Hallo allemaal,

Nog 1 dag en dan is 2004 weer voorbij, voor mij was 2004 een zeer bewogen jaar geweest. Na bijna 4 jaar een relatie die beeindigd wordt, nieuwe vriendschappen gekregen, nieuwe hobby's gekregen.
Ik sta nu gelukkiger in het leven dan dat ik was met mijn ex.

Deze site en dan vooral sommige mede ldvders hebben voor mij in 2004 een belangrijke rol gespeeld. Net na de breuk kwam ik hier elke dag en nu kom ik nog weleens, niet omdat het slecht met me gaat maar om de verhalen te lezen en met jullie mee te leven want ik weet precies welke pijn jullie op dit moment voelen.

Daarom wil ik jullie allemaal toch een heel gelukkig 2005 toewensen en dan vooral een liefdevol 2005.

Zo dat is al heel erg lang geleden dat ik hier iets geschreven heb.
Het is al 7 maanden over tussen mijn ex en mij.

En het gaat heel goed, wat ik in het begin dacht dat ik er nooit overheen zou komen is toch al een lange tijd geleden gebeurt.

2 maanden heb ik echt om hem getreurd,2 maanden half half getreurd met z'n ups en downs en nu reeds 3 maanden echt er overheen.

DUS VOOR IEDEREEN DIE HET NIET ZIET ZITTEN HET KAN ECHT HOOR.

En gisteren eigenlijk een laatste "test" voor mezelf gehad.
Ik had zijn collega sinds hele lange tijd weer eens gesproken op MSN en hij vertelde me dat mijn ex gaat samenwonen, dat ze graag kinderen willen hier ook al echt over spreken.

Zo dat is weer een paar weken geleden geweest dat ik heb geschreven, dit was op de dag dat we eigenlijk 4 jaar bij elkaar zouden zijn. Daarna nog een kleine terugslag gehad van hem missen en hem weer geweldig vinden.

Maar nu .... het gaat goed met me.
Denk minder en minder aan hem, doe weer leuke dingen omdat ik ze leuk vind en niet om te vluchten omdat ik anders zo'n verdriet heb en niet meer aan hem wil denken.

Het heeft 4 maanden geduurt voordat ik zover was, en ik weet dat er vast nog wel eens een terugslag komt maar op dit moment heb ik mijn leven weer in eigen hand, ik leid mijn eigen leven weer mijn leven leid mij niet meer !!! En dat is het belangrijkste vind ik.

Morgen zouden we 4 jaar bij elkaar zijn, nu zijn we alweer bijna 4 maanden uit elkaar.

Het gaat goed met me hoor daar niet van, ik heb ook al weer een lange tijd niets geschreven hier alleen op zulke momenten krijg ik het toch weer moeilijk en krijg ik behoefte om alles op te schrijven.

Ik denk weer aan de momenten die we samen hebben gehad, hoe we andere jaren ons jubileum deden vieren en hoe het zou zijn als we nog bij elkaar zouden zijn.
En of dat hij het zou weten dat het ons jubileum zou zijn en of dat hij nog wel eens aan me denkt of zal hij me helemaal vergeten zijn ... ik hem iig nog (steeds) niet.

Mijn langverwachte 30ste verjaardag is voorbij.
Ik heb mezelf dus niet echt jarig gevoeld, gistermorgen werd ik echt wakker met zo'n gevoel van wat gaat er vandaag gebeuren .... nou niets.

Ik had het niet verwacht maar eerlijk gezegd wel gehoopt dat HIJ iets zou laten horen maar nee geen mailtje, kaartje, telefoontje of smsje helemaal niets.
Moet nu toch echt toegeven dat dit keer mijn gevoel over hem dus helemaal niet klopt.
Altijd is mijn gevoel over hem uitgekomen, zowel in onze relatie als daarna maar nu hoe pijnlijk het ook is moet ik toch echt inzien dat het niet klopt.

Ik heb altijd gedacht dat hij terug zou komen hoewel ik nu wel zeker weet dat ik dat niet meer wil dat ik hem zeker niet meer terug wil, is het gevoel wel gebleven maar als ik nu zo denk weet ik wel dat ik denk dat hij terug komt op een moment dat ik het niet meer verwacht of hoop maar vandaag had ik daar toch echt wel op gehoopt.

Ja dat is de vraag die ik mezelf telkens stel, gaat het nu eindelijk de goede kant op of niet.

Het is alweer 2 weken geleden dat ik hier voor de laatste keer wat heb geschreven, voorheen was dit bijna elke dag, dus ik merk wel dat ik vooruit ga, alleen het gaat mij nog te langzaam.

Op 1 of andere manier kom ik gewoon niet van hem los, hij blijft in mijn hoofd ronddwalen ( vaak wel alleen op de achtergrond ) terwijl ik dit niet meer wil, ik wil dat hij eruit gaat.
Het is heel stom en raar maar mijn gevoel zegt nog steeds dat hij terug komt, ik weet niet wanneer maar dat zal wel zijn op het moment dat ik het minst verwacht, en mijn gevoel is wat hem betreft altijd uit gekomen, en dit houd me tegen, het houd me tegen om verder te gaan.

Het is er weer het gevoel van gemis.
Ging het weer een redelijke tijd goed heb ik op dit moment weer een dipje, niet gigantisch maar toch het voelt niet fijn.

Het is lekker weer echt weer om iets leuks te gaan doen samen met je partner en dan zit ik hier alleen en dan mis ik echt wel iemand, iemand om een strandwandeling mee te maken, iemand om op een terrasje mee te pikken, iemand om mee te stadten.
Overal om je heen zie je verliefde stellen die van elkaar en van het weer genieten die hand in hand lopen die lachen, kussen plezier hebben en dat wil ik ook dat is iets wat ik het meeste mis.