Doe ik hard mijn best mijzelf in leven te houden, gaat er iemand met mijn ex lopen mailen. Echt te idioot voor woorden. Ze kent hem amper, alleen maar een aantal keer gezien als hij met me meekwam, en verder uit mijn verhalen. Waar of ik was? In plaats van mij een mailtje te sturen, of een smsje, of op mijn facebook te kijken (niet aan gedacht), gaat ze lopen kloten in ons toch al moeizame contact. Nou ja, geen contact dan. Uit zorg voor mij. Wat is dat toch dat mensen, uit 'zorg' de meest idiote dingen doen? Ik vroeg haar, hoe zou je vinden als de situatie andersom was geweest. Ja, niet ok. Hoe komt het dan in haar botte hersens op om hem te mailen??? Ze is niet dom, doet megaveel aan zelfontwikkeling, snapt een hele hoop van onveiligheid. Echt niet te geloven. En exlief, hoort dat ik zoek ben, neemt ook niet de moeite om te checken. Au. Vooral omdat we samen vorig jaar een vriend verloren zijn, die twee weken dood in huis heeft gelegen. Was heel aangrijpend. Dat zou mij ook kunnen gebeuren, ik woon nogal achteraf. Dubbel au. Bovendien heeft hij haar mijn huisnummer gegeven, waarvan ze toen zei, ja dat had ik nog wel ergens. Dus, wel moeite doen om zijn email op te sporen, maar niet mijn nummer??? Terwijl ik bijna altijd gewoon thuis ben. Gevolg, ruzie met haar. Ex ging ook nog die andere 'vriendin' mailen, waar ik hier al eens over heb geschreven, die die afspraak had afgezegd. Daar ook niets meer van gehoord. Lekker dus. Ik weet dat ik wat buiten proportie boos kan worden, maar hallo, doe dan ook gewoon eens een beetje normaal! Weet niet of ik op deze manier niemand meer over houd, maar ik ben het beu al dat domme gedoe op te moeten vangen. Ben verdomme toch niet gek? Bel mij, als je mij zoekt, niet mijn ex!!! Overigens wist me ze me te vertellen dat hij blij was met de duidelijkheid die hij voor zichzelf gecreëerd had, en dat hij wist hoe meoilijk ik het ermee heb. :-S

Gelukkig was er hier iemand om de eerste klappen op te vangen, maar moest het toch nog een keertje kwijt, wat een idioterie!