Man man man.

Wat een dag. Op m'n werk (bijverdienste als ijsjesverkoper) rondgelopen als een kip zonder kop. Dat slaappilletje heeft me laten slapen, maar was duidelijk nog niet uitgewerkt en zit nu nog na te zinderen in m'n kop, samen met oververmoeidheid en alle emoties etc....
Ik wist op bepaalde momenten gewoon niet meer waar ik stond, of wat ik nu ook weer juist ging doen. Zo liet ik meermaals een diepe zucht en trachtte even alle gemaal in m'n kop te ordenen. Maar wanneer ik dit probeerde, merkte ik dat m'n hoofd leeg was. Heel raar! Ik dacht vanalles en toch niets. de bazin zag blijkbaar dat ik het allemaal niet meer zo goed wist en heeft me apart geroepen. Zij was reeds op de hoogte van de verbreking en had hier meer begrip voor dan ik ooit had kunnen denken. Ze zei: 'Je hebt het zwaar jongen, ga maar naar huis. Ik zal wel zorgen dat een ander je vervangt vandaag. Het is trouwens veel te slecht weer om iets verkocht te krijgen. Als het nog niet gaat morgen, bel maar even. Alle begrip daarvoor.' Ik heb ze vriendelijk bedankt en ben opgelucht vertrokken.

Nu ben ik thuis, en ik voel me leeg. Leeg, ziek en verdrietig. Het weekend is iets te heftig geweest en nu pas voel ik de gevolgen. Dat was dus toch niet de beste remedie. Even gas terug, alles moet er vroeg of laat toch uit. Denk dat ik m'n zusje nog maar eens ga opzoeken. Pukkelpop, ach ja... nog drie dagen. We zullen wel zien tegen dan. Ik weet nu al dat me koest ga houden. Geen enkele joint zal aan m'n lippen komen. Ook de sterke drank ga'k laten voor wat het is. Een pintje hier en daar, ok. Maar enkel voor de smaak of bij dorst. Alleen op de muziek ga'k me geven. Alles eruit, willen of niet!

Ga direct nog een paar spulletjes van haar afgooien, en dan ben 'k er van af. Hoop dat zij niet open doet. Kan het even allemaal niet meer aan, godverdomme toch. Ach ja, het hoort er bij. Ik kan zeggen dat ik vandaag de mokerslag ontvangen heb. M'n gevoel is vandaag de winnaar op alle ratio. 1-0, onverdiend, maar de chaotische tegenstander weet dat hij machteloos staat tegenover zo'n sterke, volhardende en doorbijtende ploeg.

Maar m'n poezen zullen me wel weten te troosten. M'n zusje zal me straks nog wel eens goed vastpakken. En ik zal straks zeker nog wel een glimlach op m'n mondhoeken bekomen van zodra het nieuwe seizoen van the Chappelle's show gedownload is. Dus die ploeg valt wel te manipuleren en te kalmeren, al is het maar voor heel even.

Alleen,

Verdriet...

Pijn,

in m'n diepste,

eigenste...

Zijn.