Dus, ik ging ongeveer twee maanden met iemand.
We zagen elkaar om de week of twee weken.
Als ik met hem ben en bij hem ben dan is het geweldig. Dan zet hij ich volledig in en 200 procent aamdacht. Geeft hij bv ook tegenover zijn collegas me een kus en stelt me voor etc.

Maar als ik niet bij hem ben, is het alsof ik niet besta. Beloftes komt hij nooit na, en ik hoef niet op hem te rekenen.
Laatst had ik super erg mijn best gedaan en vervolgens 5 uur lang op hem zitten wachten, hij kon er niet heel veel aan doen, maar had er wel meer aan kunnen doen.

beste,

het is al jaren geleden dat ik hier op dit forum een bericht heb geplaatst. toen die tijd gingen mijn blogs vooral over het verlies van mijn ex Frank, welke het had uitgemaakt. het is nu bijna twee jaar verder maar helemaal over hem heen ben ik nog steeds niet en zal ik ook nooit geraken.

Hallo lieve iedereen van ldvd,

Ik heb het op het moment heel erg moeilijk met een recente gebeurtenis waarbij mijn hart weer een flinke trap heeft gekregen.
Een twee maanden geleden leerde ik een man kennen van 36. Vanaf het moment dat we elkaar in de ogen keken was er chemie. Hij wou me meteen de volgende dag weer zien, maar dat heb ik toen afgehouden en heb hem toen in het volgende weekend gezien. We zijn toen op date geweest en alles was perfect. Wel wisten we van elkaar dat we niks serieus of vast wouden omdat we daar beidde niet klaar voor waren.

What hurts the most is het feit waarom mensen me altijd
Dumpen zonder uitleg, zonder ook maar iets te zeggen. Of ik nu een paar maanden met diegene ben of een paar jaar. Het maakt dat ik me zo waardeloos voel, alsof ik niks ben, niks waard ben. En als ik zo weinig waard ben schijnbaar dan zal dat ook nooit veranderen. Dus wat heeft het dan allemaal nog voor zin?

Een half jaar geleden de liefde van mijn leven verloren. Mijn beste vriend. Hij zag het niet meer zitten en kon niet verder met de relatie. Hier was ik echt kapot van en eigenlijk nog steeds. Toen twee maanden geleden een jongen tegen gekomen op wie ik ineens super erg verliefd werd (rebound?) echter wisten we allebei dat het niet echt iets serieus zou kinnen worden omdat ik over drie maanden zoiets naar Australië verhuis voor minimaal een jaar. Maar omdat ik al verliefd was toch met hem blijven afspreken en hem blijven zien. Op het begin was hij ook echt weg van mij, dat merkte ik aan alles.

Wat is er toch mis met mij, dat vraag ik mezelf oprecht af..... waar is de kern van dit probleem ontstaan. Waarom als het om liefde, verliefdheid, etc gaat is het me op 1 keer na nog nooit gelukt gewoon rustig aan te doen en alles op me af te laten komen. Wellicht hebben andere mijn andere blog al gelezen maar even in het kort. Een jongen waarop ik verliefd ben geworden is twee en halve week naar Cuba. Hij zou of vandaag terug komen of vandaag terug vertrekken naar NL, dat weet ik niet meer precies. Al met al.

Ja ik zit nog midden in mijn liefdesverdriet en daarom was dit misschien niet verstandig, maar ik heb twee weken geleden iemand leren kennen en met diegene klikte het vanaf de eerste seconde dat we elkaar zagen, het ging echt super en ben bijna de hele week bij hem geweest. Vriendinnen die ons samen zagen zeiden dat we samen zo leuk waren en er zo gelukkig uitzagen als we samen waren en dat hij op een manier naar me keek die ze nooit eerder gezien hadden.