Die vrouw heeft grote persoonlijke problemen.
Ik zou daar heel ver uit de buurt van blijven.
Anders wordt je straks meegezogen.

Dag lief Teigetje,

Wil allereerst beginnen met het wegnemen van de ‘wat doe ik fout?’-vraag. Dit om in ieder geval de druk van de ketel te halen dat jij ergens ‘schuld’ (aan) hebt of ‘iets’ verkeerds doet. Ik zie geen ‘fouten’ namelijk. Wat je in bovenstaande blog beschrijft, is ‘jouw gevoel’ in deze situatie. Jouw beleving. En aan ‘gevoelens’ (van iemand) kun je onmogelijk een toetsbare waarde van ‘fout’, ‘slecht’ of ‘verkeerd’ plakken.

Waar ik nieuwsgierig naar ben, is op welke gronden en met welke motieven dit (prille?) contact bestaat? Je schrijft dat je haar hebt leren kennen via een vriendenclub en haar hebt willen helpen met een inventaris van haar winkel (omdat je op dat moment ook ‘niets om handen had’). Vlak daarna, gebeurde er iets ingrijpends in het leven van deze vrouw en als ik het goed begrijp, ben je haar blijven zien. Ik kan niet opmaken waarom je dit deed, maar ik schat zo in dat je er graag voor haar wilde zijn (gezien ook de wetenschap dat ze al onder hulpverlening staat; het wellicht al best zwaar heeft soms) en uit oprecht medeleven support wilde bieden. Je was er voor haar, ondanks dat je het zelf momenteel (de situatie tussen jou en je ex?/vriend, bv) ook best zwaar hebt.

Wat mij dit zegt, afgaande op deze situatie die je beschrijft dan, is dat Teigetje dus in staat is om de aandacht voor haar eigen ‘sores’ voor even terzijde te leggen om de (onverdeelde) aandacht aan iemand anders te geven als een situatie of een persoon daarom vraagt. Dat is een vaardigheid. Een kunde. In staat zijn om een ander even (boven jezelf) voorrang te bieden. Empathie. Medeleven. Heel belangrijk om hierbij te beseffen is, denk ik: dit kan niet iedereen even goed. Is niet iedereen toe in staat.

Om het heel zwart-wit te stellen (er rekening mee houdend dat ik verder niets over deze vrouw weet en daarom nu ook even haar persoonlijke issues buiten beschouwing laat—terwijl die mogelijk juist wel een hele grote rol spelen) lijkt het erop dat deze vrouw daar niet zo goed in staat is. Ik wil zelfs zo ver gaan, dat ik vermoed dat dit niets met jou te maken heeft. Het kan zijn dat zij zo overweldigd wordt door haar eigen psychische worstelingen, dat ze eigenlijk niet anders kan dan de focus steeds op zichzelf gericht te zien. Of te houden. Uiteraard is dit mijn speculatie, want ik weet niets van deze vrouw.

Dan zijn er twee ingrediënten in je verhaal, die misschien jouw verwachtingen naar haar toe hebben gevoed. Dat ze uitspreekt dat ze jou beschouwd als ‘haar beste vriendinnetje’. En dat ze haar dankbaarheid uitspreekt dat je er voor haar was tijdens haar ‘trauma’. Wanneer dit soort uitspraken worden gedaan (dus ‘gewicht’ geeft aan), deelt zij daarmee een betekenis toe aan jullie contact. En wellicht gaat het daar dan mogelijk een eigen leven leiden. Want de betekenis die jij er dan aan geeft, gebaseerd op haar uitspraken, is die dan hetzelfde?

Toen het emotioneel niet zo goed met jou ging, had je er mogelijk een beetje ‘op gerekend’ dat na de uitspraken zoals ‘beste vriendinnetje’ en ‘dankbaarheid dat je er voor haar was’, deze betekenis voelbaar zou worden in haar keuze om jou nu steun of gezelschap te bieden? Misschien was daar van jou uit (heel begrijpelijk) toch een verwachting?

En toen werd er ineens iets anders tentoongespreid.

