Eindelijk weer eens een bericht van mijn zijde...ik ben nu 6 maaden verder en eigenlijk is er niets veranderd...ja het is uit...maar we leven nog steeds samen...

Inmiddels ben ik op het punt gekomen dat IK niet op deze manier door wil gaan, hij wil zo nog wel 2 jaar verder gaan (als het niet zo triest was zou ik er om lachen..). Ik heb hem verteld dat ik informatie aan ga vragen over een overbruggingshypotheek zodat ik het huis uit kan..Hier word zeer lauw op gereageerd (ik moet het allemaal maar even laten bezinken en hoeft niet gelijk zo definitief?!?!?)wardoor ik alleen maar sterker word om mijn eigen weg te volgen.. En geloof me, er zijn heus nog vaak genoeg momenten dat het verdriet uit mijn tenen komt..maar ik merk ook dat er een heleboel moemnten zijn dat ik zin heb in een eigen leven, merk hoeveel lieve vrienden ik om me heen heb. Bovendien zie ik steeds beter dat de man die hij geworden is, niet de man is die mij kan geven wat ik nodig heb, zelfs richting onze dochter gaat het soms zeer moeizaam...

Hier weer eens een berichtje van mij....over het algemeen genomen gaat het best goed met mij...
Alleen ik ben er wel achter dat ik echt oprecht zielsveel van hem houd en zou er zo weer voor willen gaan..Gisteren een soort van gesprek met hem gehad omdat hij de laatste tijd wel weer heel erg lief en aanhalig is...

Hij zegt; ik snap mezelf niet en snap het zelf niet maar ik vind het allemaal kut en heb het ook zwaar en ik weet nu al dat ik (en jij ook) straks in een zwart gat vallen als we apart wonen. Ik kan het je niet goed uitleggen maar ik wil het nu zelf doen..als er dan iets niet klopt of het loopt niet lekker dan heb ik het tenminste zelf gedaan en kan ik er niemand anders de schuld van geven...

Heb het gevoel dat er nu echt iets diep in mij is veranderd..zondagmiddag knallende ruzie gehad..vanaf donderdagmiddag 1300 uur (na mijn confrontatie met hem) heeft hij tot zondagmiddag niets anders gedaan dan slapen-blowen-drinken...hij liep zuchtend door het huis, liet af en toe een dikke boer..pffff Ik had het he-le-maal gehad en heb de confrontatie weer opgezocht...hem gevraagd waar hij mee bezig was, of hij zo zijn problemen dacht op te lossen...dat hij ook een dochter rond had lopen en wat hem bezielde...nou ging dus helemaal door het lint...moest mijn bek houden en misschien kon hij wel niet anders...en ik moest maar afwachten tot hij weer relaxed was..nou ja zeg ...Duss zei ik dat ie niet zo kinderachtig moest doen en zich ipv te gedragen als 6 maar eens zich als 36 te gaan gedragen en dat ie niet hoefde te denken dat ie koning Bolo was en alleen iets wat hij belangrijk vind bespreekbaar was en als ik iets belangrijk vind ik mijn bek maar moest houden....en toen gooide hij zijn glas leeg in mijn gezicht en zei: ik heb zin om je voor je bek te rossen....en ik ontplofte ook en duwde hem weg en ja hoor natuurlijk komt net onze dochter boven en vraagt waarom ik boos ben op papa...ik zeg: omdat je vader drinken in mijn gezicht gooit..zo leuk is jouw vader..maar was helemaal opgefokt en overstuur dus ben weggegaan...rustig plekje opgezocht en verschrikkelijk gehuild...odie gebeld (haha) en even weer tot mezelf gekomen...Ben naar huis gereden en heb dochter opgehaald.

