eindelijk gedaan met die vettige creme te verkopen! Nu vertrekken richting pukkelpop om RUSTIG te genieten van alles wat m'n net- en trommelvliezen passeert. Zij is ver weg, ik voel me tiptop op dit moment! Lekker gezellig het bescheiden varken gaan uithangen onder andere met-vrijgezellen.

Tot zondag!!!

YEAHAHHAHAHAHAHHAHAHAAAAARGH;

En jij,

jij kan m'n rug op.

Want in m'n hart heb je lang genoeg gestoken.

Man man man.

Wat een dag. Op m'n werk (bijverdienste als ijsjesverkoper) rondgelopen als een kip zonder kop. Dat slaappilletje heeft me laten slapen, maar was duidelijk nog niet uitgewerkt en zit nu nog na te zinderen in m'n kop, samen met oververmoeidheid en alle emoties etc....
Ik wist op bepaalde momenten gewoon niet meer waar ik stond, of wat ik nu ook weer juist ging doen. Zo liet ik meermaals een diepe zucht en trachtte even alle gemaal in m'n kop te ordenen. Maar wanneer ik dit probeerde, merkte ik dat m'n hoofd leeg was. Heel raar! Ik dacht vanalles en toch niets. de bazin zag blijkbaar dat ik het allemaal niet meer zo goed wist en heeft me apart geroepen. Zij was reeds op de hoogte van de verbreking en had hier meer begrip voor dan ik ooit had kunnen denken. Ze zei: 'Je hebt het zwaar jongen, ga maar naar huis. Ik zal wel zorgen dat een ander je vervangt vandaag. Het is trouwens veel te slecht weer om iets verkocht te krijgen. Als het nog niet gaat morgen, bel maar even. Alle begrip daarvoor.' Ik heb ze vriendelijk bedankt en ben opgelucht vertrokken.

Sinds vier dagen geleden hebben m'n vriendin en ik samen besloten een punt achter onze relatie van vijf jaar te zetten. Ikzelf gaf haar de raad om best geen persoonlijk contact meer te zoeken met mekaar voor enkele weken, maar nu blijkt dat ik degene ben die haar constant terug opzoekt via sms of telefoon om de meest onozele dingen. Onozel zaken in het begin zoals 'uw bloes ligt hier nog' of 'vergeet niet een nieuwe begeleider te zoeken voor je voorlopig rijbewijs.". Nu begin ik steeds diepere vragen te stellen via sms, zoals of het nog goed komt, of ze nog met me zou willen vrijen. NU na dag vier is ze boos beginnen worden. Ze vond het wel ok dat ik nog contact zocht, maar ik moest haar ruimte bieden. Meteen flashte er een gedachte van hoop op een toekomst met haar door m'n hoofd. Maar rationeel gezien weet ik dat we weer op dat doodlopend straatje zullen uitkomen. Ik mis ze enorm. De reden voor onze verbreking is dat we te verschillend zijn in onze interesses, voorkeuren en toekomstperspectieven. Zij was de huismus, ik de avonturier. Zij dronk nooit alcohol, ik altijd wel een biertje of een trappist. Wat dan wel een raakpunt was bvb. dat ze stopte met roken omdat ik dat vies vond. Nu is de shock eens zo erg wanneer ik merk dat ze, sinds het uit is, reeds tweemaal serieus 'in de wind' van witte wijn op café is aangetroffen door m'n kameraden en dat ze terug opnieuw rookt. Tijdens onze relatie hield ze echter halsstarrig vol nooit meer alcohol te drinken, want dan voelde ze zich niet 'lekker' of nooit nog te roken want dat schaadde toch alleen maar haar gezondheid en haar portefeuille. Ze beweerde dat ze mij eeuwig dankbaar was om haar van dit laatste af te helpen. Wanneer ik haar vroeg om samen iets te gaan drinken, wees ze dit af, terwijl het juist dat café waar we naartoe wilden gaan is waar ze zich deze week tweemaal bezat heeft. En nee, ze wist op die momenten zeker dat ik werken was, dus het was niet om mij te komen zoeken of om me uit te dagen. Als ik haar ermee confronteer, krijg ik doodleuk het antwoord: 'ik kies tocht wat ik zelf doe, waar maak jij je nu zo druk om? Ik ben niet zo labiel als iedereen denkt hoor'