Hey Kopper,

vreemd hoe we soms zulke dingen over een ex kunnen zeggen en toch zo graag zien. Ik begrijp jouw gevoel, deels moet ik er ook nog door, die boosheid, machteloosheid, enz.
Het niet tot weinig slapen, ja daar zijn velen voor ons, samen met ons en zullen na ons ook hebben. Persoonlijk en de relatie is nu toch al 6 maand gedaan, slaap ikzelf ook nog maar iets van 3-4 soms 5 uur per nacht.
Langs de andere kant begrijp ik je ex haar reactie ook. Ook die fase ging/ga ik door. Ik dronk vroeger heeeel zelden alcohol, vond ik ook niet leuk het gevoel om niet meer 200% in controle te zijn van mijn eigen lichaam. Uitgaan was ook toen niet mijn ding. Zoals je beschrijft, jij de avonturier en zij de huismus. Bij mij was het net omgekeerd.
Echter nu, pffffoeii, alcohol ni te doen, het is niet goed en ik weet het en ga het ook terug meer laten, maar het is denk ik een fase. Het uitgaan is ook fel geminderd, maar blijft ook nog regelmatig, want je wil toch nieuwe mensen leren kennen!
Dus bedenk het zijn fases en uiteindelijk zet je jezelf weer naar je oude karakter.

Sterkte,

Speler

Life is what you make of it...or not!
Don't let my nick fool you.
Don't be a rabbit, let the hunters see what you think of them!

Bij mij heeft mijn relatie ook iets meer dan vijf jaar geduurd en toen was het ook zo dat zij ineens dingen heel anders ging doen enzo. Het is niet niks, uit elkaar gaan na zo'n lange periode. Ook ik ben nog immer bezig mezelf te hervinden, na bijna een half jaar. Als je zin hebt in leesvoer van iemand die ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt, zou je mijn blogs eens moeten lezen, maar of je er vrolijk van wordt is vers twee. Ik ben er nog steeds niet klaar mee.

Verder blijkt maar weer dat een 'snow white suicide' zelden werkt. 'Samen uitmaken' - meestal is er toch een van de twee die het eigenlijk liever anders zou hebben gezien. Maar ja, omdat je al wel aanvoelt dat ook als je het er niet mee eens bent, de relatie over en uit is, is het prettiger om te zeggen dat je het 'samen' hebt uitgemaakt dus doe je dat op die manier, zodat je niet als de 'underdog' achterblijft. Heb er zelf geen ervaring mee, maar heb het veel gezien in mijn omgeving.

Tenslotte is 'Liefdesgedicht' van Youp van 't Hek misschien iets wat in je straatje past .

Sterkte ermee in ieder geval, ik hoop voor je dat jouw weg minder lang en moeizaam is dan die van mij tot nu toe is geweest.

Al m'n makkers zijn uitgenodigd op der verjaardagsfeestje, inclus haar ex waar ze een relatie mee heeft gehad v?ɬ??ɬ?r mij.
Ze zal 't waarschijnlijk te moeilijk vinden om mij onder ogen te komen en dit zou alleen maar haar verjaardag verzuren. Ik zou ook zelf niet goed weten hoe ik me moest houden, zeker niet na enkele pilsjes. Wat dan wel weer temenes aankomt is dat ik weet via een genodigde dat ze haar vorige ex wel heeft uitgenodigd. WTF???? En m'n beste kameraad ook nog. WTF WTF???
Ik probeer er enige logica in te zien, maar ik vrees dat ik op dat feestje alles behalve geprezen zal worden door haar en andere genodigden.
M'n beste kameraad wil me dus steunen door niet naar der feestje te gaan, maar ik denk dat ik meer steun kan verwachten als hij op 't feestje aanwezig is om bepaalde "zwarte schaap" - verhalen te weerleggen.

Aaarrrgh, die stomme, irrationele doemgedachten he, alsof iedereen nu ineens tegen mij en voor haar zou zijn... Zij komt immers altijd over als de zachte stille, verlegen meid en ik meer als de losse, soms ietwat irritante flapuit.

