Tsja... (PFFF het is ERRUG lang geworden...)

wat moet ik zeggen... ik ben een man van tegenstrijdigheden... gisteren mijn verhaal... en dat luchtte zo enorm op om dat te vertellen... en na lang nadenken... alles in perspectief en ook een besissing genomen...

Zoekend naar antwoorden... vind ik meer vragen... maar ik ben het wel met mezelf eens: Dit nooit meer... Nooit meer steek ik mijn kop in het zand voor de signalen die ik bewust heb genegeerd... Om te redden wat niet te redden valt...

Oh wat ben ik dom geweest, zooo dom...

Vanaf 2000 ging het hard berg afwaards... sinds 2001 leefden we meer als broer en zus dan geliefden... En telkens ging ik iets harder lopen voor de relatie... cyferde mezelf compleet weg. 1 richtingsverkeer dat is wat het was...

Het verhaal gaat verder...

In mijn vorige blog entry was het zondag en zag ik zeer uit naar de woensdag.

Nou het werd woensdag, en ik ben haar gaan halen.

De terugweg was heel fijn. Handjes vasthouden, zoenen, knuffelen, lief praten tegen elkaar. Eenmaal thuisgekomen kwam er een vriendin van haar langs, maar die was zo weer weg.

Als vanzelf werden we getrokken naar de slaapkamer... Wat daar afspeelde de eerste 20 minuten, das privé, maar neem maar van mij aan dat het prettig was.

We liggen nog wat na te praten en, uiteraard, komt het gesprek automatisch op haar nieuwe partner. Ik vraag wat die er van vind dat ze dit met mij doet. De zondag kwam het ervan... en de woensdag was bijna dierlijk te noemen.

Hay, weer een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb.

Afgelopen zaterdag mn vrouwtje gehaald bij haar nieuwe lover. Alles geregeld. Dingen getekend, en alles zo ongeveer rond voor de scheiding. Inboedel ingepakt van de spullen die ze wilde hebben enzo...

Zaterdag is ze blijven slapen (op de logeerkamer) en zondag was ze al vroeg wakker. De tijd naderde dat ze naar huis gebracht moest worden.

We hebben nog nooit zo goed met elkaar gepraat. Het was echt heel erg fijn. Die 2 dagen dat ze er was, voelde vertrouwd, fijn, en nog veel meer van dat soort kreten... En wat wil het geval, niet alleen voor mij, voor haar ook...

Ron zei, bedenk negatieve dingen...

Ja.. negatieve dingen bedenken is niet moeilijk.. nu we eenmaal uit elkaar zijn en ik van haar vrienden voorgeschotelt krijg wat ze allemaal gedaan heeft in de periode die voor mij echt was... Daar lusten de honden geen brood van...

Toch ben ik niet zo beroerd af... iedereen blijft contact houden (voor nu) die dat ook deed toen zij er nog was...

Ik ben alleen haar kwijt.. zij is mij, haar vriend(inn)en, haar werk, haar familie etc allemaal kwijt door haar acties...

En toch... ik mis het vertrouwde... en dan voornamelijk het vertrouwen in mezelf... Hoe kan ik zo blind zijn geweest?

Hi,

Hebben jullie dat nu ook dat je dan op een zondag avond, met geen BAL op de tv (alleen die irritante wendy van dijk) je je zo eenzaam voelt? Omdat je alleen bent?

Giga verveling slaat toe... 400 keer je email box openen om te zien of er iemand toevallig een mailtje heeft gestuurd. Minutenlang kijken naar de MSN contactenlijst waar iedereen offline blijkt. Tig keer hetzelfde nieuws lezen op nu.nl...

Waarom voel ik me zo leeg? Toen ze er nog was waren de zondagen hetzelfde als nu, ik deed mijn ding, zij deed het hare... we deden eigenlijk weinig samen, en toch verveel je je dan niet...

26 mei, het weekeinde nadert dat ik zou meegaan met de schoonfamilie op "vakantie". Daarnaast had ik vernomen dat de vergunningen inmiddels rond waren voor het bijplaatsen van de as van mijn overleden schoonvader in de urnentuin... Dit zou de 27ste plaatsvinden. Dat is op zijn verjaardag.. Ik zou er bij zijn...

Plots vibreerd mijn gsm terwijl ik bij de kapper zit.

Bericht 1:

Where ever YOU are
Whatever YOU do
My love for YOU
Will never end!
Sealed with tender hug
and a kiss
Love YOU forever
and ALLWAYS
Love and Kisses

Het was iniddels 8 dagen geleden dat ik iets gehoord had van haar. Ik was helemaal van slag van dit bericht. Zou het zo kunnen zijn dat ze tot inkeer gekomen is? Dat ze er achter is gekomen dat ze een vreselijke fout maakte?

de maandag...

Ik ging weg om 10 uur. Moest 2 uur rijden voordat ik was waar ik zijn moest. De liefde van mijn leven ophalen.

Ik ben iets te vroeg, we hadden om 12 uur afgesproken. Ik rook een sigaret en zit in de zon.

Dan zie ik iets in de verte. Zij is het met haar vriendin. Hand in hand lopen ze over straat.

Ze stapt in de auto en we gaan rijden. Terug naar ONZE woonplaats.

Ondertussen praten we tijdens de 2 uur durende reis. Na 1 week weet ze het al zeker. Ze hoort bij die vrouw. Alles was zo geweldig en gevoel liegt toch niet?

Met heel erg veel enthousiasme en overtuiging verteld ze mij hoe geweldig de sex wel niet is.