen antwoord op. Zou ze het moeilijk vinden om te zeggen dat ze zich lekker voelt zo ?

Tja het is dan rond een uur of 22:00 en je denkt.. ow shit ik moet nog wat eten. Honger heb je niet maar om toch enigzins wat ritme op te bouwen doe je het toch maar.
Je loopt de lege woonkamer in.. praat effe tegen de hond die naast je komt te zitten in de hoop dat er iets valt. Vervolgens begin je aan je piepmaaltijd (je weet wel de magnetron maaltijd) Ik ga in de woonkamer zitten en begin eraan.. Tijdens dat eten kijk je om je heen.. wat je ziet is die lege stoel. Ik vraag me af hoe zij die tijd doorkomt. Zou ze dan echt zo happy zijn nu? en gewoon lekker onderuit gezakt zitten op de bank, al tv kijkend? Ik kan het me niet voorstellen. Maar zoals ze zelf zegt gaat het haar prima af, en zegt ze me dat ze zich een beetje met sporten bezig houdt.. dan eens bij een vriendin op de koffie gaat. Het lijkt me voor haar toch ook een erg grote verandering. Juist zij die niet van die veranderingen houdt. Ik vraag me echt hoe zij zich zo staande houdt.

Weer best een druk weekendje gehad, veel bezoek gehad van fijne mensen. Maar toch voel ik me alleen. Ik krijg geen vat op mijn gevoel hierin. Ik kan uitgaan, maar ik voel me er teveel. Ik kan gezellig zitten kletsen maar raak steeds verward in mijn ' E en ik ' gedachten. Ik merk dat ik er nog lang niet mee klaar ben. Ik voel me wel beter, heb geen huilbuien meer. Ik kan het allemaal wel relativeren en beredeneren.

De pijn krijgt ook wel een plaatsje. En de boosheid die ik toch even kende naar E toe is er ook niet meer. Tenslotte is datgene waar ik boos om was ook een heel groot stuk met mezelf te maken, en dat kan ik haar niet in dr schoenen schuiven. Ik heb daar deel aan gehad, en zelf niet duidelijk in geweest naar haar toe. Dit heb ik nu wel geleerd dat ik dat heel anders had moeten aanpakken. Dit zijn dan een beetje de dingen waar ik nu mee bezig ben. En ik vind het heel moeilijk om niets van haar te horen. Toen we nog samen waren sprak ik haar zowiezo elke dag. of ik nou voor mijn werk in frankrijk zat.. of bij de buren.. we belden elkaar, hielden elkaar op de hoogte, al zaten we op de wc...En dit mis ik vreselijk. Het contact wat we hadden.

Nou ik kon niet inloggen, bleek mijn firewall enigzins de boel te blokkeren.. en dat firewalled blijkt ook elders te zijn. Vrienden van me die anders altijd open en direkt zijn lijken nu te zwijgen over de relatie die ik heb gehad. Ze lijken mij te beschermen voor dingen die ik 'maar beter niet kan weten' En ik respekteer dat wel maar zet me wel aan het denken. Aan de ene kant heb ik zoiets van 'och laat dat toch allemaal' en aan de andere kant ben ik wel nieuwsgierig. Het is voor die vrienden natuurlijk erg lastig allemaal. Ze weten niet hoe of wat te doen, ze staan tussen ons in. Ik hoop alleen dat het de vriendschap niet in gevaar gaat brengen. zowel niet voor mij als voor E.