Zelfs m'n beste makker weet ik niet wat ik er van moet denken. Hoe is hij bij haar? Waarom nodigt ze hem nu juist WEL uit? Is er iets tussen die twee? Waarom staat hij vijf keer meer dan mij op der msn-space-fotoalbum, en dit al zeker twee maand???? Ik word er gek van!! Maar uiteindelijk zal het wel uitwijzen hoe best deze kameraad inderdaad voor mij is. 't Zou niet het eerste scenario zijn waarbij m'n beste makker met m'n lief gaat lopen. Nu ik er aan terug denk was hij idd de eerste om te zeggen: "Ma allee, waarom doe je nu zo weer tegen haar." of "je moet ook eens rekening houden met haar gevoelens." nadat zij en ik een discussie hadden gehad, terwijl zij hem dit kon horen zeggen. Meestal was zijn opmerking totaal niet binnen de context passend, zonder rekening te houden met wat er zich daarvoor allemaal had afgespeeld.
't Is altijd makkelijk om kritiek te geven op een situatie waar je alleen een momentopname van ziet. Op dat moment voelt zij zich onbegrepen en is het fijn wanneer er begrip komt van iemand die letterlijk en figuurlijk dichtbij staat. Ik besta op dat moment toch even niet voor die koppige keikop dat ze kan zijn. Net dat wat ze dan wel wil horen, zegt hij....
Anderzijds kan die kerel het gewoon goed bedoeld hebben en zo ken ik hem ook: het onderhandelende type dat niet tegen ruzie kan. Maar toch, het wantrouwen zit er, hoewel ik het zo graag zou willen ontkennen.

Ik heb haar al gevraagd of ze niet voor een ander gekozen heeft om het uit te maken, maar zij beweerde op h?ɬ°?ɬ°r erewoord : "NEEN." Ze zou inderdaad wel wat gezichtsverlies lijden, moest het uitkomen dat zij en hij een affaire hadden.
Als het zo zou zijn, ben ik ook weer eens m'n beste makker kwijt. TOF!!

Langs de andere kant weet ik uit een vorige relatie met een ander dat ldvd een mens tot paranoia toe kan drijven. Vooral omdat ik in die vorige relatie door dat lief drie keer met drie verschillende jongens bedrogen ben, waaronder... inderdaad... m'n beste kameraad toen. Elke avond mocht hij haar thuis brengen omdat ik hun samen wel vertrouwde, ze woonden immers in 't zelfde dorp. Wat ik niet wist, was dat ze - onderweg naar huis- samen nog een lekker potje gingen liggen neuken in de auto. Dit is pas drie maand nadat de relatie verbroken was uitgekomen via een ander meisje dat m'n ex goed kende. Vandaar wssl nu m'n doemgedachten en wantrouwen in m'n beste makker en zijn vriendschapsband met haar.

Fuck, zou ik toch m'n schizo - pa achterna aan 't gaan zijn?? Zou veel verklaren van waar die rare en wisselende gedachten komen...

Zo vader...

Zo zoon.

Kopper de blogs van Wesley74..... om even de zwartste scenario naar voren te halen; het kan best zijn dat ze opeens met die makker van je heeft die haar even in een ruzie bij kwam staan. Kijk maar naar de blogs van Wesley74. Zijn vriendin verkoos zijn beste makker na 12(!!) jaar lief en leed. Zijn beste makker "troostte" ook altijd haar nadat ze ruzie hadden gehad en het bleek dat Wesley's vriendin (nu ex) al een aantal jaren gevoelens had voor zn beste makker. Hoop natuurlijk dat het bij jou niet zo is, maar verwacht alles in het vieze spel der liefde, wat eigenlijk nooit een spel zou moeten zijn.

Hoi hoi,

Eindelijk terug met beide beentjes op de grond. 't Was een kort maar krachtig en voldoenend week-endje. Het samenwerken viel reuze mee, heb haar gewoon niet aangesproken over onze relatie of hoe het nu ging met haar. Enkel praktische zaken die ik aan niemand anders dan haar kon vragen, kon ik uiteraard niet ontwijken. Ik bleef vriendelijk maar kordaat. Zo ging zij er ook mee om, dus viel wel mee, maar zeker niet fijn.
Wat wel fijn aanvoelde was dat ik van vele ex-hartbrokens steun en wijze raad heb mogen ontvangen. De minder fijne kant was dat ik het wel snel beu werd om iedere keer opnieuw te horen moeten krijgen: 'ik heb gehoord dat...'. 'Cava nu met u?',... terwijl ik er zelf niet te koop mee liep.
Ik heb me 'geamuseerd' en gedaan of ik er niet mee in zat dat het uit was, terwijl ik duidelijk voelde dat de kracht die ik normaal heb bij het dansen uit m'n lichaam was en het aanvoelde alsof er 50 kg aan ieder lichaamsdeel hing. Maar ik liet me niet kennen! Zijzelf zat er stil, bleek en duidelijk vermagerd bij (damn', weer zo'n strak buikje en lekker poepje!). M'n tong brandde om te vragen hoe ze zich nu voelde, maar dat maakt het uiteindelijk toch alleen maar moeilijker. En zin in seks met haar dat ik had, man man! Het raakte me wel om ze daar te zien zitten als een hoopje ellende, haar vingernagels weg te bijten tot haar nagelriem bloedde. En die vettige sigaret, bweurk!! Ik wou ze bijna uit der mond komen halen.

