Hoi allemaal;

Enorm pijnlijk he, zo terug vrijgezel of op't randje van. Je zou't niemand toewensen en zit er nu wel middenin. Dit is de hel op aarde waar je vroeger de zevende hemel waande.

Nu bijna drie maanden gedaan. Constant up en down. Ik ben de laatste tijd weer zo boos op haar he. Ik kan het gevoel niet ontkennen. Ik zou ze gewoon een hoop willen gaan verwijten van hoe belachelijk ze nu weer met de jeugdbeweging zich engageert, terwijl zij degene was die tijdens onze relatie het meeste liep te zeuren dat het haar allemaal zo niet meer boeide. bwargh. ze maakt me kotsmisselijk en ik weet echt niet hoe het komt dat ik niet gewoon afstandelijk en koel tegenover der kan staan. Hoe erg ik ook probeer, ik blijf boos en geirriteerd wanneer ik voor de zoveelste keer die hypocriete trut in haar tegenkom. Ik mijd haar zoveel mogelijk, ben zelfs uit de jeugdbeweging gestapt maar soms is het onvermijdelijk. Ze zoekt namelijk dezelfde vriendenkring als mij op, wat begrijpelijk is. Heb haar dit ook al gezegd, met als antwoord: "wat wil je dan dat ik doe? Wat wil je horen? Ik moet me toch niet aanpassen voor jou." En gelijk heeft ze, maar ik zit er wel mee. En ik weet zelf niet wat ik nog wil horen of zien van haar. Gewoon niets, dat ze oprot. Dan ben ik er vanaf. Maar dat is niet de oplossing, ik moet ze een plaats kunnen geven. Maar ja, waar? Wanneer?

K*twijf dat ze is! We zaten samen op een feestje van een goede vriendin.
Juist die kerel waar ze, volgens eigen zeggen zo een bloedhekel aan had tijdens onze relatie - een redelijk goeie kameraad van me - zat ze gisteren op het einde van de avond mee te knuffelen en tegen op te paaien. En hij kussen in der nek aan het geven en me aan het 'toelachen'.
M'n maag draaide als ik het zag gebeuren. Maar ik heb me er niet mee gemoeid. Ze doet wat ze wilt, het is immers uit. Echter, in m'n gevoel wou ik ze allebei gewoon met de koppen tegen de muur slaan. Belachelijk hoe hypocriet ze nu weer was. Wat moet ik nog van dat wijf geloven / geloofd hebben? Aarrgh, kotsmisselijk maakt ze me met haar kinderachtige gedoe.

Ben stilletjes aan, twee en half maand na onze verbreking, nieuwe contacten aan het leggen met het vrouwelijk schoon. En blijkbaar verloopt dit vlotter dan ik dacht. Nu zondag naar een verassingsfeestje van een vriendin van dezelfde leeftijd en met eenzelfde interessegebied. Haar vriendin die me uitgenodigd heeft, wist me nu al te vertellen dat er 't een en 't ander interessant volk ging aanwezig zijn. Ik laat komen wat komt, niks forceren maar wel volop genieten. Hoe moeilijk ook soms, ik ga voor een ander dan haar, m'n ex gaan. En ik heb zo het gevoel dat het helemaal niet zo een slechte keuze is. Nu neem ik de tijd en zal wel zien. Hopelijk gaat zij der niet zijn, want dan is m'n avond alsnog vergald. Niet door haar in persoon, maar door het bitterzure, klauwende gevoel dat m'n buik en borst tijstert als ik haar onder ogen kom.

het leven gaat verder, net als de liefde!
De liefde bij mij is nu wel even aan't verkommeren en serieus kortgesnoeid. Maar eens ik de ware gevonden heb staat er binnen de kortste keren weer een prachtige struik vol bloeiende bloemen in alle geuren en kleuren, waar de doorntjes later pas van zullen uitkomen...

'k Zit dit plantje nu al goed vanuit de wortels te voeden, om zeker te zijn dat het uiteindelijk kan verderleven op zalig en fris water, ipv nu nog al te vaak bittere, zoute traantjes.

Hopelijk vooraleer WO III is uitgebroken!

Einde vd fuif, zij was ook daar. Haar ex, een makker van me was ook aanwezig. Ik kom de parking op. Zit ze met haar ex-lief in de auto! Diegene waar ze een relatie mee gehad heeft voor de onze. Ik gans van m'n stuk. Ik wist niet meer waar ik stond.
Zij zei voordien tegen mij dat ze nooit nog iets bij hem zou willen. Nu zit ze bij hem in de auto. Dat is ook wel het enigste wat er gebeurd is, maar f*ck. Hoe komt het dat ik daar nog zo over in zit?! En dan ging ik nog terug om te kijken of er echt niets aan het gebeuren was, zielig gewoon. Uiteindelijk zegt haar ex: 'kust m'n kl*ten!' tegen me en rijdt weg. Zij is ondertussen uitgestapt en staat langs me. Nog zeker een uur hebben we zitten doorbabbelen over van alles en nog wat, maar de essentie kwamen we niet op uit (BEWUST VAN MIJN KANT): Ik hou nog steeds van haar zoals ik op de eerste dag van der hield; AAAARGH. En ik kan het niet aan te weten dat ze terug iets met hem zou beginnen.

En in de penalty scoort F.C. Ratio nipt met 1 punt op PSV Sentiment, alhoewel iedereen er van overtuigd is dat Sentiment veel sterker gespeeld heeft vandaag. Het is enkel dankzij de blessuretijd dat F.C. Ratio zichzelf heeft kunnen herpakken met enkele sterk doordachte tactieken, ondanks de soms onterechte beslissingen van scheidsrechter T. Wijfel. Spannende match, dames en heren, maar de winnaar zal pas op het -tot nu toe onbepaalde- einde van het seizoen bekend gemaakt worden!