Ze wist dat je het moeilijk had, er werd gebeld. Er werd een dag afgesproken dat ze bij je zou zijn, maandag—allereerst voor haar inventaris wederom. En toen was er geen tijd meer voor je. Terwijl je er vermoedelijk wel behoefte aan had, die aandacht. Dat iemand (zij) er voor je was. En ik probeer me voor te stellen hoe zuur het dan moet voelen, wanneer je zelf wel in staat bent er voor iemand te zijn (ondanks je eigen donkere dagen) en iemand anders allerlei excuses aanvoert waarom dat op dat moment even niet aan jou (terug) kan worden geboden. Je hebt uitgesproken dat je ‘het niet leuk vond’. Vrijdagavond, zei ze toen. Dan kon ze wel. Er wel voor je zijn.

En nu blijkt dat ze op die vrijdag al iets anders heeft gepland.

Ok....

Ik heb bovenstaande heel uitvoerig geanalyseerd, omdat ik wilde onderstrepen dat er in jouw beleving, je gevoel—en of dit nu boosheid is, teleurstelling, het verdrietig voelen, je wellicht hierdoor in de steek gelaten voelen: NIETS verkeerds is. Dit is hoe JIJ het ervaart. Daar is niets FOUTS aan, lieve Teigetje. En het mag alle ruimte hebben...

Dit gezegd hebbende, vraagt een situatie als deze wellicht wel om na te gaan wat jij misschien graag in het contact met deze vrouw ‘vervult’ zou willen zien—en vooral, of dit mogelijk is? Is het een vrouw die jou wel support kan bieden, alleen helaas op dit moment niet door haar eigen problemen? Of is het een vrouw die dit, gewoon algemeen, heel erg moeilijk vindt? Wat verlang je van dit contact? Je beschrijft haar als iemand die jou de meest vreselijke kadootjes wil geven (hehe), zij soms over je grenzen walst omdat zij dit niet altijd aanvoelt. Maar je kan goed met haar overweg en vind het, naast af en toe ook lastig, een overwegend fijn contact.

Hoe lastig is dat ‘lastig’, waar je het over hebt? Hoeveel impact heeft het ‘over jouw grenzen heen walzen’ op jou?

Misschien is het nodig om de eventuele verwachtingen of het ‘rekenen op haar aandacht’, bij te stellen. Zodat, mocht je het contact verder willen zetten omdat het ook ‘fijn’ voelt, je erop voorbereid bent, dat ze je niet altijd de aandacht kan geven op het moment dat je het ’t hardst nodig hebt. Dat je jezelf in die behoefte kunt leren voorzien en de verantwoordelijkheid niet bij een ander (haar) legt. Even los van de vraag of je van iemand kan verwachten er voor je te zijn (ja, natuurlijk—maar tegelijkertijd heel dubbel, omdat je hier ook niemand verantwoordelijk voor kunt stellen, behalve er allereerst voor jezelf te zijn), is dit misschien iets dat je niet van deze vrouw kunt vragen.

Betekent niet dat je niet allereerst boos op haar mag zijn (ze stelt je teleur, tenslotte?). Maar als de boosheid ruimte heeft gekregen, is het misschien vruchtbaar om na te gaan denken hoe je het contact met deze vrouw dan vorm zou willen geven.

Misschien is het gewoon niet DE persoon die fijngevoelig is voor jouw grenzen, of dat in ieder geval momenteel met haar eigen problemen, niet kan zijn. Dat maakt haar nog niet 'slecht' of 'gemeen'; geloof niet dat zij dit intentioneel doet. Maar het maakt het wel lastig voor jou op sommige momenten. Kun je je daar makkelijk overheen zetten, of is het echt een issue voor jou, omdat dit heel wezenlijk en essentieel is voor jou? Als dat namelijk zo is, vraagt het om een ander soort contact met haar. Wel met elkaar omgaan (want je kan wel goed met haar overweg, zeg je), maar haar niet meer zien als iemand die er voor jou kan zijn als je dat onverwachts nodig hebt.

Dus emotioneel misschien wat meer afstand? Betekent wellicht ook, dat je dat omgekeerd naar haar toe ook gaat bewaken. Zodat je niet meer geeft, dan dat je bereid bent te verliezen. Misschien is het iemand die niet veel waarde hecht aan afspraken, maar je daarom nog wel ‘in haar hart draagt’. Dit zijn invullingen die voor een ieder verschillend is en ook door iedereen anders wordt ingevuld, maar die wel conflict veroorzaken wanneer de verschillen ineens tegen elkaar aan botsen.

Is dit misschien een idee…?