Het bier was gratis, het volk sympathiek. Fijne gesprekken gehad en serieus 't varken uitgehangen op bepaalde momenten. Geen meisjes versierd of ongewild lastig gevallen!! Wel jongens...

Tegen 10u vanmorgen waren de vaten leeg en moesten we ons opofferen aan de laatste fles wodka die een groep artiesten ongeopend had achtergelaten. Daarna weet ik niet meer juist hoe ik ben thuis gekomen. Nu merk ik dat een dag die pas om 20u begint zeer kort kan zijn.

Maar het wrange gevoel van haar zo fel te missen is al een stuk minder, want ik heb andere perspectieven die ik begin op te bouwen. M'n vriendenkring ben ik terug aan 't ineen lijmen. Bij de mensen die ik echt vertrouw en die zelf positief en relatief 'nuchter' in het leven staan vind ik de steun en toevertrouw om m'n diepste gevoelens en gedachte bij te uiten. En daar vind mezelf blijkbaar ook mee terug. Praten en luisteren, om vervolgens m'n eigen gedachten te relativeren of zelfs totaal aan te passen helpt goed. Ik heb nog een hele weg te gaan, want het gevoel is en blijft er en ik ga zeker niet zeggen dat ik een mirakuleus herstel onderga. Dit negeren lost niks op, ik moet het toelaten en uiten. Alleen is het belangrijk dat ik weet wanneer en op welke manier. Zo zat ik laatst met m'n auto tegen 140 km/u over 'n veldwegje te scheuren, terwijl ik dit voordien nooit deed. Maar de kick die ik toen voelde, de adrenaline die toen door m'n lijf raasde, dat verzachtte even alle pijn. Maar Dat bedoel ik dus met weten hoe m'n gevoelens te verwerken. Geen levensgevaarlijke stunts uithalen, maar echt durven janken, echt boos durven zijn. Het boos zijn, daarom nog niet tegen een persoon of dier, maar eens goed meeschreeuwen op Skindred en andere metalachtige substanties. Onrechtstreeks eens aflopen over haar tegen een vriend werkt ook ontluchtend, met het besef dat ik haar nooit zou slecht praten.
Eens goed rondmoshen op een festival kaan ook wonderen doen, heb ik gisteren ervaren. De zoutbittere smaak van bloed in m'n mond bevestigt op dat moment dat ik goed bezig ben. Van zodra ik even niets meer proef, zie of hoor, dan zit het fout! Is gelukkig niet gebeurd (toch niet in de moshpit van gister, hehe).

Ik denk dat ik ondertussen vannacht genoeg gedronken heb om een hele week toe te komen zonder bier, dus ga'k me dat ook opleggen. Even totaal ont-houden, want anders ga ik een wegje in dat er makkelijk bewandelbaar uitziet, maar dat leidt naar pure ellende.

Ziezo, nu nog even achter m'n tv-tje met m'n beesjes en dan proberen te slapen. Morgen om 9u weer op. Ik denk da'k een zolpidemmetje (slaapmiddel) achter m'n kiezen ga steken, want anders komt er toch niks van. En nee, ik ben niet verslaafd aan't geraken aan slaappillen. Ik heb ze voorgeschreven gekregen tijdens m'n examens, omdat ik meestal stage deed van 12u tot 24u in een leefgroep waar 20 AMA's verblijven. Ga dan maar eens slapen om 1u om daags nadien om 8u aan je examens te beginnen! Zo'n pilletje is ook ideaal voor als het dag- nachtritme even ontregeld is.

Och ja, ik moet m'n was nog insteken want woensdag is 't alweer pukkelpop!!

...oink, oink!!

Mensen, tot de volgende ofwel op ?ɬ©?ɬ©n of andere Belgische wei (ik ben makkelijk te vinden: uiterst vooraan ergens in 't midden waar 't meeste beweging is; moehahahahaha!!).

Kopper

Hoi Kopper,
Mijn relatie ging ook afgelopen 5 augustus uit. Mijn vriend zette er tevens na 5 jaar ineens een punt achter.Ik kan het maar moeilijk begrijpen want voor mij kwam het als donderslag bij heldere hemel. Via via kreeg ik deze site dus ik dacht ik ga eens kijken. Mijn vriend en ik houden nog van elkaar dat maakt het zo moeilijk, maar de reisafstand is te lang en zo wilden en konden we niet door.
Ik hoop hier een beetje steun te vinden want alleen is het erg moeilijk. Tuurlijk heb je vrienden en familie maar die weten niet wat je voelt.
Sterkte Cabrito