Er zijn momenteel 0 gebruikers en 6 gasten online.
Blijf jezelf
Iedereen zegt maar "blijf jezelf."
Maar...
Ofwel weet ik niet meer wie ik ben. Dus kan ik onmogelijk mezelf niet blijven.
Ofwel wil ik niet zijn wie ik ben, omdat ik die "ik" niet tof vind. En ik zou niet weten wie ik liever zou zijn.
(één van de twee, ik ben er zelf nog niet uit welke, ik denk het eerste toch iets meer.)
Wat doe je dan?
- Vallen's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
Jezelf zijn/worden
Grappig. Interessante vraag. Ik denk dat velen van ons hier zichzelf zijn verloren in de relatie(
met hun ex(en). Als je compleet voor de ander gaat en jezelf daarbij wegcijfert, dan vergeet je op den duur wie je bent en waar je voor staat. Als het dan uit gaat ben je niet alleen je grote liefde kwijt, maar ook nog eens jezelf. Als dat gebeurt dan voel je je achteraf dus een soort van dubbel verloren.
Ik denk dat het echte verwerkingsproces pas op gang kan komen als je opzoek gaat naar het antwoord op die 'ene' vraag: wie ben ik ook alweer en waar sta ik voor? Waar hecht ik waarde aan, wat heb ik een hekel aan, wat vind ik leuk, wat vind ik niet leuk et cetera. Pas als je jezelf hebt teruggevonden, kun je ook weer gaan houden van je jezelf en pas als je van jezelf houdt, kun je ook weer van een ander houden.
Jezelf kwijt....
Ik herken het helemaal, ik ben mezelf ook regelmatig kwijt om het maar zo uit te drukken.
Dan probeer ik terug te gaan naar de tijd vóórdat ik "hem" leerde kennen, hoe ging het toen met mij? Ik denk dan terug aan mezelf als een gelukkige vrouw met relatief kleine problemen, had toen al een heel moeizame relatie achter de rug die negen jaar geduurd had en dacht toen, ik blijf voor altijd alleen met mijn kinderen.
Tot ik mijn huidige ex tegen kwam, en het gezeur weer van voor af aan begon. Weer mezelf kwijt, zwaar depressief, denken niet zonder hem te kunnen, noem maar op..
Inmiddels ben ik gelukkig dat station, al dan niet tijdelijk, weer voorbij en ben ik weer op weg naar wie ik ooit was, krijg weer lol in dingen die ik voorheen ook deed of leuk vond.
Dus, moraal van mijn verhaal...denk terug aan de tijden waarin je gelukkig was zonder hem, luister naar muziek van voor die tijd, maar ga vooral ook op zoek naar wie je wilt worden, naar je doel, waar wil je over een half jaar staan?
Heel veel sterkte, ik weet wat je voelt.
Laura
Ik was eerlijk gezegd niet
Ik was eerlijk gezegd niet echt gelukkig, in die tijd voor ik hem kende. Ik heb niet echt de tofste pubertijd gehad, dus als ik terug moet gaan naar toen ik "gelukkig" was, nou, dat kan ik me eerlijk gezegd amper herinneren.
Eigenlijk wel erg...
Ja,
dat is ook erg, en verklaard misschien ook waarom je zo heftig aan je vriend verbonden bent en jezelf nu kwijt bent.
En wellicht zullen er heus wel leuke dingen zijn geweest, maar moet je er anders naar kijken. Ga nu dan zoals Laura zegt kijken van waar je over een half jaar zou wilen staan, willen doen en ga langzaam voor jezelf iets leuks opbouwen waar jij je vreugde uit kan halen en je jezelf weer tegenkomt!!
Sterkte Tijger.