achteraf gezien.
Heb ik veel dingen impulsief gedaan.
impulsief gezegd
die ik niet echt meen

En ik weet echt niet wat ik nu kan doen om ze terug te nemen. Ik vrees dat dat niet meer gaat.

Een van mijn grootste angsten is uitgekomen. Ik ben mijn beste vriend kwijt. Denk ik. En dat was iets dat ik écht wou vermijden. Maar door mijn stomme impulsief gedrag, door verwijten, ben ik hem kwijt.

Ik besef dat ik nu,
met bijna een maand vertraging,
eindelijk boos aan het worden ben.
Razend zeg maar.
En deze keer niet op mezelf.

Ik weet niet of dit een stap vooruit is of niet.
Of ik het erg moet vinden dat ik boos ben.
Maar ik denk wel dat het ooit moest komen.

Noot: TH, zou je aub dit en mijn eventueel volgende ldvd-blogs niet meer willen lezen? Het is een beetje frustrerend dat ik het gevoel heb dat ik op dit ene plekje waar ik normaal mijn ei zou kwijt moeten kunnen mij moet inhouden omdat jij het zou kunnen lezen en boos worden of je gekwetst voelen, terwijl dat helemaal niet de bedoeling is. Soms moet ik gewoon impulsief kunnen schrijven, dingen die ik bij nader inzien niet zo bedoel, en die kunnen neerschrijven, anders raak ik nooit van die gevoelens vanaf (en vanaf hier zou ik het liefst hebben moest je niet meer verder lezen).

Het is al aan het minderen. Het "ik voel mij zielig, ik voel mij eenzaam, ik mis hem, ik wil kapot"-gevoel. Ik was vandaag ongelooflijk trots op mezelf, op hoe ik me had gedragen. Om even te zeggen waarom:

Iedereen zegt maar "blijf jezelf."
Maar...
Ofwel weet ik niet meer wie ik ben. Dus kan ik onmogelijk mezelf niet blijven.
Ofwel wil ik niet zijn wie ik ben, omdat ik die "ik" niet tof vind. En ik zou niet weten wie ik liever zou zijn.
(één van de twee, ik ben er zelf nog niet uit welke, ik denk het eerste toch iets meer.)
Wat doe je dan?

Ik heb een goed weekend gehad, vind ik zelf.

Sorry als alles nu chaotisch gaat klinken ofzo. Zo is het nu eenmaal in mijn hoofd.
Ik kom net van een kotfeestje, jawel op ZIJN kot. En ik snap niet waarom alles zo mis is gegaan. Jawel ik snap het wel. Het is godverdomme zijn schuld. Voor de eerste keer kan ik eindelijk hem eens de schuld geven.
Het ging goed, nadat ik die hem blog had geschreven (zie vorige ldvdblog). Ik was normaal met hem omgegaan, en ook neutraal iets tegen haar gezegd. Ik voelde me goed. Dacht dat het ging.