Het is nu negen weken uit en het gaat een stuk beter met me. Wel mis ik hem nog en de liefde zit er ook nog. Maar je went aan het dagelijks leven alleen. Het moeilijkste is nog dat ik nog dingen met hem moet regelen. Ik zou iedereen willen adviseren, doe dat zsm nadat het uit is. Het werkt echt vertragend op het rouwproces. Verder zie ik de toekomst al weer wat rooskleuriger in, mede door mijn lieve ldvd-vriendjes en vriendinnetjes (Tweety, hereIam,Joost oftewel de harde kern, haha). Maar ik meen het serieus, jullie hebben me er echt doorheen gesleept en ik vrees dat jullie taak er nog niet op zit. Maar ik ben er natuurlijk ook voor jullie. Sterkte allemaal, als de emoties wat gaan liggen is het echt te doen.

Ik lig alleen in ons bed
jij ligt met die slet
Wat ben ik boos
dat jij voor haar koos
Ik hield echt van jou
zij is jou niet trouw
Heeft al jaren een vriend
dit is wat jij verdient!
Jij kiest hiervoor
een dood spoor
Oh, wat laf
na alles wat ik je gaf
Mijn hart is gebroken
ik zie spoken
Jij had geen tijd voor mij
het was voorbij
Amper 2 weken later had jij
wel tijd voor een nieuwe zij

Ik lig alleen in ons bed
jij ligt met die slet
Wat ben ik boos
dat jij voor haar koos
Ik hield echt van jou
zij is jou niet trouw
Heeft al jaren een vriend
dit is wat jij verdient!
Jij kiest hiervoor
een dood spoor
Oh, wat laf
na alles wat ik je gaf
Mijn hart is gebroken
ik zie spoken
Jij had geen tijd voor mij
het was voorbij
Amper 2 weken later had jij
wel tijd voor een nieuwe zij

bij mij is het nu 3 maanden en een beetje uit. Ik denk nog elke dag aan hem en aan het feit dat ik het verpest heb. Had ik maar anders gereageerd enzo.... laatst heb ik hem nog gezien en hebben we het erover gehad. Hij zegt dat hij me ook mist, maar dat hij verder wil. Dat hij me heeft afgesloten omdat ik het zo bij hem verpest heb. Hij heeft ervoor gekozen om me niet meer in zijn leven te hebben en om iemand anders te zoeken met wie hij verder kan gaan om mij te vergeten (zijn woorden). Komende week is het een jaar geleden dat ik hem heb leren kennen en ik vind het zooo moeilijk. Weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Het ging een tijdje beter met me, zocht nieuewe vrienden (en gevonden), deed nieuwe dingen, maar nu gaat het weer zo veel slechter. ik slaap niet meer, eet vrij weinig. ik kan ook maar moeilijk verwerken dat hij me echt niet meer wil, en de gedachten aan hem en iemand anders doen me echt kokhalzen... ik weet het gewoon niet meer....

Afgelopen vrijdag is de makelaar dus geweest en hebben we een hoop dingen wat het huis betreft kunnen regelen. Voor het eerst stelde hij zich kwetsbaar op en dat voelde toch ergens wel goed. Zaterdag een hele leuke dag in de Efteling gehad. Loop je in zo'n groot park kom ik een jongen tegen waar mijn zus me een beetje aan probeert te "koppelen" Niet zozeer om een relatie te krijgen hoor maar om gewoon eens wat leuks te gaan doen. Ik ken hem al heel erg lang en toch kijk ik nu ineens met hele andere ogen naar hem. Zo van, hij is eigenlijk best wel leuk. Sinds zaterdag komt hij ook steeds vaker in mijn gedachtes op.

de maandag...

Ik ging weg om 10 uur. Moest 2 uur rijden voordat ik was waar ik zijn moest. De liefde van mijn leven ophalen.

Ik ben iets te vroeg, we hadden om 12 uur afgesproken. Ik rook een sigaret en zit in de zon.

Dan zie ik iets in de verte. Zij is het met haar vriendin. Hand in hand lopen ze over straat.

Ze stapt in de auto en we gaan rijden. Terug naar ONZE woonplaats.

Ondertussen praten we tijdens de 2 uur durende reis. Na 1 week weet ze het al zeker. Ze hoort bij die vrouw. Alles was zo geweldig en gevoel liegt toch niet?

Met heel erg veel enthousiasme en overtuiging verteld ze mij hoe geweldig de sex wel niet is.