Interessant stukje video, waarschijnlijk de reden waarom het vaak mis gaat....

Kon helaas de kopie niet plaatsen ,maar check out Christian Pankhurst op facebook...

https://www.facebook.com/photo.php?v=10151274794120812&set=vb.3314417269...

love,
Teigetje

Doe ik hard mijn best mijzelf in leven te houden, gaat er iemand met mijn ex lopen mailen. Echt te idioot voor woorden. Ze kent hem amper, alleen maar een aantal keer gezien als hij met me meekwam, en verder uit mijn verhalen. Waar of ik was? In plaats van mij een mailtje te sturen, of een smsje, of op mijn facebook te kijken (niet aan gedacht), gaat ze lopen kloten in ons toch al moeizame contact. Nou ja, geen contact dan. Uit zorg voor mij. Wat is dat toch dat mensen, uit 'zorg' de meest idiote dingen doen? Ik vroeg haar, hoe zou je vinden als de situatie andersom was geweest. Ja, niet ok.

Ik moet zeggen, mijn ex doet hard zijn best om mij het makkelijker te maken hem te 'vergeten'.
Was het eerst nog van, ik wil graag vrienden blijven, en, je kan me altijd bellen, nu zegt ie amper nog boe of bah. En wat er nog uit sputtert geeft de lommert geen geld voor.

Ik kan het verdomme niet accepteren. Ik snap dat dat makkelijker zou zijn, maar ik kan het niet!!! Ik ga met mijn aandacht diep mijn pijn in, maar ik kan het niet. Hij is mijn man. Ik snap dat je niet zo iemand vast kan houden, ik snap dat echt. Maar ik doe het verdomme toch! Ik wil hem gewoon niet kwijt!
Kutzooi!

Oh wat een moeilijke beslissing, en is er eigenlijk wel een beslissing te nemen?

De liefde tussen mij en mijn man is niet dood, sterker nog, als er wat is mag ik hem altijd bellen zegt hij.
Maar hoe doe ik dat? Hoe zorg ik voor balans.

Ik zie twee uiterste mogelijkheden: hem helemaal niet meer zien, spreken etc, wat overigens lastig zal gaan omdat we allebei tot eenzelfde vriendenclub behoren. Dat zou betekenen dat ik waardevolle contacten voor mij uit de weg moet gaan?

Mijn lief belde zondag. Hij wilde niet meer verder met me.
Huilde heel erg terwijl hij mij vertelde dat hij het niet was.

Heel verdrietige toestand dus, want ik vond het ook echt geen leuk nieuws. Voelde me eerst wel afgewezen,
zei ook, voel me gebruikt. Hij zei, nou dat is volgens mij niet zo. Ik: Nee, misschien niet, maar het voelt wel zo.

We hadden een lang gesprek, waarin hij aangaf dat hij ook nog wel twijfelde maar nu dus niet verder wilde.

Allereerst moet ik zeggen dat ik niet goed lijk te zijn in het onderhouden van intieme vriendschappen.

Met dat in het achterhoofd het volgende: