En het is weer over. Na 2 maanden te hebben samengewoond werd het zelfs nog erger dan t toen al was. Wat had ik ook gedacht, dat het nu beter zou gaan? Zulke grote problemen en dan zonder hulp verder gaan? Ik had het zo graag gewild voor ons kindje, maar dat is niet genoeg, je moet het voor jezelf willen en dat heb ik nooit echt meer gevoeld. Ik sta zo anders in het leven, bij hem gaat het alleen maar om geld, fulltime moeten werken zodat er meer geld is, kindlief 5 dagen op de opvang doen?

Woorden kunnen helemaal niet overkomen als je gevoel zegt dat het anders zit. Hij zegt zoveel, maar gevoelsmatig voel ik dat zijn woorden niet kloppen, mag stijf blijven zitten als het niet zo is.

Effe snel van me afschrijven bah!

Haai dan!
Het was zo fijn, tussen ons gisteravond, en dan zegt hij....ik ga uiteindelijk voor het gezinsleven en dat wil jij niet, jij wil niet samenwonen, en ik ga niet met je latten.

Ben ik weer, gewoon maar van me afschrijven als ik het effe ni meer weet hoor.

Nou ben gaan daten, de eerste echte date na de breuk. Ik dacht de hele tijd....dit zou mijn ex nooit gezegd hebben, dat zou mijn ex nooit zo doen! Mijn ex is veel leuker!!!!!! Pfff dat vergelijken is ook niet echt een pretje, plus je geeft n ander niet echt een eerlijke kans.
Ga lekker met de joggingbroek op de bank liggen en blij zijn dat ik niet ben gaan uiteten!

Kun je ook groepschatten hier?