Nou....ik kon het niet laten en heb hem toch geconfronteerd met de smsjes en telefoontjes naar haar....Vond hij dus echt niet leuk (zwak uitgedrukt)..Ik voreg hem van wie hij smsje had gehad...eerst zegt ie: waarom wil je altijd alles weten? Dus ik herhaalde mijn vraag nog een keer..Nou inderdaad dus van haar en vertelde hij erbij...ik hoef niets met haar, wil niets met haar en heb haar gesmst dat ik geen contact meer wil met haar..Ik zeg dus tegen hem..het houd nooit op hé
met haar en ik kan daar gewoon nog niet mee omgaan. Het lijkt mij dan beter dat jij uit huis gaat, kun je gewoon je gang gaan, heb ik er geen last van en jij niet van mij...Toen werd ie weer boos...ik controleerde hem dus en hij reageerde niet meer op smsjes die hij gestuurd zou krijgen en hij was er wel klaar mee...Maar mijn vertrouwen is gewoon kapot, en het is niet de eerste keer dat hij da zegt...en nu is ie boos...zegt niets tegen me...zegt gisteren; ga blokje om (had hele middag zitten borrelen met zichzelf na de confrontatie van mij) en is rechtstreeks naar kroeg gelopen en kwam om 03.15 uur thuis.....en nu heeft hij geen zin om ook maar ergens over te praten...eerst deed dit me verdriet maar merk dat ik nu ook zoiets begin te krijgen van : als jij niet wil praten dan niet..bekijk het dan maar...

Ik vind het zo verdomd moeilijk allemaal soms...Over het algemeen genomen gaat het best wel goed eigenlijk, maar dan zo ineens slaan het verdriet en de boosheid weer toe...pff hoezo een emotionele achtbaan.
Na het vorige akkefietje is de rust weer wat teruggekeerd, we doen normaal, praten normaal...pff bijna een echt gezinnetje ware het niet dat het allemaal nep is...ik stond vanavond te koken en zag dat hij een sms had gehad, en tegenwoordig verteld hij (ook al hoeft dat niet van mij) wie hem smst...en vanavond zei hij dus niets...toen hij boven was heb ik (ook al wil ik dat eigenlijk niet) in zijn telefoon gekeken....geen sms te bekennen....en voel me weer hartstikke rot. Ik kan er niet over beginnen want wil niet dat ie weeet dat ik me verlaag tot zulke acties, bovendien gaat het me niets aan het is tenslotte uit...

Net als je denkt dat het niet erger kan....wordt het nog erger!!! Na het gedonder met mijn zusje....was ik weer beetje aan het opkrabbelen, we zitten tenslotte onder een dak dus toch maar proberen er het beste van te maken....
Vrijdagavond ging hij op stap met een maat...en ja hoor...je voelt hem al...zaterdag krijg ik te horen van een kennis dat hij de hele avond ook met dat wijf op stap is geweest....nou ik dacht dat mijn maag zich omdraaide.....
Hij weet dat hij gezien is door een kennis, weet dat ik die kennis zaterdag zal spreken en nog niets zeggen...zoveel boei ik hem dus...Hoor hem nog zo zeggen: Ik heb heel veel respect voor jou....

Voor mijn gevoel een is het een poosje geleden dat ik hier wat geschreven heb, het gaat eingelijk best wel goed......alleen meneer-ik-ben-klaar-met-boos-zijn is weer eens ontploft, dit keer is mijn zusje het slachtoffer. Mijn zusje hoeft nl. niets meer van hem te weten en vind hem een dikke lul...heeft hij haar een heeel lullig smsje (vooral per sms..lafaard)gestuurd waarin hij oa vertelde dat hij onze dochter wel even zou vertellen wat voor trut tante M. is...Ik ben dus ook ontploft..om zijn dochter te willen gebruiken voor zijn eigen fustraties..ze is 5 jaar man..Nou nadat ik ontploft ben heeft hij nagedacht en zegt nu: zou hij noooooooit doen, jaja tot de volgende keer dat hij ontploft zeker..Heb hem de rest vd week amper gesproken, krijg ik donderdagnacht sms: het mag dan wel uit zijn, ik vind je nog wel lief hoor en vrijdagochtend kruipt ie naast me in bed en gaat helemaal om me heen liggen omdat iehet zo koud had.....