Het is mij even onduidelijk of je met je de blog de bedoeling had om puur je gevoel te delen, of dat je andere invalshoeken zoekt voor je situatie. Ik neem even de vrijheid om het laatste als vertrekpunt te nemen om te reageren.

Als ik dit, en je eerdere blog lees, denk ik te lezen dat hier verschillende factoren spelen in je huidige gevoel. Allereerst is het een mooi uitgangspunt dat jij je ex niet onnodig op financiële kosten wil jagen, maar wel duidelijke afspraken wil hebben omtrent co-ouderschap. Zeker omdat de emoties wederzijds nog gevoelig liggen, maar daar kom ik verder op terug.

Mijn persoonlijke ervaring , en die van ex-en met kinderen en blabla, is dat vastgelegde afspraken weinig garantie bieden. Ook al zijn die met een mediator gemaakt. Ze kunnen echter enigszins een leidraad bieden, maar situaties die vandaag gelden kunnen morgen anders zijn. Zeker met kinderen blijft het als je, als je als ouder je kind voorop zet, anticiperen. Dat jij ook je kind af en toe het weekend graag bij je wil hebben is een logische behoefte, vraag is echter hoe hard je dat wil gaan spelen. Heb je het er voor over dat de situatie dermate verhit wordt dat je als ouder straks elkaar de straat uit aan het vechten ben ? Vraag is of je dat moet willen. Ik weet niet wat de verdere afspraken zullen gaan worden, maar leuke dingen, zoals de Efteling bezoeken, kan je met je kind ook in de vakantie doen. Om de circa 6/7 weken zijn er schoolvakanties waarin je, in overleg met je ex, allerlei leuke dingen met je kind kan doen. Daarnaast zijn er door het jaar heen zat dagen dat een schooldag uitvalt i.v.m whatever. En,....er gaan vast weekenden komen dat hij een beroep op jouw zal gaan doen. Het zou kunnen voelen als een concessie maken naar je ex maar het heeft ook voordelen. De eerste is dat je het niet onnodig hoog laat opspelen in de “relatie” met je ex. De andere is dat je daarmee je kind rust en stabiliteit biedt. Door de weeks is je kind bij jou waarmee hij/zij een bepaalde rust en structuur geboden kan worden in relatie tot het naar school gaan. Niets funester voor een kind dan midden in de week verhuizen van de ene naar de andere ouder. En de switch moeten maken van andere, omgangsvormen, afspraken etc. Daarbij komt ook nog dat een weekend zonder je kind je ruimte biedt.

Nadeel is in deze dat er een soort van zorg en pretpakket verdeling kan ontstaan. Hoeft niet perse, maar is mogelijk. Wat ik daarmee wil aangeven is dat jij volledig verantwoordelijk gaat worden voor de schoolgaande structuur van je kind. Op tijd eten, naar bed, opstaan, voortgang op school, etc. Je ex krijgt het pretpakket. Je kind hoeft niets in het weekend. Leuke dingen doen met pa, er zijn geen verplichtingen, niet vroeg op, op bezoek bij familie, uitjes, cadeaus’s, enz,enz. Hoeft niet, komt wel erg veel voor. Wat jou op momenten in de boeman/vrouw rol zal plaatsen. Niet altijd de leukste rol, but someone got to do the dirty job. Deze verdeling is ook erg afhankelijk van de relatie tussen de ouders. En kinderen kunnen dit soms, in de pubertijd haarfijn uit gaan spelen. Voelen haarfijn aan of er frictie is tussen ouders, zonder dat daar ooit een woord over gezegd hoeft te worden.

Ander bijkomend “voordeel” kan zijn dat weekenden zonder je kind jou ruimte bieden. Om je leven zonder je ex te gaan invullen. Jezelf opnieuw te gaan ontdekken. Los te komen je ex, en te gaan leren onafhankelijk te zijn van een partner. Die behoefte druipt door in je andere blogs. Wat er daarin te lezen is komt over alsof jij/jullie nog niet los zijn van elkaar. Alsof er nog steeds een push-pull effect gaande is tussen beiden. Beiden hebben overduidelijk het “verlies” nog geen plek gegeven. Verwerking daarvan kost zijn tijd. Daaraan kan opnieuw verliefd worden een bijdrage aanleveren. Vaak blijkt het echter een pleister on een wond te zijn die gaat zweren, en als een boomerang terugkomt.
Om even op je vorige blog terug te komen. "Waarom/hoe komt het dat" vragen leveren je nog weinig op. Klinkt heel rationeel, maar het is zoals het is. Je kan jezelf kwellen met de schuldvragen bij je zelf neer te leggen, maar dat gaat je weinig opleveren. Je eigen toekomst, en wat voor jezelf belangrijk is,en je kindje, zou je als prioriteit kunnen gaan stellen.

Belangrijkste is proberen te voorkomen dat je kind als pion ingezet gaat worden omdat er onderhuids nog het een en ander tussen jullie lijkt te spelen.

Sterkte.