vandaag voel ik me weer zo alleen. Denk echt zo vaak aan alles wt ik door mijn eigen toedoen niet meer heb. Ik heb geen zelf medelijden, maar ben gewoon heel boos op mezelf. Ik wil zo graag dat hij zich weer voor mij openstelt ipv voor andere vrouwen.

Hallo mensen,

het is nu bijna 9 weken gelden dat mijn vriend het uit heeftgemaakt. Dat verhaal heb ik hier geplaatst. Ik heb echt up's en downs. Het is vooral als ik alleen wakker wordt dan is het net of ik droom maar dan besef ik dat het echt is. Op dit moment hebben we geen contact want dat werkt gewoon niet. Ik belde hem regelmatig maar hij mij ook en we moeten nu echt los komen van elkaar. Ergens hoop ik nog steeds dat het goed komt dat hij zich bedenkt. Als hij dadelijk ziet dat ik echt verder ga met mijn leven en eindelijk een sterk in mijn schoen sta. Zou dat kunnen denken jullie? Erg he dat ik daar aan blijf denken.

Wat een ellende allemaal het is nu al bijna vier maanden uit en ik heb hem net weer gesproken zoals bijna dagelijks. Hij zegt dan dat hij van me houdt en me mist en of ik straks zin heb om koffie met hem te drinken. Ik bel hem, en weet dat het misschien niet goed is maar ik het niet laten ik kan hem niet laten... Ik weet niet wat ik met deze situatie aan moet. Ik wil hem zien terwijl hij eigenlijk uit mijn leven moet. Ik doe niets meer an mijn studie alles ligt over hoop. Ik haat dit. Kan iemand mij adviseren.Waarom sta ik het toe dat iemand die mijn leven zo over hoop heeft geschop nog steeds in mijn levn is?

Hoi allemaal ik dacht laat ik mijn hart ook eens luchten en even vertellen waarom mijn relatie stuk is gegaan en wat er de afgelopen maanden zoal is gebeurd. Het begon allemaal in de zomervakantie toen we 7 ongeveer 8 maanden verkering hadden. We zaten elke dag bij elkaar en allles draaide alleen om ons. We kregen alleen daardoor erg veel ruzie want we gingen ons irriteren aan de kleine dingen van elkaar. Er was 1 groot probleem waardoor het uiteindelijk ook door is uitgegaan. Ik kon hem niet loslaten, ik kon hem zijn vrijheid niet geven elke keer als hij bijvoorbeeld naar zijn vrienden wou, zorgde ik er wel voor dat ie niet ging of dat hij wel ging maar nog tijd over had om naar mij toe te gaan.

Afgelopen maandag echt 1 van de slechtste dagen tot nu toe gehad. Boosheid is nu helemaal weg, hetgeen het echt allemaal 200 keer moeilijker maakt. Wanneer ik voorheen een moeilijk moment had, kwam die boosheid snel naar boven en kon ik het goed van me afzetten. Nu niet meer... Gelukkig veel steun gehad afgelopen weekend van een speciaal iemand hier...

Dinsdag kreeg ik plotseling rond het middaguur een smsje van haar hoe het met me ging... Heb daarop teruggestuurd dat ik wat moeilijke dagen achter de rug had, maar dat verder wel alles ok was, verder niets. Belt ze me tegen vieren op, Ze wilde me zien... Ik was erg overdonderd hierdoor en heb hiermee ingestemd, uurtje later zaten we samen op een bankje... Voelde weer helemaal als de tijd dat alles nog een sprookje was. Het was maar een kwartiertje, maar was wel heel heftig qua gevoel.

Voor het eerst sinds ik erachter kwam dat hij wel met haar ging heb ik vannacht weer eens goed geslapen. Niet midden in de nacht wakker geworden, niet gedroomd over hen. Ben zelfs niet in slaap gevallen met een beeld van hen voor me. Voel me nu een stuk uitgeruster. Hopelijk zet dit door. Klinkt misschien heel erg raar maar ik voel me eigen op sommige momenten schuldig dat ik nu ineens aan die ander denk. Vraag me soms weleens af of bij mij de liefde dan wel zo diep zit. Ik weet 100% zeker dat ik heel erg veel van hem heb gehouden en nog steeds doe, ik mis de persoon die hij was nog steeds heel erg. Zou het soms meer zijn dat ik op zoek ben naar iemand die de leegte op kan vullen die ik nu voel? Het voelt alsof ik mijn ex besodemieter. Heeft iemand dit wel eens meegemaakt? Twijfel wel een stuk minder aan mezelf, mede dankzij "de harde kern" en nog meer lieve mensen op deze site. Ik weet dat ik er alles aan gedaan heb om het te proberen goed te krijgen, hij was degene die eigenwijs was en alles gewoon heeft opgegeven wat we in al die jaren hebben opgebouwd. Zegt dus duidelijk meer over zijn persoonlijkheid als over die van mij. Ik weet zeker dat ik nu al veel sterker ben geworden en ik weet ook dat ik nog een lange weg te gaan heb maar ik kom er wel weer. Voor iedereen die dat nog niet inziet, jullie komen er ook allemaal weer dat weet ik zeker.

Vannacht heel onrustig geslapen, voor het eerst sinds een paar dagen weer midden in de nacht wakker geworden. Ik werd ook helmaal verdrietig wakker. Ik weet dat het met vallen en opstaan gaat, maar het is zo moeilijk en onvoorspelbaar. Ik hoor nu acda & de munnik op de radio met Herman. Dat liedje doet me zoveel zeer nu, het gaat over iemand die alles achter zich laat om opnieuw te beginnen. Dat is precies wat mijn ex doet en volgens mij ook met dezelfde motieven. Je dromen achterna, niet dat hij weet wat die dromen zijn maar goed. Ik kom er in elk geval niet meer in voor, hij wilde wel vrienden blijven maar dat wil ik niet.