Het is nu toch al wat maanden geleden dat ... het uitmaakte, voor de tweede keer overigens en op een ontzettend rotte manier.
Terwijl ik nog Heel erg verliefd was en ben. En nog steeds mijn leven wil delen mer hem. En daarom kom ik ook niet verder, elke nacht huil ik nog om hem, elke dag de hele dag denk ik nog aan hem en het enige wat ik wil is hem terug.
Ik probeer te daten, ik ga uit en heb plezier, ben druk en altijd bezig. Maar vanbinnen ga ik er nog echt kapot aan. Ik wil hem gewoon terug, zonder hem zal ik nooit meer 100 procent mezelf zijn en gelukkig zijn.

Waarom voel ik me schuldig? Schuldig als ik met iemand flirt.
Schuldig als ik iemand zoen of met iemand afspreek.
Continue denk ik ja maar als .... dat zou weten dan zou die me helemaal nooit terug willen.....
Maar war is die gedachte goed voor? Hij heeft me gedumpt maanden geleden.... en hij wil me niet terug, voor zover ik weet.
Maar alles houdt me tegen. Vriendinnen zeggen joh ga gewoon lekker op tinder swipen.... je bent 25 en jong en een leuke meid dus ga er gewoon voor. Maar de gedachte aan hem houdt me continue tegen....

Gisteren uit gegaan met een vriendin. Ik had al zo een voorgevoel dat hij ook in de stad zou zijn (hij gaat bijna nooit eigenlijk) en ja hoor. Ineens kijken we elkaar aan van een afstand. We lachen naar elkaar maar beidde met pijn en verdriet achter onze ogen. Ik was niet van plan naar hem toe te lopen en het gewoon te laten gaan maar hij kwam eigenlijk al meteen naar me toe. Even staan praten maar dit was vooral heel ongemakkelijk, later zei hij oké misschien zie ik je vanavond nog wel. En daarna ging hij weer weg en gaven elkaar drie kussen (volgens mij?

Afgelopen zondag na heel lang geen contact besloot ik een mailtje te sturen naar hem. Enkel waarin stond hey hoop dat alles goed gaat met je eb met je school en familie. Meer stond er niet in, had eigenlijk al niet echt antwoord verwacht maar kreeg de volgende dag toch reactie. Stond in dat alles goed ging en hij hoopte dat her met mij ook goed ging. Op dit mailtje heb ik enkel geantwoord goed om te horen dat alles goed gaat.

We zijn nu twee maanden verder en soms voelt her alsof het weer dag 1 is nadat hij het uitmaakte. Ik focus me op mijn werk, familie en vrienden maar er blijft een groot gapend gat van binnen zitten. Het gevoel echt alleen te zijn. Ik had met hem zo een bijzondere connectie en band, zoals ik nog nooit gehad heb en waarschijnlijk ook nooit meer zal vinden. We waren tweelingzielen. Normaal ben ik iemand die heel nuchter is en sterk, maar ik schijn hiermee gewoon niet om te kunnen gaan, ik mis hem zo erg, en ik kan de realiteit nier aan dat hij voor altijd weg is.

Ldvd weer terug online.
Benieuwd hoe het nu met iedereen gaat.

Hier heb ik het er in mijn hart nog steeds moeilijk mee.
Hij is verder gewoon compleet verdwenen, maar dat doet me ook wel zeer, de manier waarop alles gegaan is dus.

Het is nu een week geleden dat ..... Het heeft uitgemaakt. Voor de tweede keer. Ik heb hem echt op de stang gejaagd door hem de laatste week geen ruimte te geven, uit eigen paniek voor het feit dat hij het uit zou gaan maken..... En die nachtmerrie is werkelijkheid geworden.