En dan is het weekend, er zijn genoeg dingen te doen, maar de energie ontbreekt. De gezellige meid is weer even gone, geen zin met iemand af te spreken, de laatste dagen krijg ik alleen maar te horen....ach joh, zie het positief en wees blij dat ie gelukkig is met een ander, ben jij er in ieder geval van af ( ja hoe verzin je het, in een andere vibe had ik waarschijnlijk de slappe lach gekregen!) Het proces van loslaten vind ik maar een vermoeiende aangelegenheid zeg, als je denkt dat je het op de rit hebt, kan je zo een uur later in een hele andere wereld zitten.

Voor de 2de keer heb ik me niet mee laten slepen in zijn frustraties. 1 keer aan de telefoon was hij echt vreselijk, en gister, hij zei dat hij een vreselijke hekel aan me had, dat hij heel gelukkig met haar was, en dat ie niks meer voor me voelde. ik was niks voor hem. Ik heb het aangehoord en dacht op dat moment...laat maar heen gaan, doe het niet, ga er niet op in. Nadat hij weg was heb ik ff van me af zitten praten aan de telefoon, en had er eigenlijk niet zoveel last van. Vannacht werd ik wakker en kon ik niet meer slapen.

Een fijn whatsapje van mijn ex gister..." sorry voor mijn reactie, we gaan er zeker uitkomen" oooh dit is voelt fijn. Vandaag even bij wisseling van de wacht elkaar gezien. Ik had me voorgenomen om neutraal te blijven, en dat ging me goed af. Hij was ook meer relaxed en ik kan duidelijk zien dat ook hij geschrokken is van onze oorlog en dat zijn intentie "vrede" is. Fijn, heel fijn. Geen oorlog, alles behalve dat. Ik heb me echt voorgenomen om me niet meer zo mee te laten slepen in de emoties.

Vandaag ben ik echt heel erg bang. Bang dat we er niet uit gaan komen wb het ouderschapsplan. Ons kind gaat dit jaar naar de basisschool en zal het aangepast moeten worden. Omdat wij niet meer op een normale manier kunnen praten wil ik graag een mediator, voor mij kost dat bijna niets maar het gaat hem veel geld kosten. Als hij weigert via een mediator mee te werken moeten we naar de rechter. Hij heeft gezegd dat hij de strijd aan wilt gaan, terwijl ik gisteren al gezegd heb hem niet op kosten te willen jagen en dat niet zal doen.

Ik heb net mijn blogs zitten lezen, fijn dat ik toch nog geschreven heb.
Mijn ex en ik zitten in een vreselijke vibe samen, we hebben echt een hekel aan elkaar gekregen. Door n aantal patstellingen komen we er gewoon niet meer uit.

Sinds een paar weken heb ik een "vriendje". We zijn vrij naar elkaar toe en eerlijk, en willen allebei geen relatie met elkaar, daar zijn we al uit. Maar het is fijn om af en toe met iemand intiem te zijn, en we vinden elkaar aardig dus waarom niet? Sindsdien mis ik wel mn ex.Heel erg, en hoop ik dat we weer samen komen. Stom want dit had ik nog niet eerder gevoeld. We zijn bijna een half jaar uit elkaar. Ik mis zo de liefde in mn leven, maar ik mis ook hem. Vrolijk, altijd positief, speels, spontaan. Bah wat mis ik hem

Terwijl ik hoteldebotel ben op iemand anders, en helemaal niet meer bezig was met mn liefdesverdriet slaat dit weekend het verdriet opeens weer toe! Ik kwam een paar ouwe brieven tegen waarin ik schrijf dat ik m zo mis, dat als hij niet ophoudt met zn vreemdgaan drugsgebruik het stuk gaat, dat we uit elkaar groeien als hij niet iets veranderd. Mijn smeekbede was nog net niet te horen met vioolmuziek, maar wat was dit pijnlijk om te lezen. Hoe hard ik heb gevochten voor iemand die het zichzelf al nauwlijks kon geven.