Einde vd fuif, zij was ook daar. Haar ex, een makker van me was ook aanwezig. Ik kom de parking op. Zit ze met haar ex-lief in de auto! Diegene waar ze een relatie mee gehad heeft voor de onze. Ik gans van m'n stuk. Ik wist niet meer waar ik stond.
Zij zei voordien tegen mij dat ze nooit nog iets bij hem zou willen. Nu zit ze bij hem in de auto. Dat is ook wel het enigste wat er gebeurd is, maar f*ck. Hoe komt het dat ik daar nog zo over in zit?! En dan ging ik nog terug om te kijken of er echt niets aan het gebeuren was, zielig gewoon. Uiteindelijk zegt haar ex: 'kust m'n kl*ten!' tegen me en rijdt weg. Zij is ondertussen uitgestapt en staat langs me. Nog zeker een uur hebben we zitten doorbabbelen over van alles en nog wat, maar de essentie kwamen we niet op uit (BEWUST VAN MIJN KANT): Ik hou nog steeds van haar zoals ik op de eerste dag van der hield; AAAARGH. En ik kan het niet aan te weten dat ze terug iets met hem zou beginnen.

En toch maar mezelf wijsmaken dat het nooit meer goed zal komen. Dat ik nooit meer in der armen zal kunnen liggen. Dat ik haar nooit meer zal kunnen doen goed voelen... Uiteindelijk is dat de waarheid en moet ik de rest gewoon laten gebeuren, hoe pijnlijk ook.
Maar het is en blijft een lieve, mooie, zachte, lekkere, begripvolle.....

TRUT!!