Vanmiddag stuurde ik een smsje naar E ivm een cd die ik nodig heb. Kreeg toen een vraagje terug hoe het met de hond was, en hoe het met mij ging. Ik was enigzins verbaast dat ze dit vroeg. Heeft ze tot nu toe nog niet gedaan. Ik heb haar een eerlijk antwoord gegeven, ik sms'de haar terug dat ik haar mis en dat ik er moeite mee heb om die 10 jaren zo maar opzij te zetten. En knal ik zakte weer even helemaal terug naar de pijn die ik heb. Ze was verbaasd dat ik niet naar een verjaardag kwam van mijn maat (waar ze nu in zijn vriendin dr huis woont) Tjemig zeg.. Zou zij het daar niet moeilijk mee hebben dan? Ze smste me terug dat ze het heel goed snapte dat ik die 10 jaar niet zo even aan de kant kon zetten en dat het me pijn doet. Maar verder stond er ook niets bij. Ik heb haar gevraagd hoe het met haar gaat (tot 2x toe) en ik krijg er (nog) geen antwoord op. Zou ze het moeilijk vinden om te zeggen dat ze zich lekker voelt zo ?

Wat mij zo ontzettend bevreemd is dat zij niet belt, om te horen hoe het gaat. Of te horen hoe het met Indy gaat (hond) We hebben absoluut geen ruzie met elkaar gehad. Als we elkaar spreken dan lijkt het net alsof er niets aan de hand is. Waarom belt ze me niet om te vragen hoe het gaat? Is het omdat ze mij niet teveel wil confronteren? Is het omdat ze niet geinteresseerd erin is? Ben ik dan echt niet meer belangrijk voor haar? Buiten het feit dat ze het 'vervelend' voor me vind dat ik er zon moeite mee heb, lijkt het haar nog steeds niets te doen. ze reageert erg oppervlakkig. Zou ze dan echt zoveel met haar eigen IK bezig zijn, en daarom de rest vergeten?
Begrijp me goed hoor.. ik weet echt wel en besef me ook wel dat de relatie over is. Maar dan begrijp ik toch niet waarom er nu ineens zo'n kloof ontstaat tussen ons. Ze is echt niet bot tegen me of zo hoor. Maar voor de rest weinig tot niks.. Ze reageert als ik haar sms, maar een sms uit haar zelf heb ik ook niet gezien.

Hebben die 10 jaar samen haar dan echt zo emotioneel dood gemaakt? Ik begrijp dat ze voorzichzelf heeft gekozen. Maar ik begrijp die koelte, die afstand niet. Van het dagelijks bellen.. naar niks.. en alleen als er iets 'geregeld' moet worden. Ze vertelde me bij het mij verlaten dat het niet aan mij lag.. dat zij .. effin jullie kennen het verhaal. Maar als dat zo is.. waarom dan geen reaktie's, geen emotie's ? En ik geloof niet dat het een masker is van haar.

Kortom..
Berrie voelt zich vandaag ff niet zo goed.. Maar ik kan me gelukkig wel in de hand houden qua emoties. Maar dat komt eigenlijk door jullie, dus bij deze mijn dank

Gr Berrie